Morgunblaðið - Sunnudagur - 13.03.2016, Blaðsíða 46

LESBÓK Dansverk Katrínar Gunnarsdóttur, Kvika, er sýnt í Kassa Þjóðleikhúss-ins. Áhugafólk um danslistir er hvatt til að missa ekki af áhugaverðri
sýningu; sýnt er á laugardagskvöld og aftur á þriðjudag.
Dansinn stiginn í Kviku
46 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 13.3. 2016
Ég hef nú þekkt þetta verk lengi, frá þeimtíma þegar ég var að læra á klassíska gít-arinn. En þetta verður í fyrsta skipti sem
ég flyt það, og í fyrsta skipti sem ég flyt klass-
ískan gítarkonsert,“ segir Guðmundur Péturs-
son gítarleikari. Hann stígur á sunnudag á svið
Menningarhússins Hofs á Akureyri, ásamt Sin-
fóníuhljómsveit Norðurlands, og flytur fyrir hlé
verkið sem hann er að tala um, hinn rómaða
konsert fyrir klassískan gítar og hljómsveit,
Concierto del Sur, eftir Manuel Ponce. Eftir hlé
leikur hann síðan splunkunýjan konsert eftir
sjálfan sig, Konsert fyrir rafmagnsgítar og
hljómsveit.
Hvað varðar fyrri konsertinn hefur Guð-
mundur meðal annars leikið á klassískan gítar
með Kammersveit Reykjavíkur og það segir
hann það næsta sem hann hefur komist því að
leika konserta að flytja verk fyrir gítar og
kammersveit eftir Þorkel Sigurbjörnsson. Þá
hefur hann leikið í verkum eftir Leif Þórarins-
son, Atla Heimi Sveinsson og fleiri.
„Flutningur slíkrar klassískrar eða samtíma-
tónlistar hefur ekki verið mitt helsta viðfangs-
efni,“ segir Guðmundur sem hefur þó komið af-
ar víða við í íslensku tónlistarlífi með gítara í
höndunum.
„Mér var boðið að flytja annars vegar klass-
ískan gítarkonsert og hins vegar annan með raf-
magnsgítar og ýmsir klassískir komu til greina.
Flestir þeir frægustu eru í þessum spænska og
suðurameríska stíl og þekktastur þeirra er
konsert eftir Aranjuez en það má segja að þessi
eftir Ponce sé sá næsti þar við. Hann er mjög
mikið fluttur. Mér fannst liggja of beint við að
velja konsert Aranjuez og valdi hinn.“ Þetta er
konsert í þremur þáttum og Guðmundur segist
hafa byrjað að skoða hann og læra fyrir tæpu
ári.
Fjárfesting gítarleikarans
„Hvað rafmagnsgítarkonsertinn varðar þá byrj-
aði ég á að skoða nokkra slíka en var satt best
að segja ekkert mjög hrifinn af þeim. Ég fékk
þá þessa hugmynd, að skrifa sjálfur konsert í
mínum stíl. Þegar verki er lýst með þessum orð-
um, konsert fyrir rafmagnsgítar og sinfón-
íuhljómsveit, þá kann sumum að þykja gítarinn
virka eins og hálfgerð boðflenna með hinni
klassísku hljómsveit. Þannig virkaði það að
minnsta kosti á mig en ég taldi að ef ég myndi
skrifa konsert þar sem ég byggði á mínum eigin
stíl gæti ég látið hljómsveitina mæta rafmagns-
gítarnum með þeim hætti sem ég myndi sjálfur
vilja heyra,“ segir Guðmundur og bætir við að
þar sem gríðarleg vinna felist í því að undirbúa
sig fyrir flutning á slíkum konsert líti hann nú á
það sem ákveðna „fjárfestingu“ fyrir sig að hafa
samið og undirbúið fyrir flutning eigið tónverk.
Guðmundur segir rafmagnsgítarkonsertinn
taka um 35 mínútur í flutningi og er hann einnig
í þremur þáttum. En þegar hann segir konsert-
inn vera í sínum stíl, hvað á hann þá við?
„Í báðum þessum konsertum er gítarinn vita-
skuld í forgrunni og hvað varðar klassíska kons-
ertinn sem ég leik má tala um stöðluð stílbrigði.
Verk Ponce er vissulega dæmigerð síðróm-
antísk tuttugustu aldar gítarmúsík. Það er
ákveðinn stíll, ákveðinn skóli. En þegar kemur
að því að ég leiki konsert með rafmagnsgítar
finnst mér það kalla á persónulegri nálgun. Ég
vildi mæta þeirri nálgun og spila eins og mér er
eiginlegt. Næsti maður sem leikur á rafmagns-
gítar leikur allt öðruvísi en ég.“
Það eru sóló
Eins og landsmenn þekkja er Guðmundur gríð-
arlega fjölhæfur gítarleikari sem virðist geta
stigið inn í hvaða kombó sem er.
„Út frá músíklegu sjónarmiði hef ég samt
minn stíl og mína nálgun á rafmagnsgítarinn
þótt ég flytji ýmsar tegundir af tónlist. Á undan-
förnum árum hef ég líka gefið út þrjár plötur
með eigin músík og með það í huga taldi ég líka,
þegar ég ákvað að semja konsertinn sjálfur, að
þá hlyti að koma eitthvað áhugavert út úr því,
og líklega frekar en ef ég væri að rýna í nótna-
parta sem einhver annar hefur skrifað fyrir gít-
ar og hljómsveit.“
Finnst Guðmundi vera skyldleiki milli kons-
ertsins nýja og nýjustu plötunnar, Sensus, sem
hann sendi frá sér í haust?
„Ákveðin höfundareinkenni koma augljóslega
fram en formið er annað; orkestran kallar á
öðruvísi músík,“ svarar hann.
„Síðasta platan mín er frekar ryþmískt stat-
ísk og konsertinn er það á köflum en ég geri líka
ýmislegt sem er orkestralt og vitna einnig í hluti
af allt öðrum toga.“
Eru engin gítarsóló?
„Jú,“ svarar Guðmundur og glottir. „Það eru
sóló. Og það mætti segja að það væru nánast
fleiri sóló í konsertinum en á plötunum mínum.
Þetta er önnur músík en ég hef áður gert þótt
það séu alltaf höfundareinkenni í hverju sem
maður er að gera; í konsert sem þessum, þegar
maður semur djassmúsík eða annað.“
Talandi um djassinn, þá hlaut lagið Henrik
eftir Guðmund með hljómsveitinni Annes Ís-
lensku tónlistarverðlaunin á dögunum, og hann
hefur líka leikið allrahanda rokk og popp og
meðal annars farið á kostum með ýmsum út-
gáfum Memfismafíunnar og Senuþjófum Meg-
asar, og þá hefur hann leikið blús frá unga aldri
og vakti sjálfsagt þar fyrst athygli margra.
Finnst honum þetta allt skemmtilegt?
„Já. Þetta er allt skemmtilegt. En enn og aft-
ur þá finnst mér vera einn og sami þráðurinn
gegnum þetta allt saman – þetta eru mismun-
andi hljóðheimar en ég er alltaf að tala upp úr
sama grunnhjartanu.“ Blúsinn sé einfaldur,
„mjög verbal“ og spilaður á „lýrískum miðum á
skapandi hátt“. Sama sé með djassinn, „þótt
hann sé aðeins flóknara format og ryþmískt
öðruvísi, og þegar maður semur konsert sem
þennan er maður enn og aftur að gera það sama
nema það er meiri arkitektúr í því, mörgum
röddum og hugmyndum er teflt saman. Maður
er alltaf að músisera út úr sömu tilfinning-
unni …
Í raun og veru er maður líklega alltaf að gera
það sama nema hver tónlistartegund hefur mis-
munandi takmarkanir. Í gítarkonsert sem þess-
um er ramminn til að mynda mjög víður,“ segir
Guðmundur og segist eiga nóg af hugmyndum í
næstu verk. Gítarleikarinn heldur áfram að
þenja tónlistarheim sinn út.
„Þetta eru mismunandi hljóðheimar
en ég er alltaf að tala upp úr sama
grunnhjartanu,“ segir Guðmundur
Pétursson um fjölbreytileg verkefnin
sem hann tekst á við.
Morgunblaðið/Golli
Út úr sömu tilfinningunni
Guðmundur Pétursson gítarleikari flytur á sunnudag tvo gítarkonserta í Hofi með Sinfóníuhljómsveit Norðurlands.
Sá fyrri er fyrir klassískan gítar en hinn konsertinn samdi Guðmundur sjálfur fyrir rafmagnsgítar, út frá sínum eigin stíl.
Einar Falur Ingólfsson efi@mbl.is
’Í raun og veru er maður líklega alltaf að gera þaðsama nema hver tónlistartegundhefur mismunandi takmarkanir.