Félagsbréf - 01.12.1961, Blaðsíða 14

12
FÉLAGSBRÉF
ungar innan hinna kommúnisku brœðralagsrikja, sem bera nú
hvert annað pyngstu sökum, og kynni petta að leiða til fulls
fjandskapar á milli peirra i náinni framtið. Loks hefur hinn hjá-
kátlegi skripaleikur með lik Stalíns og önnur slik ccðisgengin
móðursýkisköst, sem pessar uppljóstranir höfðu i för með sér innan
Sóvétsamveldisins og sumra leppríkja peirra, fyllt mjög marga
kommúnista viðsvegar um heim djúptœkri blygðun og viðbjóði
gagnvart pvi afltáralega hlutverki, sem peir sjálfir höfðu verið
ginntir til að leika.
ÍKlcnzka undirlsegrjjudeildin
Þessar fjölskylduerjur innan forusturikja heimskommúnismans
speglast greinilega i öllu hátterni hinnar islenzku undirlœgju-
deildar. Vitað er að ýmsir peir flokksmenn, sem áður skriðu fyrir
Rússum af mestu lipurð og dugnaði, hafa nú mannað sig upp i
að afneita forsjón peirra, en liinir, sem enn sitja eftir i flokknum,
fara huldu höfði með skoðanir sinar. Það er eins ástalt með pá og
sjálf kommúnistarikin, að nú eiga peir um tvo „guði“ að velja
til átrúnaðar i stað eins áður, en með pví að svo bagalega vill til,
að báðir pessir „guðir“, Stalin og Krústjoff, hafa á sinum tima
staðið i bróðerni að fjölmörgum sömu stórglæpunum, er engin
furða, pótt mörgum veitist erfitt að gera upp á milli peirra. Það
eykur enn á vandrœðin innan hinnar islenzku deildar alpjóða-
kommúnismans, að senn mun nýjum foringjum œtlað að lcysa af
hólmi hina gömlu og reyndu baráttximenn, sem skópu flokknum
áhrif i öndverðu og hafa siðan haldið honum saman með ráð-
rikum dugnaði. En til allrar óhamingju fyrir flokkinn virðist hann
ekki eiga neina nýtilega menn til slikrar stjórnmálaforustu og geld-
ur liann pess par, hvað honum hefur i seinni tið verið ósýnt um
að laða til sin nýja krafta. Heimskommúnismi sóvétstjórnarinnar
á sér eklti lengur stoð i neinni hugsjón og ungir menn með sjálfs-
virðingu og œttjarðarást ganga ekki á mála lijá lionum framar.
Nú mun hclzt i ráði, að Guðmundur Vigfússon taki við stjórn-
málaforustu kommúnistaflokksins úr höndum Brynjólfs Bjarnason-
ar og Einars Olgeirssonar, og mundi peim mannaskiptum almennt