Félagsbréf - 01.06.1961, Side 35

FÉLAGSBRÉF
33
ruslið. Því var það, að við vorum alltaf að gef-a það út. En ég skil
vel, að þið rithöfundar hafið verið gramir okkur.
RITHÖF.: Ég er áreiðanlega búinn að fyrirgefa þér það fyrir löngu síðan,
hafi ég nokkurn tíma verið gramur þér fyrir að vilja ekki gefa út
■ eftir mig, Auðbjörn minn. En ég man það var annað, sem ég átti
lengi bágt með að fyrirgefa þér (hlœr).
BÓKAÚTGEF. (kvíSinn): Ha? Hvað — hvað var það?
RITHÖF.: Jú, sjáðu, það var þetta með fötin.
BÓKAÚTGEF.: Hvaða föt?
RITHÖF. (brosandi): Þú gafst mér nefnilega einu sinni föt. Þegar þú
varst búinn að gera mig afturreka þrívegis með ljóðabókarhandrit
og tvívegis með smásagnasöfn, þá afgreiddirðu mig að lokum með því
að gefa mér notuð föt af þér. Ég ætlaði aldrei að komast yfir það.
BÓKAÚTGEF.: Já, en ég gerði þetta í góðri meiningu. Ég hélt bara, að
þér gæti komið það vel. Og fötin voru mjög lítið notuð.
RITHÖF.: Mikil ósköp. Þetta voru ágætis föt, lítið notuð og úr vönduðu
efni — sem sagt fyrirtaks föt nema hvað þau pössuðu alls ékki á
mig, ég skrölti innan í þeim eins og fuglahræða, því að ég var nefni-
lega grannur og horaður í þá daga. Þetta varð sjálfsvirðingu minni
ofraun. En auðvitað varð ég að þiggja fötin, í fyrsta lagi vegna þess
að ég mátti ekki undir neinum kringumstæðum eiga á hættu að
móðga þig, ef þú skyldir einhvern tíma í framtíðinni fáanlegur til
þess að gefa út eftir mig, og í öðru lagi, þá átti ég engin nothæf föt
önnur en leppana, sem ég stóð í og þeir voru ekki beysnir.
BÓKAÚTGEF. (áhyggjujullur); En ég segi þér satt, ég legg það við
drengskap minn, að ég gerði þetta af góðum hug og í beztu meiningu.
Hefði ég haft minnsta hugboð um, að það særði þig, myndi ég alls
ekki hafa gert það.
RlTHÖF.: Þetta er búið og gleymt. Vissulega hefði ég átt að vera þér
þakklátur fyrir þessa hugulsemi, jafnvel þótt þau pössuðu illa, því
eins og ég sagði vanhagaði mig sárlega um föt. En sálarlífi mínu
var þannig háttað á þessum árum, að mér fannst ég verða að aumingja
í hvert sinn, sem ég fór í þessi gjafaföt. Mér var annars sagt, að þú
hefðir haft til siðs í þá daga að gefa fátækum föt þín strax og
eitthvað fór að sjá á þeim og fá þér ný í staðinn. Var það rétt?