Félagsbréf - 01.06.1961, Side 59

FÉLAGSBRÉF
57
annars vegar trúarlegur skáldskapur og
siðferðislegur en hins vegar kvæði um
náttúruna ort ýmist af sjónarhóli bónd-
ans eða þess sem fegurðina dýrkar. Af
þéssu tvennu hlýtur hið síðarnefnda að
eiga erindi til nútímamanna þar sem guð-
fræði miðaldanna er orðin okkur nokkuð
fjarlæg.
Ekki er því að leyna að margar
skemmtilegar myndir má finna í náttúru-
skáldskap Bjarna. Langar mig að birta
hér eina slíka er skemmtileg: mér þótti einkar
Fagur sprettur upp
fífill í túnum,
höfuð gylltan krans
hefur að sýna,
er sem kembi sér
sunnu á móti,
liðast lokkar þé
ljósir um vanga.
Oft eru kvæði Bjarna langdregin þótt
tiér virðist útgefandi forðast heldur slík-
ar langlokur enda eiga þær ekki heirna
1 svo lítilli bók sem þessari. Ekki er
heldur hægt að segja að hér sé neitt
storskáld á ferðinni þótt mörg kvæði séu
haganlega ort og hlýi manni fyrir brjósti.
Skáldið virðist vera mildur maður og
goðlegur en hins vegar ekki maður stór-
kostlegra átaka enda lætur honum vel
lýsa ýmsu því sem hlýlegt er og þekki-
le8t.
Nokkuð ber á ádeilum en þær eru
sJaldnast mjög beittar og hafa oft á sér
kíniilegan blæ eins og svo algengt er um
’JJÍðaldakvæði sem ekki eru trúarlegs
e®iis. Undantekning frá þessu er þó
^væðið Um heilbrigt húsgangsfólk sem
er allsnörp ádeila þótt því sé spillt af of
n’llilu rími.
Flest kvæði í bókinni eru þó um veðr-
áttuna og sólina. Á ihenni virðist séra
Bjarni hafa sérstakt dálæti. Gerir hann
um hana mörg góð kvæði, einkum þegar
trúin skipar þar sinn sess líka:
Sæl vermir sólin oss alla.
I hæðunum byggir herrann sá,
sem henni skipaði loftið á.
Hans vil ég að fótunum falla.
Einnig er mjög áhrifamikl síðasta vísa
hókarinnar:
Sunna er horfin sæl og blíð,
sést hún ekki um þessa tið,
skammur dagur, en dimma njól
drýgist nú fyrir þessi jól;
hærukarlinum hentast er nú húsaskjól.
Ekki verður sagt að þessi litla bók sé
neinn stórviðburður en hún leynir þó
nokkuð á sér við nánari kynni. Rödd
Bjarna í Þingmúla boðar hvergi stórmerki
en hún er heit og kliðmjúk.
NjörSur P. Njarövík.
Rödd hrópandans
Alan Paton:
Of seint, óðinshani.
222 bls. ísafoldarprentsmiðja hf.
1960.
Vafasamt er að nokkur íslendingur
geti skilið til fullnustu hversu erfitt kyn-
þáttavandamálið er. Hér má það heita
óþekkt fyrirbæri, en veldur víða um heim
hinum mestu vandræðum. Hvergi er þetta
vandamál þó erfiðara en í Suður-Afríku.
I Ijósi vanþekkingar okkar er það skiljan-
leg tilhneiging að fordæma kynþátta-
stefnu stjórnarinnar án þess að athuga,
hvort hún hafi nokkuð sér til málsbóta.
Fjarri er það mér að réttlæta aðgerðir