Orð og tunga - 01.06.2013, Blaðsíða 175

Ritdómur
165
að finna skammstafarnir sem ekki eru á skammstafanalistanum (þær
er hins vegar að finna í Spænsk-íslenskri orðabók frá 2007 en þar sem
orðabækurnar eru ekki seldar saman dugir það auðvitað ekki).
í formálanum er einnig gerð grein fyrir markhópnum, eins og
áður sagði. Notendahópurinn virðist mjög breiður og erfitt er að upp-
fylla kröfur allra notenda sem greint er frá í formála í bók eins og
IS. Haensch (1982:397-400) telur að mjög mikilvægt sé að skilgreina
vel notendahópinn því annars verður eins og í þessu tilfelli erfitt að
standast væntingar notenda, því munur er t.d. á þörfum framhalds-
skólanemenda og þeirra sem stunda spænskunám á háskólastigi.
I formálanum er einungis talað um notendur sem hafa íslensku að
móðurmáli en í notkunarleiðbeiningunum er talað um að ítarlegar
málfræðiupplýsingar eigi að hjálpa þeim sem eru að læra íslensku og
hafa spænsku sem móðurmál. Því er hægt að segja að hér sé ósamræmi
milli formálans og notkunarleiðbeininga og að einhverju leyti sé óljóst
hver hinn raunverulegi notandi eigi að vera. I tvímálaorðabókum ættu
upplýsingar um framburð og málfræði að vera á báðum tungumálum
ef orðabókin á að geta nýst jafn spænskum sem íslenskum notendum
og einnig þyrftu formáli og leiðbeiningar að vera bæði á aðgangsmáli
(íslensku) og markmáli (spænsku), sbr. Haensch (1982:514-520). Svo
er ekki í IS og hún er því ófullnægjandi hvað þetta varðar og því erfitt
fyrir spænskumælandi notendur að hafa fullt gagn af verkinu.
3 Innskipan
I flettugreinunum eru gefnar málfræðiupplýsingar um uppflettiorðin,
svo sem kyn þeirra og orðflokk, ásamt ýmsum öðrum upplýsingum
eins og gerð er grein fyrir í notkunarleiðbeiningum. I rauninni eru
þessar upplýsingar óþarfar fyrir markhópinn sem er skilgreindur í
formálanum þótt þær séu mikilvægar fyrir spænskumælandi notend-
ur. I sumun tilfellum eru orðskýringar á íslensku innan sviga sem
hjálpa notandanum að greina á milli ólíkra merkinga uppflettiorðsins
(Haensch 2004:136). Sömuleiðis eru dæmi um málnotkun þegar við
á. Þetta er mjög mikilvægt í tvímálaorðabókum vegna þess hversu
gagnlegt það er fyrir notendur að vita hvernig og hvenær á að nota
orðið. I heildina fylgir innskipanin í flestum tilfellum forskrift Haensch
um tvímálaorðabækur (1982:514-520). Hins vegar er ýmislegt at-
hugavert við innbyrðis röð upplýsinga. Þegar orð hafa fleiri en eina
merkingu er sú sem fyrst er gerð grein fyrir í orðsgreininni ekki alltaf