Morgunblaðið - Sunnudagur - 13.03.2016, Blaðsíða 14

VIÐTAL
14 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 13.3. 2016
Þ
að er kurteis og hraustur ungur
maður sem mætir í viðtal á falleg-
um vetrarmorgni. Hann er stælt-
ur með vel snyrt skegg og á hand-
leggnum má lesa orðið Jesús ritað
með fallegum stöfum. Það glittir í annað húð-
flúr í hálsmálinu en þar má lesa tilvitnun úr
biblíunni. Ég spyr ekkert strax um það; við
byrjum á erfiðum unglingsárum sem ein-
kenndust af rappi og neyslu.
Fór út af brautinni þrettán ára
Davíð er Vesturbæjarstrákur, alinn upp á Mel-
unum og Högunum. Hann gekk þar í Mela-
skóla og Hagaskóla en námið varð lítið meira.
„Ég gerði einhvers konar tilraunir og fór í MS
og FÁ og ég held ég hafi einhvern tímann ver-
ið skráður í FB,“ segir hann. Davíð þurfti ný-
lega að safna saman skólagögnum því hann
hefur nám í íþróttafræði í haust, en hann hefur
nýlega lokið prófi hjá Mími, sem hjálpar hon-
um að komast beint upp á háskólastig. Gögnin
leiddu ýmislegt í ljós sem hafði gleymst. „Sex-
tán ára Davíð fékk fimm í lífsleikni. Ég veit
ekki einu sinni hvernig það er hægt!,“ segir
hann hlæjandi.
Ég spyr bara beint út: „Varstu brjálaður
unglingur?“ „Já, ég var það, ég var alltaf í
íþróttum og körfu þegar ég var yngri en það er
mikil körfuboltafíkn í fjölskyldunni. Svo þegar
ég var tólf, þrettán ára þá fór ég út af braut-
inni og ég missti áhugann á því,“ segir hann.
„Einu sinni fékk mamma upphringingu frá
skólanum þegar ég var þrettán ára en ég hafði
verið úti að reykja. Mamma sagði bara, það
getur ekki verið, þetta er litli engillinn minn,
litli körfuboltasnillingurinn minn. Hún trúði
því ekki,“ útskýrir hann.
„Ég var slæmi félagsskapurinn“
Þrettán ára byrjaði Davíð að drekka, reykja
sígarettur og hass og segir að fíkillinn í sér
hafi strax vaknað. „Mamma trúði þessu aldrei
en þegar hún fór að finna kannabispoka hjá
mér hélt hún bara að ég væri í slæmum fé-
lagsskap. En kannski áttaði hún sig ekki á því
að ég var orðinn slæmi félagsskapurinn,“ segir
hann.
„Svo fór ég á Vog fyrst þegar ég var sextán
ára,“ segir hann en Davíð var edrú næstu
fimm árin. Hann segir að hann hafi farið í með-
ferð vegna utanaðkomandi pressu en þegar
þarna var komið stefndi í óefni. Hann segist
hafa verið á leið í sterkari efni. „Ég var kominn
út í fíkniefnabrölt,“ viðurkennir hann.
En edrútímabilið var gott þó hann hafi ekki
unnið markvisst að heilbrigðara lífi og því fór
sem fór. „Ég var bara unglingur, vakti á nótt-
unni og hægt og rólega var maður kominn í
sama bransann aftur. Ég fór í aðgerð þarna og
fékk heim með mér pokann fullan af pillum. Þá
hrundi allt saman,“ segir hann en þá var hann
21 árs. „Ég var búinn að gera alls konar góða
hluti,“ segir um hann um edrútímabilið. „Eins
og verða körfuboltadómari. Það er ástríða mín
í lífinu, það sem hjartað mitt slær fyrir. Þetta
er það sem mig langar að gera í lífinu. En svo
bara fer lífið á hliðina,“ segir hann.
Rappmenningin hefur breyst
Á þessum árum var íslenskt rapp að ryðja sér
til rúms með Rottweiler hundana í farar-
broddi. „Ég fékk fyrstu Rottweiler-plötuna í
jólagjöf þrettán ára frá mömmu. Það voru
stærstu mistök sem hún gerði í minni barn-
æsku,“ segir hann og hlær. Það varð ekki aft-
ur snúið og Davíð varð heillaður af þessari
nýju tónlist. „Svo fór ég sjálfur að fikta við að
skrifa texta,“ segir hann en þá var hann fjór-
tán ára. „Ég var bara unglingur með míkrófón
og internetið. Ég er ekki að segja að Rott-
weiler hafi skemmt æsku mína; það var alls
ekki þannig. En þeir mótuðu stefnu í íslensku
rappi,“ segir hann.
Davíð segir að rappmenning hafi breyst
mikið síðan þá og ekki síst í textagerð en al-
gengt var að textar væru gegnsýrðir af kven-
fyrirlitningu, ruddalegu orðbragði og klámi.
„Þetta hefur klárlega breyst. Menn hafa
þroskast og samfélagið hefur breyst mikið á
þessum tíu árum. Ég fullyrði það að ef Rott-
weiler myndu koma út með plötuna sína núna
sem þeir gerðu þá, en hún var mjög klúr og
gróf, þá yrði það ekki samfélagslega sam-
þykkt. Ég á erfitt með að trúa því,“ segir Dav-
íð.
Púaður niður af hetjum sínum
Davíð fékk tækifæri til að troða upp á skóla-
skemmtun. „Ég kom fram á minni fyrstu
skemmtun þá en það var hipphopp-kvöld sem
var haldið í Frostaskjóli, félagsmiðstöðinni.
Þarna fékk ég að taka eitt lag í hléi. Þarna
voru allar mínar helstu hetjur eins og Dóri
DNA og Textavarp. Ég fór upp á svið rosa
stressaður með lag sem var alveg frá hjart-
anu. Ég vissi bara hvernig skóm allir voru í
því ég þorði ekki að horfa í augun á neinum.
Svo var þetta vægast sagt slæmt allt saman.
Og hetjurnar mínar bara púuðu mig niður af
sviðinu. Það var svo hræðilegt að ég man það
ennþá,“ segir hann en hann var ekki af baki
dottinn. „Nei, ég hætti ekki. En ég fann það
að ef ég myndi ná einhvers konar frama í
þessum bransa, þá myndi ég ekki koma svona
fram við neinn. Þegar ég svo gaf út plötuna
mína og hafði auðvelt aðgengi að stúdíói voru
ungir gæjar að líta upp til mín, þá leyfði ég
þeim að koma að taka upp. Því þessi bransi á
Íslandi á þeim tíma var ekki sérstaklega að
bjóða nýja meðlimi velkomna. Þetta er bransi
egósins og snýst allt um að vera bestur og þá
voru menn í því að niðurlægja hver annan,“
segir hann.
Rapparinn Dabbi T snýr aftur
Davíð er búinn að taka upp lag nýlega sem
verður frumsýnt á vefnum í byrjun næsta
mánaðar. Hann segir að það muni koma í ljós
hvort hann geri plötu í kjölfarið. „Ef það verð-
ur eftirspurn, þá verður framboð. Ég hef ekki
gert tónlist lengi en það er eftirspurn eftir því
að ég geri það,“ segir hann.
Í rappheiminum gengur hann undir nafninu
Dabbi T en átján ára gamall gaf hann út plöt-
una Óheflað málfar. Hann var mikið að troða
upp á þessum árum. „Þetta er tjáningarform
fyrir mig. Nýja lagið heitir Blár og er sagan
mín. Mér finnst þetta bara svo gaman, svo
sjúklega gaman,“ segir hann.
Textar í rappi hafa einkennst af grófu og
klúru orðbragði en Davíð segir að nýju text-
arnir séu það ekki. Hann samdi sjálfur grófa
texta þegar hann var unglingur sem myndu
hneyksla flest fólk. „Ég er ekki sami maður í
dag. Þarna var ég unglingur að rífa kjaft með
mikrófón,“ segir hann.
Klámið eins og hver önnur neysla
Davíð segist hafa mótast mjög af rapptónlist
þess tíma en ekki síst af klámi. „Þrettán ára
kynntist maður internetinu og þá opnaðist haf-
sjór af einhverjum viðbjóði. Og þetta mótar
ungan mann þó ég hafi ekki séð það þá,“ segir
hann. Klámið varð að fíkn sem tók hann langan
tíma að ná tökum á. „Þetta hafði mikil áhrif á
mig. Klámið er bara eins og neysla á öllu öðru
sem er slæmt fyrir mig og þetta bara stig-
magnaðist. Þegar ég var þrettán, fjórtán ára
þá dugði að sjá brjóst en tíu árum seinna þá
virkaði það ekkert lengur. En svo fór ég að
taka til í mínu lífi og tók út hluti sem sýktu líf
mitt. Ég hætti að reykja og drekka og fór að
stunda heilbrigt líferni og þá sá ég að klámið
var ekki gott fyrir líf mitt. Og ég gerði heið-
arlega tilraun til að hætta að horfa á klám og
það tók mig heilt ár. Pældu aðeins í því, heilt ár
að segja skilið við það. Það segir ýmislegt um
hversu sterk áhrif það hefur á fólk,“ segir
hann.
Neyslan tók völdin
Þegar Davíð féll 21 árs gamall upplifði hann
mikla vanlíðan. „Þetta var svo erfitt af því að
mig langaði svo að lifa heilbrigðu lífi. Ég horfði
til vina minna sem voru bara í háskóla og að
kaupa sér íbúðir, voru að byggja upp heilbrigt
líf. Eitthvað svona venjulegt. Ég horfði á það
öfundaraugum. Og ég gerði tilraun til að
blanda þessu tvennu saman, neyslunni og eðli-
legu lífi. Reyndi það mjög stíft,“ segir hann og
viðurkennir að blekkingin hafi verið mikil.
Þegar þarna var komið var Davíð kominn í
sterkari efni og neyslan var að taka völdin. „Ég
bjó með konu sem var ekki í neyslu og hún vissi
ekkert hvað var í gangi. Ég drakk eiginlega
Að vera
betri maður
Davíð Tómas Tómasson, öðru nafni Dabbi T, er körfu-
boltadómari og rappari en umfram allt ungur maður sem
veit hvað hann vill. Hann hefur sagt skilið við áfengi, fíkni-
efni, sígarettur og klám og er hamingjusamur í „venjulegu“
lífi. Hann stundar heilbrigt líferni og vill hjálpa öðrum til að
gera það sama. Eftir langt hlé er von á nýju rapplagi en með
rappinu fær hann útrás fyrir tjáningu.
Blaðamaður og ljósmyndari
Ásdís Ásgeirsdóttir
asdis@mbl.is
Davíð var einlægur og ljúfur í viðmóti. Hann hefur upplifað margt í lífinu en
honum hefur tekist að snúa við blaðinu eftir mikla neyslu. Hann er fullur bjart-
sýni, gleði og þakklætis og það er alltaf gaman að hitta þannig fólk; það smitar út
frá sér. Hann er góð fyrirmynd og sýnir að það er hægt að vera edrú rappari.