Félagsbréf - 01.12.1961, Blaðsíða 41

FÉLAGSBRÉF
35.
þar sem hún stóð örlítið álút og hélt í taumana, þyrlaði vindurinn um enni
hennar gullnum lokkum, sem hrundu lausir undan hárbandinu, og sveip-
aði kjólnum fast að fótleggum hennar, beinum og ávölum.
— Og svo, sagði Telemakkus.
-—- Hún var allra kvenna kurteisust, hélt Odysseifur áfram. Þegar við
nálguðumst borgina, bað hún mig að doka við, svo að enginn gæti fengið
henni til ámælis, að hún hefði gengið með ókunnum manni. En af við-
tökunum í höll Alkinóusar mátti ég marka, að hún hafði getið mín við
foreldra sína. Ég sá hana ekki aftur fyrr en við brottför mína. Hún sagði
við mig: „Ég kveð yður, ó gestur, að þér, er þér komið í föðurland yðar,
gleymið aldrei að það var ég sem þér eigið fyrst og fremst líf að launa.“
„Og ég svaraði: „Násíka, dóttir hins göfuga Alkinóusar, ef hinn máttugi
ver gyðjunnar Heru vill að mér verði heimkomu auðið svo að ég megi
dvelja enn í húsi mínu, þá mun ég hvern dag snúa bænum mínum til þín
sem gyðja værir, því að það ert þú sem hefur bjargað mér.“ Fegurri og
vitrari rne'y hef ég aldrei hitt, og, úr því að ég er hættur sjóferðum, er ég
viss um að hennar líka mun ég aldrei finna.
— Haldið þér að hún sé gift núna? spurði Telemakkus.
— Hún var aðeins fimmtán ára og ógefin þá.
— Sögðuð þér lienni að þér ættuð son?
— Já, og að ég brynni af löngun að sjá hann.
-—■ Hafið þér sagt henni margt frá mér?
— Það hef ég gert, þótt ég þekkti þig varla þá, þar sem ég fór frá
íþöku meðan þú varst smáangi í örmum móður þinnar.
Nú vildi Penelópa láta son sinn festa ráð sitt og sýndi honum hvað
eftir annað fegurstu yngismeyjar landsins, kóngadætur frá Dúliksey, Sáms-
ey og Sakyntu. En Telemakkus svaraði æ því sama.
— Ég vil ekki sjá þær, því ég þekki eina fallegri og betri.
— Hverja þá?
— Násíku, dóttur Feakakonungs.
— Hvernig getur þú sagzt þekkja hana, þegar þú hefur aldrei séð hana?
— Víst mun ég sjá hana, svaraði Telemakkus.
Dag einn sagði hann við föður sinn:
— Hjarta mitt vill, ó ágæti faðir, að ég risti kili hið fiskisæla haf og
sigli til eyjar Feaka að hiðja Alkinóus konung um hönd hinnar fögru Ná-