Víkurfréttir - 13.12.1984, Side 44

JOLABLAÐ
VÍKUR-fréttir
Jólin
hans
Mumma
Hann Mummi atti enga mömmu, sem þurrkaöi af
honum tárin, þegar illa lá á honum, Hann átti engan
pabba, sem keypti jólagjafir handa honum. Og hann átti
ekkert heima til aó boróa. nema gamla, haröa brauð-
skorpu
Þá kom litill fugl fljugandi aö rúóunni og sagði:
— Tvivitt, tvívitt, tvívitt! Þurrkaðu af þér tárin, Mummi,
þvi aö a morgun koma jolin Gleöileg jol, Mummi minn!
En hann Mummu svaraði
Æ, fuglinn minn. það dugir ekkert aö óska mér gleði-
legra jóia Jolasveinninn man ekki eftir mer. Ég hugsa aö
hann hafi ekki hugmynd um, aö þaö eigi lítill drengur
heima í þessu husi aleinn Eg hef skrifað honum hvaö
eftir annað og sagt honum hvaö mig langi mest í, en hann
fær vist aldrei brefin min
Litli fuglinn flýtti sér nu burt og sagöi óllum hinum
smafuglunum, hvaö hann Mummi heföi sagt
Hann Mummi er alltaf svo goöur viö okkur, sogöu allir
smafuglarmr, hann gefur okkur brauöskorpurnar sínar
Nú slepptu þeir bréfinu. svo að það léll niður í fangið á
jólasveininum.
— Þetta hlýtur aö vera jólasveinninn, sögðu spör-
fuglarnir, og nú slepptu þeir bréfinu, svo aö þaö féll niður
í fangið á jólasveininum!
Á aðfangadaginn fór Mummi snemma aö hátta.
Honum var kalt svo aö hann dró yfirsængina upp fyrir
eyru. En þegar hann haföi sofið dálitla stund vaknaöi
hann viö tístið í fuglunum. Þeir sungu:
— Vaknaðu, Mummi! Vaknaðu Mummi! Vaknaöu!
með sér, og viö verðum að reyna aö gleðja hann meö
einhverju móti.
— Ég sá aö hann Mummi lagði bréf undir stóru furuna
viö veginn, sagöi einn smáfuglinn.
— Það er víst bréfiö sem hann skrifaði jólasveininum.
Komiö þiö, viö skulum reyna aö koma bréfinu til jóla-
sveinsins.
— Já, já, viö skulum vera fljótir aó koma því til hans,
tístu allir fuglarnir i einu.
Svo flugu smáfuglarnir í austur.
Svo flugu smáfuglarnir i vestur.
Svo flugu smáfuglarnir í noröur.
Svo flugu smáfuglarnir i suöur.
Og hvar sem þeir komu spuröu þeir eftir jólasveinin-
um.
Loksins sáu þeir til gamals gráskeggiaös manns, sem
ók á sleða. Og á sleðanum var alls konar glingur og
góögæti.
Vaknaöu! Jólin eru komin!
En Mummi hélt aö fuglarnir væru aö biöja um mat.
Hann hljóp fram úr rúminu sínu, smeygði sér i treyjuna
og setti á sig skóna, og fór svo niður stigann til þess aö
fleygja brauömylsnu til smáfuglanna.
En hvaö haldið þiö aö hann hafi þá séö?
Á miöju gólfi stóö borö og þar var skál meö jólagraut
og stór gæsasteik á fati. Þar voru líka epli og vinber og
karfa með aopelsínum og poki meö hnetum og stór
askja full af brjóstsykri.
Og úti í horni stóö jólatré meó kertum og engla-
myndum og kramarhúsum, og undir jólatrénu voru öll
hugsanleg leikföng.
Mummi klappaði saman höndunum og grét og hló af
gleði.
En litlu fuglarnir gægöust inn um gluggann, kinkuöu
kolli til hans og tístu: Gleöileg jól! Gleðileg jól!