Þjóðmál - 01.09.2012, Page 16

Þjóðmál haust 2012 15
borgar stjóra á tré ársins hafi komið þeim
á óvart sem vaða njóla og hvönn upp í
klof um alla borg . Óhrjáleg beðin fyrir
fram an Menntaskólann í Reykjavík hljóta
að kalla fram tár á hvörmum gamalla
mennt skælinga og ekki tekur betra við
í Fógeta garðinum sem langleiðina inn í
ágústmánuð var fórnarlamb hug mynda-
fræði um sjálfbæran vöxt arfa og illgresis .
Á móti kemur að vegfarendur, sem klífa
Skóla vörðuholtið, fá ofbirtu í augun löngu
áður en tindinum er náð . Slík er ofgnóttin
af gulum stjúpum sem þekja þar beðin . Má
vera að einhver sparnaður liggi í að keyra
öll sumarblóm yfirvaldsins á einn stað
og hola þeim þar niður, en ekki er garð-
yrkjudeild borgarinnar öfundsverð af því
að fylgja slíkri „fagurfræði“ . Hér á best við
máltækið „það er ýmist í ökkla eða eyra“ .
En þrátt fyrir óreiðuna sem ríkir eru
nokk ur ófrávíkjanleg atriði sem enginn má
víkj ast undan . Harðstjórn rétthugsunar
krefst þess að allir hugsi, hlaupi og hjóli í
takt . Í þeim efnum er fulltrúum Sjálfstæðis-
flokks ins ekki heldur treystandi . Við bætist
að allir skuli vera grannir, ungir og rosalega
já kvæðir . Eins og starrar á leið í náttból
sveig ist hjörðin við kall rétthugsunar innar .
Öll gagnrýni á fáfengileikann, sem ræður
ákvörð unum Besta flokksins, er afgreidd
sem nöldur og nag og hégómlegir fjöl-
miðla menn þora ekki að kafa dýpra . Þeir
vilja sýnast „svalir“ . Að vera svalur er að
falla í kramið og hlæja með . En er það
svalt af varðmönnum almennings að þegja
þegar taparar kosninganna eru munstraðir
á launaskrá með tugmilljóna kostnaði fyrir
útsvarsgreiðendur? Og hvað er svalt við
að sitja fastur í skafli vegna aðgerðaleysis
borgaryfirvalda? Er svalt að þegja þegar
ruslið tekur að lykta við húsvegginn? Það
er ekkert svalt að leyfa fulltrúum „nýrra
tíma“ að þigga utanlandsferðir af fyrir-
tækj um sem sækjast eftir viðskiptum við
borgina . Jafnvel þótt „utan“ vinnutíma
sé . Stimpilklukka siðareglna tikkar nefni-
lega allan sólarhringinn hjá kjörnum full-
trúum fólksins . Hlutverk fréttamanna er
að fylgjst með að mætingarskylda sé virt .
Ekki bara stundum heldur alltaf . Banka-
stjórarnir, sem þáðu boð á snekkju Jóns
Ásgeirs um árið, bjuggu ekki við sömu
siðareglur, en ætli þeim hefði ekki þótt
fengur að svona „pottþéttri“ afsökun,
„ég var ekki í vinnunni“, þegar þeir voru
gómaðir glóðvolgir . Hefðu frétta menn og
almenningur kyngt því jafn auðveld lega?
Látið ykkur ekki dreyma um það .
Siðleysið, sem felst í orðum borgar full-trúans, er einkennandi fyrir afstöðu
Besta flokksins, sem telur önnur lögmál
gilda um sig en aðra . Besti flokkurinn þarf
ekki að standa neinum skil; hann flaggar til
einnar nætur . Dugleysi fréttamanna ræðst
hins vegar af ótta þeirra við óforskömmug-
heitin og útúrsnúningana sem gagnrýni
þeirra mætir . Þeir kæra sig ekki um að sitja
eftir með eggið á andlitinu . Þeir sem muna
nokkur ár aftur og aðför fréttamanna að
borgarstjóranum sem hafði átt við veikindi
að stríða og hvernig hvert hans orð var
E ins og starrar á leið í náttból sveigist hjörðin við kall
rétthugsunarinnar . Öll gagnrýni
á fáfengileikann, sem ræður
ákvörðunum Besta flokksins, er
afgreidd sem nöldur og nag og
hégómlegir fjölmiðlamenn þora
ekki að kafa dýpra . Þeir vilja sýnast
„svalir“ . Að vera svalur er að falla í
kramið og hlæja með .