Félagsbréf - 01.06.1961, Qupperneq 65

FÉLAGSBRÉF
63
setning sera oftast mun koma fyrir er:
„Ég geri ekki annað en drekka kaffi....“
Hörð keppni er um annað sætið á milli
„....kyngdi síðasta sopanum....1* og
„....kveikti í annarri (þriðju, fjórðu)
sígarettunni....“ Ollum ómissandi upp-
lýsingum sem þessum er haldið vel til
haga.
Höf. er víða kærulaus í meðferð smá-
atriða. Það þarfnast t.d. nokkurrar skýr-
ingar að „Norðanrútan11 frá Akureyri er
í Bifröst í Borgarfirði um morgunkaffi.
Það kemur sér mjög vel fyrir höfund
að hafa hana þar, en þægindi, sem svo
augljóslega geta ekki staðizt, má enginn
höfundur leyfa sér.
Snjallasti hluti bókarinnar er titillinn.
Sameinar hann það að vera frumlegur og
skemmtilegur. Á hann án efa mikinn
þátt í því, hve vel bókin hefur selzt.
Kápan, svört með rauðum og hvítum stöf-
og skuggamynd af nakinni stúlku í
háhæluðum skóm, er einnig smekkleg og
n*r sínum tilgangi, að gera bókina selj-
anlega. f rauninni verður ekki séð að
neinn hluti bókarinnar sé miðaður við
annað en að hún seljist sem mest.
Bók þessi er gefin út sem skáldsaga,
heypt sem skáldsaga og lesin sem slík.
Við það er aðeins eitt að athuga, með
n®rum orðum það, að hér er alls ekki
Utn skáldsögu að ræða, heldur uppkast
a® leikriti. Bókin er nærri öll í samtölum.
rynr þeim hefur höf. eyra, þó að árangur
takmarkist af málfarinu. Þegar út fyrir
þau og einföldustu sviðsleiðbeiningar er
farið, sem ekki er oft, fer oftast allt úr
reipunum. Það er kaldhæðnislegt að flestir
af göllum bókarinnar stafa af þessum
misskilningi höfundar á sínu eigin verki.
Bókinni mætti líkja við höggmynd, sem
búið er að gera á fæturna en búkur og
höfuð eftir. Undirstaðan er fyrir hendi
og ef vel tækist til með höfuðið og búkinn
gæti orðið úr þessu leikrit. Óliklegt er
þó, eftir iþeim flausturslegu vinnubrögð-
um, sem bókin her vitni, að höf. muni
leggja á sig þá miklu ástundun að vinna
búkinn og höfuðið.
Eins og fyrr er getið fjallar bókin um
það alvarlega fyrirbæri, ungt fólk án lifs-
skoðunar, sem leitar einskis nema hvert
annars. Það er því mjög alvarlegur hlut-
ur að höf. er hvorki leitandi né hefur
ákveðna stefnu.
Titill sem Jack Kerouac valdi sjálfs-
ævisögubroti, sem hann skrifaði, hæfir
vel þeirri afstöðu höfundar til lífsins, sem
fram kemur í bókinni. Hann er: „Ég veit
það ekki, Mér stendur á sama, Það skiptir
engu máli.“
Eina athyglisverða umhugsunarefnið,
sem eftir verður að lestri loknum: Er það
þannig í lífinu, að ef allir gera allt, sem
þeir eiga ekki að gera, þá fari allt eins
og það á að fara.
Ölafur SigurZarson.