Félagsbréf - 01.06.1961, Síða 63

FÉLAGSBRÉF
61
„Ég veit það ekki. — Mér stendur á sama — það
skiptir engu máli."
lianna Kristjónsdóttir:
Ást á rauðu ljósi.
Bókaútgáfan Sagan. — 179 bls.
Reykjavík 1960.
Fyrir jólin kom út bók er nefnist „Ást
á rauðu ljósi“. Höfundur hennar er
Hanna Kristjónsdóttir. Hanna er ung
„Reykjavikurstúlka“, gift og tveggja
barna móðir. Er þetta fyrsta bók hennar.
Leitast hún við að lýsa í henni þeim
hluta nútímaæskunnar, sem svo illa er
komið fyrir, að hana skortir ekkert nema
lífsskoðun.
Bókin fjallar að mestu um tvö ung-
menni, sem eru trúlofuð og elskast heitt.
Nefnast þau María Sjöfn og Þorkell.
Bæði þrá að fara til Parísar, hún til að
mála, hann til að læra listfræði. 1 vegi
fyrir þvi stendur hin rika móðir Þor-
kels, sem er bæði á móti listfræðinni og
stúlkunni. Vill hún, að Þorkell hefji störf
1 fjölskyldufyrirtækinu. Þrátt fyrir and-
stóðu hennar tekst þeim að fara, og bókin
endar í sælu á flugvellinum í Glasgow.
Bókin er víðast læsileg og höfundi
tekst að ná athygli lesanda og halda henni
til enda. Verður það að teljast nokkurt
nfrek.
Bókin er skrifuð í dagbókarformi. Fyrsta
óaginn er dagbókin 7 síður, annan 12,
briðja 10, og fjórða 15 síður. Þá virðist
óagbókarritari fá pennaþreytu, því 15
^agar líða áður en næst er fært inn í
búkina. Úr því er hún slitrótt, enda munu
b*ir, sem nenna að skrifa 10—15 prentað-
ar síður að loknu dagsverki, sér i lagi
begar innihaldið er lítilvægar samræður
°S hversdagslegar athafnir.
Fyrsti kaflinn er bezti hluti bókarinn-
ar, og í byrjun, þegar María Sjöfn tekur
á móti móður sinni, drukkinni og illa
til reika, er eina skiptið sem höf. hefur
raunverulega samúð með sögupersónum
sínum. Gæðin fara svo minnkandi eftir
því sem lengra liður á bókina.
Svo er komið í lok bókarinnar, að skyn-
semi og smekkvísi virðast hafa yfirgefið
höfund. Hefur María Sjöfn þá komizt að
iþeirri niðurstöðu, að Þorkell sé að fórna
sér fyrir hana, með því að fara til París-
ar. Ákveður hún þá að fórna sér og leysa
hann undan öllum skyldum við sig. Vel-
ur hún til þess það ráð að fara með stjúpa
sínum upp í Bifröst og sofa þar hjá hon-
um eina nótt. Segir hún síðan Þorkeli
frá þessu. í stað þess að telja sig lausan
allra mála fyllist hann eldmóði, og fær
í fyrsta skipti karlmennsku til að segja
þáð, sem hann meinar við móður sína.
Fer hann samstundis til hennar með
stúlkuvesalinginn og segir henni, að fjand-
inn geti hirt fjölskyldufyrirtækið, hann
sé á leið til Parísar með stúlkunni sinni.
Ef þetta eru eðlileg viðbrögð hjá ungu
fólki, er það nýtilkomið.
í bókarlok er sömuleiðis eina skiptið,
sem kynferðislífi er ósmekklega lýst, þó
fólk sofi hvert hjá öðru alla bókina í
gegn.
Málfarið á bókinni er dálitið ýkt útgáfa
af málfari æskumanna, og virðist höfundur
ekki þekkja neitt annað málfar. Engu
skiptir hvort læknir, sjómaður eða stelpu-
kjáni tala, málfarið er sama flatneskjan.
Stafar það að nokkru af þeim endalausu
endurtekningum, sem í bókinni eru. Sú