Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.06.2014, Side 28

Tímarit hjúkrunarfræðinga – 2. tbl. 90. árg. 201424
Ég hef leitt hugann að því síðustu misseri
hvert heilbrigðiskerfið okkar stefnir í raun.
Hver er stefnan til framtíðar og hvenær
fá heilbrigðisstarfsmenn tækifæri til að
snúa vörn í sókn og flytja heilbrigðiskerfið
yfir á næsta stig? Það er orðið löngu
tímabært og þá tala ég ekki einungis um
húsa­ eða tækjakost spítalans. Það er jú
mannauðurinn, við heilbrigðisstarfsmenn,
sem höldum kerfinu uppi og höfum að
miklu leyti það sem til þarf til að gera
ágætt heilbrigðiskerfi mun betra. Það
þarf því líka að gefa okkur „næringu“
og góð „vítamín“ til að fríska okkur upp,
endurhlaða batteríin og bæta okkur sem
fagmenn.
Þarna kem ég að þjálfun og fræðslu
okkar hjúkrunarfræðinga. Það er ein leið
af mörgum til að næra starfsmenn og
gefa þeim það sem þarf til að vaxa
og þroskast í starfi og um leið bæta
þjónustuna. Þjálfun er nauðsynleg til að
halda í við nýjungar og viðhalda þeirri
þekkingu og færni sem er til staðar.
Okkar fag er þannig úr garði gert að
það þarf stöðugt að rifja upp, þjálfa sig
og sækja námskeið og fræðslu innan
sem utan hefðbundins vinnutíma. Ég
hef unnið á bráðasviðinu í fjögur ár
þar sem sjúklingahópurinn er fjölbreyttur,
verkferlar og leiðbeiningar taka stöðugt
breytingum og nýjungar koma inn. Þjálfun
og fræðsla er því gríðarlega mikilvæg
á minni deild og hef ég verið mjög
ánægð með það lærdómsumhverfi sem
er til staðar þar. Það er nauðsynlegt að
hjúkrunarfræðingar fái umhverfi sem er
hvetjandi og gefur okkur um leið kost á
að efla okkur og bæta í starfi. Ég tel að
mín deild sé sérstök hvað þetta varðar
Hildur Björk Sigurðardóttir, hbs7@hi.is
og það sem gefur mér mest í færni og
starfsöryggi er það sem skipulagt er af
minni deild. Ég velti því fyrir mér hvort
önnur svið spítalans skipuleggi þjálfun
fyrir starfsmenn sína með markvissum
hætti eða hvort námskeið og fræðsla
á vegum spítalans sinni þörfum og
markmiðum þessara hjúkrunarfræðinga
og deildanna í heild sinni.
Á Landspítalanum er ákveðið starfs­
þróunarkerfi fyrir hjúkrunarfræðinga en
það heldur utan um þá þekkingu og
færni sem þeir þurfa að búa yfir og
skiptist í nokkra flokka. Nýútskrifaðir
hjúkrunarfræðingar byrja í flokki A og
fá viðeigandi starfsþróunarhandbók þar
sem kemur fram hverju þarf að ljúka
til að komast upp í næsta flokk sem
er B. Flokkarnir eru frá A til E og snýst
þetta um að hver hjúkrunarfræðingur
auki hæfni sína og getu, vinni markvisst
að því að þróa sig í starfi og geti að
lokum sótt um hjá sínum deildastjóra
um að fara í næsta starfsþróunarflokk.
Hjúkrunarfræðingurinn þarf að hafa skráð
í viðeigandi starfsþróunarhandbók þau
námskeið sem hann hefur farið á og
margt fleira sem hann telur hafa nýst sér
til starfsþróunar. Starfsmaðurinn þarf að
ljúka ákveðnum skyldunámskeiðum sem
eru tengd við þann starfsþróunarflokk
sem hann er í en einnig eru í boði
innan Landspítalans önnur námskeið
og fyrirlestrar sem starfsmaður getur
sótt og nýtast honum til starfsþróunar.
Mikilvægt er að starfsmaðurinn telji allt til
og þar á meðal ráðstefnur, námskeið og
fyrirlestra sem hann sækir utan spítalans
og annað sem hann telur hafa nýst sér til
starfsþróunar. Það er margt í boði sem er
nytsamlegt og mikil vinna og metnaður
lagður í námskeiðin. Heildarhugmyndin
er góð og mikilvægt að hafa eitt kerfi
sem heldur utan um starfsþróun
hjúkrunarfræðinga. Ég efast ekki um að
þeir sem yfir þessu ráða geri sitt besta til
að starfsþróunarkerfið nýtist sem flestum.
En það er hins vegar umhugsunarvert
hvort nægjanlegur ávinningur er af þessu
kerfi og nýtingu þess í starfseminni og
einnig hvort umhverfið og tækifærin, sem
starfsmönnum gefast til að sækja aukna
þekkingu, er fullnægjandi.
Til dæmis er sjaldan mikill tími aflögu
til að sækja frekari þjálfun og deildirnar
eiga oft erfitt með að losa um starfsmenn
til að fara á námskeið. Ef starfsmaður
kemst ekki á tiltekið námskeið, sem er
kannski skyldunámskeið, getur hann þurft
að bíða í nokkra mánuði eða meira til
að ljúka viðeigandi námskeiði. Það hefur
einnig þau áhrif á starfsmanninn að hann
Hildur Björk Sigurðardóttir
ÞANKASTRIK
STARFSÞRÓUNARKERFI LANDSPÍTALANS?
Okkar fag er þannig úr garði gert að hjúkrunarfræðingar þurfa stöðugt að rifja
upp, þjálfa sig og sækja námskeið og fræðslu innan sem utan hefðbundins
vinnutíma. Það er því nauðsynlegt að hjúkrunarfræðingar fái umhverfi sem er
hvetjandi og gefur þeim um leið kost á að efla sig og bæta í starfi.