Stjórnartíðindi fyrir Ísland: B-deild - 01.12.1875, Qupperneq 120

102
1875
97 lögreglusljórum að birta þau á Iireppaþingum, er þeír kveðja til með þingboði, verður ráð-
núvbr Sja^inn vera lierra landshöfðingjanum samdóma í því, að það yrði ærið ísjárvert í lög-
um, er snerta eignarrjelt einstakra manna svo mjög sem þessi lög, að breyta út af lög-
um þeim sem sett eru um birtingu laga.
Eptir að ráðgjafinn samkvæmt þvf, sem greint er að framan, hafði gjört allraþegn-
samlegastar tillögur um málið, hefur með allrahæstum úrskurði frá 29. f. m. allramildi-
legast verið samþykkt, að fyrnefnt lagafrumvarp nái ekki samþykki konungs.
Jafnframl því að tjá herra landshöfðingjanum þetta til þóknanlegrar Iciðbeiningar,
skal eigi undanfellt að bœta því við, að alriði það, að ráðgjafinn hefur álitið sjer skylt að
leggja það til, að hjer umrœtt lagai'rumvarp, sem alþingi bafði failizt á, yrði ekki Staðfest,
gjörir það enn þá nauðsynlegra, að öllum þeim ráðum til að upprœta kláðaveiki þá, sem
stofnar velmegun landsmanna í hæltu, verði beitt mcð hinum mesta krapfi. þess vegna
hefur ráðgjafannm vcrið kært, að sjá af auglýsingu herra landshöfðingjans frá 30. ágúst
þ. á., að þjer í þessu tillrlii eruð búnir að gjöra ílarlegar ráðstafanir, sem álíta má hent-
ugar til að ná þessu augnatniði. Uáðgjafinn er ekki heldur í neinum vafa úm, að þær
ráðstafanir, ef þeim er framfylgt með nœgilegum krapli, muni leiðá lil þess að kláðanum
verði útrýmt, og eins og ráðgjafinn hefur reynt að gjöra það, sem f hans valdi stóð f
þessu tilliti, með þvf eptir beiðni yðar að hiutast til um, að baðmeðöl þau, sem voru
nauðsynleg til að framkvæma lækningarnar, og þjer höfðuð beizt í brjefi frá 18. sept-
ember sfðastliðnum, yrðu send, þannig býst ráðgjafinn við, að þjer framvegis sjáið um,
að hið sterkasta eptírlit verði haft mcð að öllum fyrírmælum yðar verði hlýtt. Skyldi
veikin samt þrált fyrir ráðstafanir þær, sem þannig eru gjörðar, reynast svo hættuleg, að
það yrði álitið nauðsynlegt að ganga fram með meiri strangleik, en heirnild cr til f lög-
um þeim, sem nú ern, verður að íhuga, hvort ástœða skyldi vera til að gjöra sjerlegar
ráðstafanir til að yfirbuga veikindin, og ráðgjafinn verður þessvegna að óska, ef mögulegt
er með sama pósti, en, hvað sem öðru líður, með fyrsta póstiað vori, að fá svo ítarleg-
ar skýfslur um ástandið sem mögulegt er.
Með því að innihald þcssa brjefs verður að álítazt að hafa þýðingu fýrir almenn-
ing, skal lierra landshöfðinginn um beðinn, að birla það í sljórnartíðindunum.
98 Brfef ráðgjafa lwnungs fyrir ísland (til landsliöfbingjaj.
in'ivbr. Em leið og vfgað er til fjárlaga þeirra handa íslandi fyrir árin 187G og 77, er
staðfest vorn af konungi 15.. f. m. og prentuð cru i stjórnartíðindunum A 13, skal með
tilliti til áhrifa þeirra, sem lög þau um laun islenzkra emhættismanna o. fl. og um aðra
skipun læknahjeraða á íslandi o. fl., er staðfest voru sama dag, munu samkvæmt 18. gr-
ijárlaganna hafa á upphæðir þær, er tilgreindar cru f 4. og 10.—13. grein íjárlaganna,
þjónustusamiega athugað það, er nú segir:
Samkvæmt athugasemdum við 4. tölul. 4. gr. fjárlaganna ber, eptir að breyling sú á
læknaskipuninni, sem ráð var gert fyrir, liefur átt sjer stað með hinum síðaslnefndu lög"
um frá 15. f. m. að taka iæknasjóðinn inn í landssjóð, en með tilliti til niðurröðunar-
innar í fjárlögunum hefur þó verið álitið rjettast, að sjóðurinn haldi áfram reikningslíma-
bilið 187G og 1877 að vera sjerstakur hiuti hjálparsjóðsíns, sem stiptsyfirvöldin stjórm
þannig að það, sem afgangs verður af hinum árlegu tekjum sjóðsins, verði greilt í jarða-
bókarsjóðinn sem gjald til hjálparsjóðsins.
Samkvæmt 15. grein f lögum um laun íslenzkra embæltismanna o. fl. ná lög þessl
gildi 1. janúar 1876. Af því leiðlr, að embættismönnum þeim, sem nefndír eru (8.-1^