Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.07.1991, Síða 37

(Hiín tekur peningana úr servíettunni og stingur peim í
handtöskuna sína)
M Djöfull var hún dópuð, maður, algjörlega útúrdópuð
— og helvíti hress á því / sú held ég þenji snigilinn, ég
vildi ekki mæta henni á götunum núna
(Hiín stekkur upp og hermir eftir mótorhjólaakstri: hleypur
íkringum borðið og rekst á stólinn sem liggur á gólfinu)
Krass, pang, sploink!
(Hiín sest aftur, togar í jakkaboðunga K)
Er hann fjólublár?
K Já, hann er fjólublár —
M Neei, hann er Ijósari, meira svona útí bleikt
K Grænn með svolitlu bláu í
M Jú, hann er bleikur
K Bleikur, næstum fjólublár
M (Við ÞJÓNINN sem stendur íbakgrunni)
Eitt hvítvínsglas í viðbót!
K Ég veit ekki hvað er að henni. Þetta er sko engin drusla.
Hún þarf ekki að vera svona andstyggileg við mig.
M Hættu að pæla í henni. Mér finnst hann æðislegur!
K Hvað meinarðu?
M Æææði. Ég meina það. Hann er æði. Nei, skilurðu. Mér
finnst þú æðisleg. Þetta er asnalegt, ég veit það / ég
meina, ég var bara að tékka á hvað hún væri að pæla,
skilurðu, ég meina, mér finnst þú æðisleg / sko, ég veit
það alveg að þetta er ferlega hallærislegt
K Djöfullinn, mig klæjar undan buxunum / flónel stingur
alltaf
M Hvar klæjar þig? Á hnénu?
K Ofar, hér
M Ef þú bíður bara eftir að þig klæi, þá klæjar þig
(ÞJÓNNINN kemur með vínið og reisir stólinn við)
Það er allt ómögulegt í dag. Ég meina, ég mundi vilja
fara með þér eitthvað þangað sem þú kæmist í stuð, sjá
þig soldið hressa, þú ert búin að vera eins og aumingi
síðustu daga, sjá þig aftur á góðri keyrslu, en ef við
förum á borgina þá hangir Elke þar með vandamálin
Tímarit um bókmenntir og leiklist
37