Morgunblaðið - 27.11.2015, Side 29

Dögg, Theodóra Dís og Ásta Mar-
grét, ykkar sorg er meiri en orð fá
lýst. Ég bið Guð að vera með ykk-
ur og varðveita í ykkar miklu
sorg. Guð blessi ykkur og styrki.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Megi Guð og englarnir vaka yf-
ir þér, elsku Haukur Freyr okkar.
Sigríður frænka og Halldór.
Ég veit ekki hvar ég á að byrja.
Þetta er ótrúlega ósanngjarnt, af
hverju? Ég kynntist þér þegar ég
kenndi þér í Flugskólanum. Strax
varstu áberandi, jákvæður, vildir
hafa alla sátta í kringum þig. Mik-
ill húmoristi.
Á meðan þú varst í atvinnuflug-
mannsnáminu var líf og fjör í
bekknum, þið gerðuð mitt starf í
markaðsmálunum auðveldara.
Mikið að gerast hjá ykkur um vor-
ið, svo fórst þú að vinna með okk-
ur í Flugskólanum.
Síðustu tvö ár varstu mín
hægri hönd í markaðsmálunum
og tókst að þér allt sem féll til
hérna hjá okkur. Kynningar,
námskeið, auglýsingar, fésbókar-
leikir og snap-hátíð hefði ekki
verið eins góð nema vegna að-
komu þinnar. Það var alltaf hægt
að hringja í þig – þú komst með
lausnir á öllu. Teklúbburinn, sem
ég var loksins komin inn í, þrátt
fyrir að drekka ekki te, og vöfflu-
kaffið í verklegu deildinni.
Vá, hvað þetta er búinn að vera
skrítinn tími síðan 12. nóvember.
Ég er ekki enn búin að meðtaka
þetta. Ég þakka fyrir að hafa
kynnst þér, þakka þér kærlega
fyrir afmælisdaginn minn síðasta
þar sem við vorum með okkar ár-
lega Flugskólapartí og þú sást til
þess að ég yrði ekki einmana á af-
mælisdaginn minn.
Í haust, áður en skólinn hófst í
Tækniskólanum, hringdir þú og
spurðir mig hvar ég væri og hvort
ég væri til í að hitta þig í hádeg-
ismat. Ég var til í það. Þá léstu
mig vita að ég myndi kenna henni
Sigríði Dögg, systur þinni, í ein-
um áfanga, að ég ætti að hugsa vel
um hana og hvetja hana áfram, að
hún gæti þetta alveg. Ég lofaði því
að gera það og ég mun gera það
áfram.
Við töluðum lengi saman föstu-
daginn áður en þú fórst í þína
hinstu flugferð. Þú sagðir mér frá
hvað þú vildir gera í framtíðinni
og meðal annars hvað þér þætti
æðislegt að kenna. Æðislegt að
fljúga og æðislegt að vera vinna
við það sem þú elskaðir mest að
gera. Ég lofaði þér þá að „fara að
drífa mig með þér í flug“ þegar
það færi að róast hjá mér. Ég verð
að efna það loforð seinna.
Takk fyrir – þar til við hittumst
næst
Svífur yfir Esjunni sólroðið ský,
sindra vesturgluggar, sem brenni
í húsunum.
Viðmjúk strýkur vangana vorgolan hlý,
vaknar ástarþráin í brjóstum á ný.
Kysst á miðju stræti er kona ung
og heit,
keyra rúntinn piltar, sem eru í
stelpuleit,
Akrafjall og Skarðsheiði eins og
fjólubláir draumar.
Ekkert er fegurra en vorkvöld
í Reykjavík.
Tjörnin liggur kyrrsæl í kvöldsólarglóð
kríurnar þótt nöldri og bjástri
í hólmanum.
Hjúfra sig á bekkjunum halir og fljóð,
hlustar skáldið Jónas á þrastanna ljóð.
Dulin bjarkarlimi á dúnsins
mjúku sæng
dottar andamóðir með höfuð
undir væng.
Akrafjall og Skarðsheiði eins og
fjólubláir draumar.
Ekkert er fegurra en vorkvöld
í Reykjavík.
Hljótt er kringum Ingólf og tæmt þar
hvert tár
tryggir hvíla rónar hjá galtómum
bokkunum.
Svefninn er þeim hóglega siginn á brár,
sunnanblær fer mildur um vanga
og hár.
Ilmur er úr grasi og angan moldu frá,
aftansólin purpura roðar vestursjá.
Akrafjall og Skarðsheiði eins og
fjólubláir draumar.
Ekkert er fegurra en vorkvöld
í Reykjavík.
(Sigurður Þórarinsson.)
Hulda Birna.
Kveðja frá Flugskóla
Íslands – Tækniskólanum
12. nóvember sl. var sorgar-
dagur og reiðarslag fyrir okkur
öll. Tveir ungir menn í blóma lífs-
ins fóru í sína hinstu flugferð. Fé-
lagi okkar og flugkennari, Hauk-
ur Freyr Agnarsson, var annar
þeirra. Við slíkar aðstæður stend-
ur tíminn kyrr. Orð veita litla
huggun og lítið um góð ráð, þegar
harmurinn er jafn mikill og raun
ber vitni.
Drættir pennans verða þungir
þegar við þurfum að kveðja svo
unga og efnilega menn. Þá þurf-
um við á öllum styrk okkar og
samstöðu að halda.
Flugskóli Íslands er eins og lít-
il fjölskylda og þegar fjölskyldan
lendir í áföllum sýnum við styrk
okkar með því að standa saman.
Með tíð og tíma lærum við að lifa
með sorginni. Við minnumst
Hauks Freys sem góðs félaga og
yndislegs drengs sem vildi öllum
vel og vann verk sitt af alúð og
samviskusemi og mun minning
hans vaka með okkur.
Fjölskyldu Hauks Freys send-
um við okkar dýpstu samúðar-
kveðjur. Stjórnendur, starfs-
menn og nemendur Flugskóla
Íslands – Tækniskólans deila
sorginni með ykkur. Minning um
ungan og glæsilegan mann lifir
áfram í hjörtum okkar.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir lífsins ljós
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert mín lífsins rós
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Faðir minn láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni.
Drottinn minn réttu sorgmæddri sál
svala líknarhönd
og slökk þú hjartans harmabál
slít sundur dauðans bönd.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Jón B. Stefánsson.
Fallinn er frá dásamlegur
drengur. Okkur hér í Flugskól-
anum hlotnaðist sú ánægja að fá
að kynnast og þekkja hann Hauk
Frey okkar vel. Haukur Freyr
hóf nám á einkaflugmannsnám-
skeiði sumarið 2012. Framkoma
hans vakti strax athygli okkar
sem umgengumst hann. Hann
var svo kurteis og ljúfur, alveg frá
fyrsta degi. Hann hélt svo áfram
árið eftir í atvinnuflugið þar sem
hann stóð sig frábærlega eins og
við var að búast. Jafnframt lauk
hann bæði flugkennaraprófi og
réttindum í áhafnasamstarfi.
Eftir það varð hann strax við-
loðandi starfsemi skólans. Hann
gegndi starfi afgreiðslustjóra og
síðar fór hann að kenna á bókleg-
um námskeiðum og verklega
flugkennslu.
Í afgreiðslunni tókst honum
með sinni yndislegu framkomu að
gera vinnuna bæði auðveldari og
skemmtilegri fyrir okkur hin.
Hann var greiðvikinn með ein-
dæmum. Hann vann ekki einung-
is öll verk af stakri ábyrgð og
dugnaði, heldur var hann alltaf
fyrstur til að bjóða fram aðstoð
sína við hvað sem til féll. Ljúf-
mennska hans og nærvera lýsti
upp daginn fyrir bæði starfsmenn
og nemendur. Ógleymanlegt var
vöfflukaffið sem hann átti frum-
kvæði að og sá um einn dag í
hverjum mánuði. Hann sýndi
okkur umhyggju sem ekki er svo
algengt að kynnast hjá svo ungri
manneskju. Hans verður sárt
saknað og alltaf minnst. Hugur
okkar er hjá Halldóru móður
Hauks, systrum og nánustu fjöl-
skyldu.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum.)
Baldvin Birgisson,
Guðlaugur Sigurðsson,
Hanna María McClure,
Jón Arnar Ólafsson,
Reynir Einarsson,
Sölvi Þórðarson.
Frá því Haukur steig fyrst inn
í Flugskóla Íslands til að hefja
einkaflugmannsnám varð það
fljótt ljóst að hann myndi ná langt
í fluginu. Haustið 2013 byrjaði
hann í bóklegu atvinnuflug-
mannsnámi og vorið eftir hóf
hann störf hjá Flugskóla Íslands
sem afgreiðslumaður, en hann
vann í flugskólanum samhliða
verklegu flugnámi. Vorið 2015
byrjaði hann sem flugkennari og
sinnti flugkennslunni á mjög fag-
mannlegan hátt enda var hann al-
vöru „Aviator“.
Haukur var æðislegur strákur
sem tók alltaf vel á móti manni
brosandi með þéttu og góðu
handtaki eða góðri fimmu sem
small í. Í starfi sínu var Haukur
duglegur og hugmyndaríkur.
Sem dæmi má nefna að hann-
stofnaði Instagram-síðu flugskól-
ans, snapchat flugskólans og
snemma í vor tók Haukur upp á
því að halda vöfflukaffi fyrir
kennara skólans. Það var haldið
fyrsta sunnudag hvers mánaðar í
aðstöðunni á Reykjavíkurflug-
velli. Haukur var líka uppátækja-
samur og stríðinn enda lífgaði
hann upp á hversdagslega hluti
með sinni yndislegu kímnigáfu.
Til dæmis átti hann sína uppá-
halds flugvél sem var af gerðinni
Beechcraft Sundowner. Hún bar
einkennisstafinn TF-BON. Hann
útbjó sérstakt TF-BON-viður-
kenningarskjal fyrir þá sem luku
þjálfun á þá vél en hún er í flug-
klúbbi Flugskólans. Haukur var
alveg einstakur maður og sætti
sig ekki við hvað sem er eins og
venjulega fólksbíla og venjuleg
föt enda átti hann gamlan upp-
hækkaðan Jeep Wrangler á app-
elsínugulum felgum. Klæðaburð-
ur hans var glæsilegur í alla staði
og það var skondið að sjá hann
bóna gólfin í flugskólanum eða
þrífa flugvélar í rándýrri merkja-
vöru eins og Ralph Lauren eða
Burberry.
Haukur var mjög hjálpasamur
við alla og hafði góð áhrif á and-
rúmsloftið í Flugskólanum. Eftir
hryllilegan atburð 12. nóvember
síðastliðinn er tómlegt um að líta í
Flugskólanum. Það skarð sem
Haukur skilur eftir sig verður
aldrei fyllt að fullu. Við munum
sakna nærveru þinnar og minn-
ast þín alla tíð.
Sól af austurstraumi stígur,
stafar geislum djúpin blá,
dagsins himnesk drottning flýgur
dýrleg gullnum vængjum á;
dimma grímu geisli hrekur,
glaður kyssir dal og hól;
alla þjóð til orku vekur
eilíf – fögur morgunsól.
(Júlíana Jónsdóttir)
Fyrir hönd flugkennara Flug-
skóla Íslands,
Davíð Þór Skúlason.
MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. NÓVEMBER 2015
✝ JóhannesKristinsson
fæddist á Kirkjubæ
í Hróarstungu, N-
Múlasýslu, 18. mars
1927. Hann lést á
hjúkrunarheimil-
inu Droplaugar-
stöðum 18. nóvem-
ber 2015.
Foreldrar hans
voru Kristinn Þórel
Gíslason, f. 7. sept-
ember 1891, d. 28. apríl 1930, og
Helga Jóhanna Jóhannesdóttir,
f. 10. ágúst 1886, d. 28. maí
1975.
Jóhannes átti sex eldri systur
sem allar eru látnar. Alsystur-
ina Sveinbjörgu Guðfinnu Krist-
insdóttur, f. 1919, d. 2007, og
hálfsysturnar Kapítólu Sveins-
dóttur, f. 1907, d. 1976, Þórunni
Jakobínu Sveinsdóttur, f. 1908,
Dröfn, f. 1990, b) Kristinn
Andri, f. 1997, c) Jóhannes
Smári, f. 2001. Sóldís Dröfn,
sem er í sambúð með Baldri
Frey Stefánssyni, á Fanneyju
Rán Arnarsdóttur, f. 2009. Bald-
ur Freyr á tvö börn. Kristinn er
í sambúð með Brynju Pálu
Helgadóttur, sem á tvö börn.
Jóhannes ólst upp á Borgar-
firði eystri hjá móður sinni en
hann varð ungur föðurlaus.
Hann ólst upp við sveitastörf og
varð skólaganga stutt. Hann fór
ungur að vinna og vann marg-
vísleg störf, m.a. við brúarsmíði,
á vertíð og eftir að hann fluttist
til Reykjavíkur starfaði hann
lengst af við múrverk. Jóhannes
og Guðfinna hófu búskap í
Reykjavík en fluttust um tíma á
Sauðárkrók. Lengst af bjuggu
Jóhannes og Guðfinna í Hraun-
bæ 102 d, Reykjavík. Guðfinna
lést í mars 2014. Síðustu mán-
uðina dvaldist Jóhannes á hjúkr-
unarheimilinu Droplaugarstöð-
um þar sem hann lést.
Jóhannes verður jarðsunginn
frá Árbæjarkirkju í dag, 27.
nóvember 2015, klukkan 13.
d. 2009, Þorbjörgu
Sveinsdóttur, f.
1910, d. 1986, Arn-
björgu Sveins-
dóttur, f. 1911, d.
1998, og Svein-
björgu Sveinsdótt-
ur, f. 1916, d. 2005.
Jóhannes giftist
Guðfinnu Huldu
Jónsdóttur þann
28. desember 1965.
Foreldrar hennar
voru Jón Jónsson, f. 22. apríl
1890, d. 11. ágúst 1980, og Sig-
urlaug Þorbjörg Guðbrands-
dóttir, f. 27. mars 1901, d. 7.
ágúst 1974.
Synir Jóhannesar og Guð-
finnu eru Kristinn, f. 16. sept-
ember 1964, og Steingrímur
Halldór, f. 24. janúar 1967. Börn
Kristins með Valgerði Hjördísi
Rúnarsdóttur eru a) Sóldís
Jóhannes Kristinsson hefur
lokið lífsgöngu sinni, þessari
miklu óvissuferð sem við öll
leggjum upp í. Foreldrar hans
bláfátæk vinnuhjú í sveit.
Jói, eins og hann var jafnan
kallaður, var yngstur systkina
og faðir hans féll frá þegar
hann var þriggja ára. Þá varð
móðir hans ekkja í annað sinn.
Á bernskuárum dvaldi Jói hjá
eldri hálfsystrum eða öðrum
skyldmennum og stundum með
móður sinni. Á þeim árum
veiktist hann hastarlega af kíg-
hósta og lenti upp úr því í
löngum veikindum sem höml-
uðu þroska um skeið. Þrátt fyr-
ir erfiðleika á fyrstu árum æv-
innar varð Jói dugnaðarforkur
til allra verka og frískur göngu-
maður svo af bar.
Leiðir okkar Jóa lágu saman
með þeim hætti að móðir hans
réðst sem vinnukona á heimili
fósturforeldra minna og nokkru
síðar flutti Jói þangað líka.
Ég hafði til þess tíma verið
eini krakkinn á bænum og varð
harla feginn að fá félagsskap
unglings og við urðum brátt
góðir félagar. Það fór svo að
þau mæðgin ílentust á Hof-
strönd.
Við Jói gengum að sjálfsögðu
saman til allra verka og samdi
vel. Það kom fljótt í ljós að Jói
vann öll sín verk af alúð og
snyrtimennsku. Á vetrarkvöld-
um var oft gripið í spil og tafl.
Jói varð fljótt snjall skákmaður
og gat orðið skeinuhættur
hvaða andstæðingi sem var á
því sviði.
Hofstrandarheimilið yfirgáf-
um við svo á svipuðum tíma
þegar við töldum að við værum
að verða fullorðnir. Jói fór að
reyna fyrir sér á vinnumark-
aðnum: brúarsmíði, fiskverkun,
byggingarvinna svo eitthvað sé
nefnt. Hann nam lengi staðar í
byggingariðnaðinum, vann þar
lengst af við járnabindingar.
Skólagangan varð engin
nema stutt barnaskólanám en í
skóla lífsins var Jói fyrirmynd-
arnemandi, verklaginn, námfús
og minnugur. Liðlega tvítugur
yfirgaf Jói Austurland og fór að
vinna á höfuðborgarsvæðinu.
Hann kvæntist þar sínum góða
lífsförunaut, Guðfinnu Huldu
Jónsdóttur, og bráðlega fædd-
ust tveir efnilegir strákar.
Þá eins og nú var það enginn
leikur fyrir efnalítið fólk að
eignast þak yfir höfuðið. Þau
hjón keyptu sér lítið hús í
Blesugrófinni. Það hús var af
vanefnum byggt en með natni
og dugnaði tókst þeim að gera
það að notalegu heimili. Að
nokkrum árum liðnum festu
þau svo kaup á glænýrri íbúð í
fjölbýlishúsi í Árbænum og þar
varð framtíðarheimilið.
Eins og gengur minnkuðu
samskiptin þegar árin liðu. Vin-
áttan hélst þó allt til leiðarloka,
heimsóknir öðru hvoru, símtal á
nokkurra mánaða fresti. Við
náðum því meira að segja að
skreppa saman í nokkrar veiði-
ferðir. Ég man vel gleðisvipinn
þegar Jói kom ofan úr Geir-
landsárgljúfri með fyrsta laxinn
sinn.
Einn eiginleiki einkenndi Jóa
öðru fremur, það var hógværð-
in. Ekkert var fjær honum en
að láta á sér bera eða að trana
sér fram með nokkrum hætti,
fáorður jafnan og lét ekki mikið
fara fyrir sér. Engu að síður
kom hann því í kring sem gera
þurfti fullkomlega til jafns við
aðra.
Þegar leið á ævina þurfti
Hulda á aðstoð og umönnun að
halda vegna heilsubrests. Það
hlutverk leysti Jói af hendi af
sömu natni og trúmennsku og
allt annað sem að höndum bar.
Jói hefur nú lokið óvissuferð-
inni miklu, hann stóð sig með
prýði á ferðalaginu, traustur
maður, vinfastur, greiðvikinn
og góðgjarn. Góðar minningar
eru mikill fjársjóður. Þeim sjóði
deili ég með fjölskyldu hans og
vinum og sendi þeim kveðju
mína.
Sigmar H. Ingason.
Jóhannes
Kristinsson
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
KRISTBJÖRG S. BJARNADÓTTIR,
Didda frá Litlu-Brekku,
lést á HSN Sauðárkróki
sunnudaginn 22. nóvember.
Útför hennar fer fram frá Hofsóskirkju
laugardaginn 28. nóvember klukkan 11.
.
Ingibjörg Axelsdóttir, Eyjólfur Sveinsson,
Bjarni Axelsson, Birna Júlíusdóttir,
Aldís Axelsdóttir, Eysteinn Steingrímsson,
Guðný Axelsdóttir, Páll Friðriksson,
Þorsteinn Axelsson, Jóhanna Einarsdóttir,
Guðbjörg Hinriksdóttir, Inga Jóna Bragadóttir
og fjölskyldur.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
MAGNÚS GUÐNASON
prentari,
Dalbraut 14,
lést að morgni sunnudagsins 22.
nóvember á Landspítalanum við Hringbraut. Útförin fer fram frá
Háteigskirkju þriðjudaginn 1. desember klukkan 15.
.
Margrét Magnúsdóttir,
Magnús Magnússon, Þorgerður Guðmundsdóttir,
Guðni Magnússon, Alma Bergsveinsdóttir,
Jórunn Þórey Magnúsd., Björn Davíð Kristjánsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum. Hægt er að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er
unnt að tengja viðhengi við síð-
una.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem nánustu að-
standendur senda inn. Þar koma
fram upplýsingar um hvar og
hvenær sá sem fjallað er um
fæddist, hvar og hvenær hann
lést og loks hvaðan og klukkan
hvað útförin fer fram. Þar mega
einnig koma fram upplýsingar
um foreldra, systkini, maka og
börn. Ætlast er til að þetta komi
aðeins fram í formálanum, sem
er feitletraður, en ekki í minning-
argreinunum.
Minningargreinar