Morgunblaðið - 27.11.2015, Blaðsíða 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. NÓVEMBER 2015
✝ Sigurður Ein-ar Björn
Karlsson fæddist
19. janúar 1945 á
Ísafirði. Hann lést
á Landspítalanum í
Fossvogi 14. nóv-
ember 2015.
Foreldrar hans
voru Ingigerður G.
Guðjónsdóttir frá
Skjaldabjarnarvík
á Ströndum, f. 9.4.
1923, d. 24.8. 1986, og Karl
O.B. Ingimundarson frá Hnífs-
dal, f. 19.1. 1899, d. 4.4. 1968.
Þau skildu.
Fósturfaðir Sigurðar var
Ingólfur K. Eyjólfsson frá
Buðlungu í Grindavíkursókn,
f. 24.7. 1915, d. 11.2. 2002.
Bræður Sigurðar eru Karl
Ingimundur, f. 21.10. 1942, og
Rúnar Kristinn Þór, f. 1.5.
1953.
Sigurður kvæntist 10.9.
1966 eftirlifandi eiginkonu
sinni, Hjördísi Ólafsdóttur, f. í
Keflavík 5.6. 1949. Foreldrar
hennar voru Marta Eiríks-
dóttir frá Garðhúsum Garði og
Ólafur Ingibergsson frá Kefla-
vík. Börn Sigurðar og Hjördís-
strönd, þar sem móðir hans var
hótelstýra á sumrin. Hann
lærði málaraiðn hjá Guðna
Magnússyni málarameistara í
Keflavík og vann eftir það sem
sjálfstæður atvinnurekandi í
faginu í um 50 ár. Hann var
iðulega kallaður Siggi málari.
Sigurður og Hjördís hófu bú-
skap í Keflavík, bjuggu þar
fyrstu níu búskaparárin og þar
fæddust börnin þrjú. Fjölskyld-
an flutti til Búðardals árið
1975, byggði þar hús og bjó þar
í átta ár. Sigurður vann ýmis
störf ásamt málningarvinnunni,
byggði refabú og rak í þrjú ár,
var vatnsveitustjóri, íþrótta-
kennari, skólabílstjóri, smiður
og múrari og gjarnan sjálf-
boðaliði við það sem þurfti.
Fjölskyldan flutti í Garðabæ
árið 1983 og bjó þar í 12 ár.
Eftir að börnin voru flogin úr
hreiðrinu fluttu Sigurður og
Hjördís í Kópavog til að eyða
þar ævikvöldinu.
Sigurður og fjölskyldan
byggðu sér sumarhúsið Unaðs-
staði í Borgarfirði árið 1990.
Eftir að um fór að hægjast fór
Sigurður að snúa sér meir að
gönguskíðum og kajakróðri.
Allt þetta stundaði hann af
kappi uns MND-sjúkdómurinn
hefti för hans.
Útför Sigurðar verður frá
Digraneskirkju í dag, 27. nóv-
ember, og hefst athöfnin klukk-
an 15.
ar: 1) Karl, f.
18.12. 1967. Eig-
inkona hans er
Heiðbjört Gylfa-
dóttir, f. 4.10.
1969. Börn þeirra
eru Gylfi Freyr,
sambýliskona hans
er Kristjana Pét-
ursdóttir og þau
eiga óskírða dótt-
ur, og Sigurður
Egill. 2) Gunnar, f.
7.1. 1971. Eiginkona hans er
Kristín Halla Hafsteinsdóttir, f.
6.9. 1971. Börn þeirra eru
Linda Margrét og Eyþór Ingi.
3) Anna, f. 22.9. 1973. Eigin-
maður hennar er Elías Víðis-
son, f. 9.4. 1976. Börn þeirra
eru Elías Karl, Óðinn, Máni,
Marta Marín (f. andvana 14.5.
2013) og Bjartur.
Fyrstu tvö árin ólst Sigurður
upp í Hnífsdal en flutti ásamt
foreldrum sínum og eldri bróð-
ur til Keflavíkur og ólst þar
upp. Fór hann ungur í sveit á
sumrin, í Arnardal við Ísafjarð-
ardjúp, til Eiríks móðurbróður
síns og Rósu konu hans. Á ung-
lingsárum vann Sigurður á
Hótel Bjarkalundi við Barða-
Það kom að þeim degi að við
þyrftum að kveðja elsku besta
pabba og afa í öllum heiminum.
Þrátt fyrir að við vissum að
þessi dagur myndi koma þá
fannst mér hann bera of skjótt
að. Ég er samt sem áður þakk-
lát fyrir að hann hafi fengið að
fara á meðan hugur hans var
enn skýr og húmorinn í lagi.
Pabbi hefur alltaf verið fyrir-
mynd mín, m.a. í því hvernig
hann kom fram við aðra. Hann
var góðhjartaður, þolinmóður og
ávallt til staðar fyrir okkur
börnin sín og barnabörn. Hann
var maður sem lifði í núinu.
Hann kunni að njóta hverrar
stundar, var nægjusamur og
þakklátur fyrir það sem hann
átti sem síðan smitaðist frá hon-
um til samferðamanna. Sá eig-
inleiki sem mér þótti alltaf svo
vænt um var að hann hafði ein-
staklega þægilega og góða nær-
veru svo manni leið alltaf vel í
návist hans. Börn voru einstak-
lega næm fyrir góðmennsku
hans og leikgleði. Pabbi þurfti
ekki að segja neitt til að heilla
börnin upp úr skónum heldur
heillaði hann þau með þolin-
mæði sinni og glettnu brosi sem
náði til augna. Hann stundaði
ýmsar íþróttir og útivist um æv-
ina og fór daglega út til að njóta
náttúrunnar. Hann gekk á fjöll,
stundaði gönguskíði og réri á
kajak. Hann hafði sérstakan
áhuga á lifnaðarháttum fugla og
söng þeirra og byggði mörg
fuglahús, bæði einbýli og fjöl-
býlishús, sem prýða nú ýmsa
garða fjölskyldunnar. Í gegnum
ástríðu hans á hreyfingu, útivist
og náttúrunni kenndi hann okk-
ur margt. Meðal annars veiddi
hann síli með barnabörnunum í
læknum við bústað foreldra
minna og kenndi þeim að tálga.
Hæfni hans í snjókarla- og snjó-
hundagerð var einstök og mikils
metin af strákunum mínum sem
minnast hans og þessa leiks
með söknuði. Hann hafði mikla
líkamlega orku og ríkt ímynd-
unarafl sem naut sín vel í sögum
hans og leikjum. Þegar hann
var að svæfa börnin sín tók
hann sig e.t.v. til og lék söguna
um úlfinn og grísina þrjá, eða
rappaði söguna af Búkollu.
Hann sat stundum heilu dagana
á gólfinu með barnabörnum sín-
um að byggja hús úr legókubb-
um, brjóta saman pappírsflug-
vélar og hatta, teikna eða spila.
Hann var ávallt tilbúinn til þess
að hjálpa og aðstoðaði okkur
fjölskylduna mikið við barna-
pössun, að byggja, veggfóðra og
mála húsnæði okkar ásamt því
að flytja á milli landa.
Ég er þakklát fyrir að MND-
sjúkdómurinn sem hann greind-
ist með fyrir tæpum þremur ár-
um ári breytti ekki persónuleika
hans. Þrátt fyrir að líkami hans
og vöðvar gæfu sig og lömuðust
hratt þá var hugur hans enn
jafn skýr og jákvæður. Það
sýndi sig meðal annars í því að
deginum áður en hann lést þá
var hann að reyna að segja okk-
ur brandara, sem við skildum
auðvitað ekki vegna talörðug-
leika en þá gátum við bara hleg-
ið saman að því hversu óskýr
hann var og röngum ágiskunum
okkar. Þessi atburður lýsir hon-
um svo vel. Hann var maður
sem tók sjálfan sig ekki of há-
tíðlega, hafði húmor fyrir sjálf-
um sér og sá hlutina ávallt út
frá jákvæðu sjónarhorni.
Pabbi tókst á við lífið með
hugrekki og húmor að vopni,
betri fyrirmynd og föður er ekki
hægt að óska sér. Ég kveð
elskulega pabba minn með sökn-
uði og innilegu þakklæti fyrir
allt.
Anna Sigurðardóttir.
Kær frændi minn, Sigurður
Karlsson, er kvaddur í dag frá
Digraneskirkju. Með fáeinum
orðum langar mig að minnast
hans.
Við Siggi þekktumst frá barn-
æsku, þar sem móðir hans, Inga
frænka, kom árlega í heimsókn
til Ísafjarðar til að heimsækja
ættingja og vini. Pabba þótti
ákaflega vænt um Ingu systur
sína og oft gisti hún hjá okkur
ásamt fjölskyldu sinni. Um tíma
dvaldi Siggi hjá Eiríki föður-
bróður og Rósu konu hans, sem
bjuggu skammt frá okkur, og
kom þá oft til okkar. Rúnar
yngsti bróðir hans var á sama
tíma í fóstri hjá mömmu og
pabba. Seinna á ævinni bjó hann
ásamt fjölskyldu sinni í Búð-
ardal um árabil og tókust þá aft-
ur góð kynni og samskipti milli
minnar fjölskyldu og hans.
Siggi eignaðist frábæran lífs-
förunaut þar sem Hjördís kona
hans er. Þau hjónin voru ákaf-
lega samhent, bæði glaðlynd og
áttu auðvelt með að sjá spaugi-
legar hliðar á tilverunni. Bæði
voru þau ákaflega dugleg og
drífandi, enda byggðu þau sér
hús og komu upp fallegu heimili
hér, enda Hjördís snillingur í
höndunum og einstaklega hug-
kvæm. Samgangur milli okkar
og þeirra var alltaf ánægjuleg-
ur, þau ár sem þau bjuggu hér.
Siggi hafði nóg að gera við mál-
arastörf og eitt sinn tók hann að
sér að mála tvær kirkjur og bað
mig þá að vera með sér og sjá
um skreytingar í þeim. Ég féllst
á það og þetta voru skemmti-
legir tímar og gaman að vinna
með honum. Alltaf var hann
léttur í lund og með gamanyrði
á vörum. Hann tók tillit til þess
ef ég kom með tillögur um lita-
val og fleira og alveg til í að
samþykkja þær. Siggi og Hjör-
dís tóku mikinn þátt í félagslífi
hér í þorpinu, hún í kórstarfi og
hann í íþróttastarfi, kom m.a.
upp skíðalyftu hér í nágrenninu.
Það var eftirsjá að þeim þegar
þau fluttu úr þorpinu.
Börnin þeirra þrjú, Karl,
Gunnar og Anna, voru skemmti-
legir og góðir nemendur, og vin-
sæl í skólanum, enda fengu þau
gott og heilbrigt uppeldi góðra
foreldra.
Siggi var hvers manns hug-
ljúfi og í erfiðum veikindum sem
hann átti í síðustu árin sýndi
hann einstakt jafnaðargeð og
hélt sínum persónuleika allt til
síðasta dags. Hjördís og fjöl-
skyldan hafa staðið sem klettur
við hlið Sigga í veikindum hans
og dvaldi hann heima og naut
umönnunar Hjördísar og fjöl-
skyldunnar nánast að öllu leyti.
Ég og fjölskylda mín sendum
Hjördísi og fjölskyldunni inni-
legar samúðarkveðjur og einnig
bræðrunum Munda og Rúnari
og fjölskyldum þeirra.
Minningin mun lifa um góðan
og glaðan frænda og vin.
Guð blessi minningu Sigurðar
Karlssonar.
Þrúður Kristjánsdóttir.
Við kynntumst Sigurði og
Hjördísi í Sundlaug Kópavogs.
Það var alltaf gaman að hitta
þau hjónin.
Sigurður var alltaf boðberi
gleðinnar hvar sem hann var og
jafnvel, þegar við vinir hans
komum að heimsækja hann, eft-
ir að hann veiktist skein gleðin
alltaf í gegn og gerði okkur
glöð. Hann sagði okkur oft frá
ferðum sínum á kajaknum og
hvað hann hafði mikla unun af
þeim.
Við munum ávallt minnast
hans með þakklæti fyrir ómæld-
ar gleðistundir og óskum honum
guðsblessunar nú, þegar hann
hefur verið leystur úr fjötrum
veikindanna og getur nú ferðast
ótrauður um víðáttur alheims-
ins.
Við biðjum fyrir Hjördísi og
fjölskyldu og öllum þeim, sem
þótti vænt um Sigurð.
Guð blessi ykkur öll.
Eyþór, Christa
og sundfélagar.
Kallið er komið og mig langar
að þakka Sigga mínum fyrir all-
ar stundirnar sem ég var svo
heppin að njóta með honum.
Siggi var maður sem mér þótti
alltaf svo fyndinn, ófá skiptin
sem ég hef tekið bakföll af
hlátri þegar hann var að grín-
ast.
Siggi var maður sem hafði
ákveðnar skoðanir en aldrei
heyrði ég hann hallmæla fólki,
hann var maður orða sinna og
sannur í öllu sem hann gerði.
Sem barn var ég mikið á heimili
þeirra Hjöddu frænku og við
Kalli sonur þeirra hjóna erum
jafnaldrar og tengslin milli okk-
ar hafa alltaf verið líkari systk-
inatengslum en frændsystkina.
Um fermingaraldur fékk ég
tækifæri til að dvelja tímabund-
ið í fóstri hjá þeim Sigga og
Hjöddu í Búðardal, fyrir þann
tíma mun ég ævinlega vera
þakklát og þykja gott að ylja
mér við góðar minningar.
Með þessum fátæklegu orð-
um langar mig að þakka Sigga
samveruna, við sjáumst aftur í
Nangijala.
Það er svo sárt að sakna
en það er svo gott að gráta.
Tárin eru dýrmætar daggir,
perlur úr lind minninganna.
Minninga sem tjá kærleika og ást,
væntumþykju og þakklæti
fyrir liðna tíma.
Minninga sem þú einn átt
og enginn getur afmáð
eða frá þér tekið.
Tárin mýkja og tárin styrkja.
Í þeim speglast fegurð minninganna.
(Sigurbjörn Þorkelsson.)
Elsku Hjödda, Kalli, Heiða,
Gunni, Kristín, Anna, Elli,
barnabörn og barnabarnabarn
innilegar samúðarkveðjur til
ykkar allra.
Kolbrún Ósk.
Sigurður Einar
Björn Karlsson ✝ Guðni Einars-son fæddist að
Bæ í Lóni þann 11.
maí 1926. Hann lést
á Fjórðungssjúkra-
húsinu í Neskaup-
stað þann 20. nóv-
ember 2015.
Foreldrar hans
voru Einar Högna-
son, f. 1872, d. 1940,
og Þuríður Sigurð-
ardóttir, f. 1882, d. 1958. Guðni
átti 11 systkini og eru þau öll lát-
in. Systkini Guðna voru: Sigríð-
ur, Helgi, Marta, Högni,
Þorgrímur, Bergljót, Ragna,
Signý, Nanna Ingibjörg, Gunnar
og Fanney. Var Guðni þeirra
yngstur.
Eftirlifandi eiginkona Guðna
er Ursula Einarsson, f. 12. júlí
1929. Dætur þeirra eru: 1) Líana,
f. 12. október 1951, maki hennar
er Udo Hass, f. 7. júní 1952. Börn
þeirra eru Mirja Ingibjörg f.
1980, maki Ulf Petereit, og eiga
þau eina dóttur, Lina Johanna.
Helgi Udo, f. 1984,
unnusta Kathy.
2) Ingibjörg, f.
16. apríl 1953, maki
hennar er Ármann
Agnarsson, f. 15.
júní 1952. Dóttir
þeirra er Úrsúla
Manda, f. 1977,
maki Heimir Snær
Gylfason og eiga
þau tvö börn, Ingi-
björgu Ásdísi og Ármann Snæ.
Guðni var uppalinn á Bæ í
Lóni til átta ára aldurs. Þá flutt-
ist hann með foreldrum sínum í
Skálateig í Norðfirði. Guðni bjó í
Neskaupstað alla sína tíð og
vann lengst af sem umsjónar-
maður við sjúkrahúsið og var
einnig slökkviliðsstjóri til
margra ára. Guðni var mikill
bóndi og átti hann kindur í mörg
ár.
Útför Guðna fer fram í dag,
27. nóvember 2015, frá Norð-
fjarðarkirkju og hefst athöfnin
kl. 14.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Nú ertu farinn, elsku afi minn,
og mér finnst það svo skrítið. Svo
skrítið að ég eigi aldrei eftir að
halda í heitu hendurnar þínar eða
strjúka þér um höfuðið, en það
fannst þér alltaf svo gott.
Þú varst einstakur afi, svo geð-
góður, ljúfur og skemmtilegur,
það var alltaf gaman að vera með
þér. Þær eru ófáar minningarnar
sem ég á úr fjárhúsinu með þér,
þegar ég fékk að vera með þér í
vinnunni, á sjúkrahúsbílnum,
uppi í sumarbústað með þér og
ömmu, í ferðalögum, niðri í bíl-
skúr á Þiljuvöllunum og þá var
sama hvort við vorum að svíða
kindahausa, fá okkur hrátt hangi-
kjöt eða bara eitthvað að stúss-
ast. Það var alltaf gaman að vera
með þér.
Ég var ekki gömul þegar þú
kenndir mér að drekka svart
kaffi, og það var fátt sem gladdi
þig meira en þegar þú gast sagt:
„Nei, hún vill sko bara svart kaffi
eins og afi sinn!“ Einnig komst þú
mér upp á lagið með að borða
súrmat, en það fannst okkur báð-
um svo gott.
Ég var svo lánsöm að eiga þig,
elsku afi, og mikið voru börnin
mín heppin að fá að kynnast þér.
Lífið verður öðruvísi án þín,
takk fyrir allt og allt.
Þín afastelpa,
Úrsúla Manda.
Guðni Einarsson
Það er ósköp
skrýtið að skrifa
minningarorð um
hana Sonju mína, vinkonu og
jafnöldru, en hún lést á líknar-
deild Landspítalans hinn 16. nóv-
ember sl.
Hún Sonja var yndisleg kona
með fágaðan smekk, hvort sem
það varðaði hana sjálfa eða
heimili þeirra hjóna, fallegir
hlutir á réttum stað og ávallt af-
skorin blóm í vasa.
Hún var alltaf glæsileg og
flott hvort sem hún var uppá-
klædd eða í Adidas-fötum enda
starfaði hún lengi hjá Adidas-
umboðinu á Íslandi.
Sonja ræktaði líkama sinn vel
enda sást það á göngulagi og öllu
hennar fasi hversu sjálfsörugg
og sterkur karakter hún var.
Það var alltaf mjög notalegt
að heimsækja Sonju og voru
veitingarnar góðar og listilega
framreiddar af húsmóðurinni
sjálfri.
Börnin, Lovísa og Róbert,
voru henni allt og eru þau fyri-
myndarbörn og var hún mjög
stolt af þeim í einu og öllu enda
bæði vel gerð.
Ég kynntist Sonju árið 2005
og var eins og við hefðum alltaf
þekkst því við náðum mjög vel
Sonja Reynisdóttir
✝ Sonja Reynis-dóttir fæddist
2. mars 1963. Hún
lést 16. nóvember
2015.
Sonja var jarð-
sungin frá Linda-
kirkju 24. nóvem-
ber 2015.
saman. Við fórum
að æfa saman í
Sporthúsinu vetur-
inn 2006, henni
tókst að draga mig
með sér eldsnemma
á morgnana því hún
vildi vera komin
heim áður en börnin
vöknuðu til að koma
þeim í skólann.
Hún var mjög
heimakær og hafði
gaman af að bjóða heim gestum
og það voru ófáar stundirnar þar
sem setið var fram á rauða nótt
og spjallað undir tónum Katie
Melua. Við fórum saman til
Spánar í barnlaust frí og var það
góður og skemmtilegur tími.
Síðastliðið vor fórum við hjón-
in með Sonju og Þresti til Spán-
ar þar sem Róbert og Viktor
voru í golfæfingaferð og er það
ógleymanlegur tími.
Sonja barðist við illvígan sjúk-
dóm og lét hún það ekki stoppa
sig og áttum við góðar stundir
saman í hádegis- og kvöldmat að
ógleymdri stelpuferðinni í moll-
ið.
Allt síðastliðið ár vorum við
báðar frá vinnu en gátum lítið
hist en símtölin þeim mun fleiri
og spjölluðum við mikið og op-
inskátt í síma og er það mikill
söknuður að geta ekki slegið á
þráðinn til hennar.
Elsku Þröstur, Lovísa, Ró-
bert, og aðrir aðstandendur,
innilegar samúðarkveðjur og
biðjum við góðan Guð að gefa
ykkur styrk á erfiðum tímum.
Blessuð sé minning góðrar
vinkonu.
Allt eins og blómstrið eina
upp vex á sléttri grund
fagurt með frjóvgun hreina
fyrst um dags morgunstund,
á snöggu augabragði
af skorið verður fljótt
lit og blöð niður lagði
líf mannlegt endar skjótt.
(Hallgrímur Pétursson.)
Guðný Ævarsdóttir.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir lífsins ljós
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert mín lífsins rós
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Faðir minn láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni.
Drottinn minn réttu sorgmæddri sál
svala líknarhönd
og slökk þú hjartans harmabál
slít sundur dauðans bönd.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Hvíldu í friði, elsku Sonja mín,
með hjartans þökk fyrir allt og
allt.
Erla Waage.