Skagfirðingabók - 01.01.2012, Blaðsíða 64

SKAGFIRÐINGABÓK
og jafnan litið inn hjá henni þegar
farið var til Sauðárkróks.
Rekaviður var mikið notaður á
Reynistað. Drumbunum var hlaðið
norð an við gömlu bæjardyrnar, sem
voru gamalt hús vestan við fjós­
hauginn. Lærði ég að saga og kljúfa
við í girðingarstaura og ydda á þeim
annan endann svo að auðveldara væri
að reka þá ofan í jörðina. Stundum var
unnt að gera það með sleggju eða
járnkarli, en á melum varð að grafa
staurana niður og hlaða að þeim grjót i.
Fór ég oft með Jóni bónda að gera við
girðingar. Lærði ég þar að fara vel með
allt efni, jaga í sundur vír, nýta vír­
spotta og fleygja ekki krækjum, draga
þær úr gömlum staurum og nota aftur
væri þess nokkur kostur. Ég sá hvernig
strengja mátti vír með kúbeini eða
klaufhamri. Setja þurfti steina eða
hnausa í lautir til að rollunum tækist
ekki að smeygja sér undir neðsta vír­
inn. Var með ólíkindum að sjá hvað
gluf an þurfti að vera lítil til að þær
legðu til atlögu við hana og træðu sér
í gegn.
Allt rifjaðist þetta upp fyrir mér
mörgum áratugum síðar þegar ég hóf
að gera við girðingar að Kvoslæk í
64
Reynistaður 1955. Gamli torfbærinn stóð þar sem trjágarðurinn er sunnan við íbúðar­
húsið en hluti hans var endurbyggður þar sem sjá má vestast og lengst til vinstri á mynd­
inni. Fyrst er hlóðaeldhúsið gamla, síðar geymsluskemma, þá hesthús og loks Bæjardyrnar
fornu. Steinsteypufjósið frá 1911 snýr stafni mót vestri og hlaða þversum austan við það.
Norðan við er fjósviðbygging og hlaða byggð í tvennu lagi 1936 og 1948. Kirkjutúnið í
forgrunni. Vestan við kirkjugarðinn er Skjóni á ferð með kerru og kannski er það Björn
Bjarnason sem situr í kerrunni. Sér yfir Staðarengjar og til beitarhúsa þar. Í baksýn
Hegra nes og yfir það ber Óslandshlíðarfjöll og í framhaldi af þeim Hnjúkar í Kolbeinsdal.
Eig.: HSk.