Skagfirðingabók - 01.01.2012, Blaðsíða 165

HROSSIN Í HÓLABYRÐUNNI
165
niður undir skógræktargirðinguna
hundruðum metra neðar. Þegar fol­
arnir róuðust aftur komst ég áleiðis
niður fjallið, hitti Ella og saman leit­
uðum við uppi folann sem hrapaði.
Hann hafði sem betur fer drepist strax
og því ekkert að gera annað en koma
sér heim og greina frá aðstæðum ef ske
kynni að hægt yrði að ná hinum lif­
andi niður með einhverjum hætti.
Þess ber að geta að á meðan við Elli
vorum að brasa upp við Gvendarskál
heyrðust hrópin í okkur niður á Hóla­
stað og í framhaldinu áttuðu menn sig
á því hvað væri í gangi. Fóru þá þrír
menn akandi á stórum vel dekkjuðum
jeppa eftir hjarninu upp Hólabyrðuna
að norðan allt þar til bíllinn fór að
renna afturábak sökum bratta. En
þeg ar þeir ætluðu út úr honum var
ekki stætt þar sem hálkan var svo
gríðarleg. Davíð Jónsson bóndi í
Kjarn a var þá nemandi á Hólum og
einn mannanna. Hann ákvað að reyna
að komast í áttina til okkar Ella með
einhverjum ráðum, en hafði þó ekkert
til að styðjast við nema tvo steina sem
hann kraflaði upp úr gaddinum. Sú
ákvörðun varð honum dýrmæt, en
Dav íð er magnaður fjallamaður og
ætl aði að hlaupa yfir hjarnið á milli
þess sem fótfestu væri að finna. Hann
var rétt kominn af stað þegar fótunum
var kippt undan honum og hann rann
af stað á fyllstu ferð. Þá komu stein­
arnir að gagni er hann gat snúið sér á
magann og höggvið þeim í gaddinn
svo dró úr ferðinni. Davíð og félagar
sneru því frá og hittu svo okkur Ella
heima á hlaði.
Ljóst var að ef bjarga ætti folunum
úr sjálfheldunni þyrfti til að koma
mikill mannskapur ásamt góðum
bún aði, slíkar voru aðstæðurnar og alls
ekki sjálfgefið að það tækist, jafnvel
líklegt að folarnir hröpuðu áður en til
þess kæmi þar sem veður var vont
þarn a uppi og þeir í svelti.
Eftir stuttan fund með forráðamönn­
um á Hólum var ákveðið að hafa sam­
band við Björgunarsveitina Skag­
firðingasveit á Sauðárkróki og fá þá til
Einn þeirra sex sem lét
lífið í hinni háskalegu
björgunaraðgerð.
Ljósm.: Pétur Helgason.