Þjóðmál - 01.12.2006, Síða 44

42 Þjóðmál VETUR 2006
málið komst í hámæli: „mér er sagt að það
andi verulega köldu á mig, aðeins frá einum
hópi manna, og sá hópur sé í mínum eigin
flokki. Það er útaf fyrir sig ekkert nýtt.“36
Þá tóku Helgarpóstsmenn undir með
téðum hópi innan Alþýðubandalagsins og
tönnluðust á því að meirihluti þingflokksins
vildi að Guðmundur J. segði af sér.37 Sjálfur
talaði Guðmundur um að hér hefði átt sér
stað „soraleg pólitísk aðför“.38
Vinir Guðmundar reyndust hans verstu
fjandmenn.
Svo fór að Guðmundur J. Guðmundsson
sagði sig úr Alþýðubandalaginu og hætti
alfarið afskiptum af stjórnmálum.
Upp kemst um greiðslur til
Alberts Guðmundssonar
Enn var Helgarpósturinn fyrstur með frétt-irnar 19. mars 1987 þegar greint
var frá því að Albert Guðmundsson hefði
orðið uppvís að skattsvikum á meðan hann
gegndi störfum fjármálaráðherra en upp
hefði komist um málið eftir umfangsmikla
rannsókn skattrannsóknarstjóra á bókhaldi
Hafskips. Um var að ræða tvær greiðslur
frá Hafskipi til Alberts Guðmundssonar á
árunum 198 og 1985, að upphæð 117.000
og 130.000 krónur (jafngildir samtals um
1, milljónum á verðlagi ársins 006).
Albert taldi þessar greiðslur ekki fram til
skatts og fullyrti að þær hefðu ekki átt að
renna til sín. Albert framseldi þó tékkana og
lagði andvirði þeirra inn á ávísanareikning
sinn í Útvegsbankanum. Greiðslurnar væru
afsláttur af farmgjöldum til heildverslunar í
hans eigu, en af rekstri hennar hefði hann
ekki haft nein afskipti í 1–1 ár. Ingi
36 „Hörmulega tókst til með vinargreiðann“. Morgun-
blaðið, 19. júní 1986.
37 „Hvert rann stóri tékkinn“. Helgarpósturinn, 19. júní
1986.
38 Guðmundur J. Guðmundsson: Baráttusaga, bls. 186.
Björn, sonur Alberts, sem sá um reksturinn,
sagði í fjölmiðlum að skýringar á því að
þessar greiðslur hefðu ekki komið fram í
bókhaldi fyrirtækisins eða skattframtölum
væru þær að fylgiskjöl hefði vantað og ekki
fengist frá Hafskipi. Síðan hefðu þessar
greiðslur gleymst og hann einn ætti sök á
því að svo fór.
Því fór fjarri að menn tækju þessar
skýringar Inga Björns Albertssonar gildar.
Þær raddir gerðust sífellt háværari að Albert
Guðmundsson segði af sér þingmennsku
og ráðherradómi, þar eð hann hefði sjálfur
verið yfirmaður skattamála þegar umrædd
brot áttu að hafa verið framin.
Í Alþýðublaðinu var því haldið fram að
Þorsteinn Pálsson hefði kosið að skýra
svo seint frá málinu til að Alberti yrði
gert ókleift að leggja út í sérframboð, en
þá var vika þar til framboðsfrestur rann
út. Þetta hefði með öðrum orðum verið
leið Þorsteins til að losa sig við Albert,
sem væri honum Þrándur í Götu. Ekkert
skal um það sagt hvort þessar vangaveltur
höfðu við rök að styðjast, en ljóst er að
Sjálfstæðisflokkurinn hlaut að bera skaða
af þessu máli, hvernig sem formaðurinn
tók á því. Albert var trúlega vinsælasti
foringi flokksins og ætla mátti að margir
stuðningsmenn hans tækju það óstinnt
upp ef flokksformaðurinn krefðist afsagnar
hans í aðdraganda kosninga. Ef Þorsteinn
gerði það ekki var hins vegar hætt við því að
flokkurinn gæti tapað atkvæðum þeirra, sem
töldu hann sekan um skattsvik eða einhverja
óeðlilega fyrirgreiðslu við Hafskip. Albert
Guðmundsson var staddur erlendis þegar
umfjöllun fjölmiðla hófst en lenti í Keflavík
síðdegis, laugardaginn 1. mars og sagði af
sér ráðherradómi degi síðar. Þann 3. mars
samþykkti fulltrúaráð sjálfstæðisfélaganna
í Reykjavík að Albert fengi engu að síður
að halda fyrsta sæti á framboðslista flokksins
við alþingiskosningarnar. Mikill meðbyr var
4-rett-2006.indd 42 12/10/06 10:09:02 PM