Skagfirðingabók - 01.01.2012, Blaðsíða 67

Í SVEIT Á REYNISTAÐ
Hestar voru sóttir í haga, annað hvort
beislaðir þar eða þeir voru reknir í átt
að bænum. Væru þeir vestan við
bæinn voru þeir reknir niður heim­
tröðina og staðið fyrir þeim við gömlu
bæjardyrnar svo að þeir færu þar inn í
réttina. Væru þeir austan við bæinn
voru þeir reknir upp frá ánni milli
fjóssins og gömlu bæjardyranna inn í
réttina. Í réttinni var oft þröngt og
ekki á hvers manns færi að troða sér
inn á milli hestanna til að beisla þá.
Var lagt á þá utan réttarinnar. Ég
lærði fljótt að setja aktygi á hest, en
stundum þótti mér erfitt að glíma við
þau áður en ég óx sæmilega úr grasi.
Það var sérstakt andrúmsloft inni í
gömlu bæjardyrunum. Hrífur héngu
þar á veggjum eða lágu upp við þá,
beisli, hnakkar og aktygi voru á
snögum. Lögð var áhersla á snyrti­
mennsku og að ganga mætti greiðlega
að hverjum hlut. Lykt var af leðri.
Okk ur var kennt að sýna húsinu
virðingu þótt við gerðum okkur ekki
grein fyrir því þá að um merkar
menningar minjar væri að ræða. Ég var
ekki hár í loftinu og hafði því ekki
áhyggjur af lofthæðinni í dyrunum
sjálfum. Fullorðnir þurftu að lúta
höfði til komast inn um þær. Gengið
var upp á loft í þröngum stiga í
norðausturhorni hússins. Uppi á lofti
undir súð geymdi Jón það sem þurfti
til að gera við reiðtygi eða verkfæri.
Sat hann þar stundum við birtu úr
glugga á stafni hússins og vann við
leður, skar og saumaði.
Inn af bæjardyrunum var smiðja
með eldstó og þar fyrir norðan skemm a
sem nýtt var til allra hluta. Þar var
kálfum til dæmis slátrað og þeir
hengd ir upp við fláningu. Við eldstón a
stóðu þeir Sigurður og Jón oft við
67
Sigurður Jónsson á Bæjardyraloftinu um 1980. Ljósm.: Hjalti Pálsson.