Skagfirðingabók - 01.01.2012, Blaðsíða 55

Minningarnar sem koma í hugann
þeg ar ég leiði hann til æskuáranna á
Reynistað í Skagafirði, eru í raun meir a
tengdar umhverfinu, náttúr unni og
dýr unum en mannlífinu. Ég minnist
sólfagurra daga, útsýnis til Drang­
eyjar, Málmeyjar og Glóðafeyk is, ilms
af nýslegnu grasi og heyvinnu í hlýrri
golu, kynnum af hestum, kúm og
kind um. Leiði eða heimþrá eru ekki
tilfinningar sem vakna. Allt er þetta
til marks um að mér hafi liðið vel og
ég hafi notið þess að taka út þroska og
læra að takast á við lífið á eigin for­
send um af ábyrgð, samvisku semi og
skyldurækni á hinu mann marga stór­
býli.
Í bréfi dags. 4. júlí 1950 skýrir Ísak
Jónsson frá því að ég hafi verið inn rit­
aður í Skóla Ísaks Jónssonar, 6 ára
deild, frá og með hausti 1950. Með
bréf inu svarar hann bréfi föður míns
þar sem farið er fram á skólavist fyrir
mig, þeir Ísak hafi rætt hana en faðir
minn látið undir höfuð leggjast að
fylgj a samtalinu formlega eftir en geri
það með síðbúnu bréfi. Allt er þetta
sem sagt skjalfest og má sjá í skjala­
safni Bjarna Benediktssonar sem nú er
varðveitt í Borgarskjalasafninu í Reykja­
vík.
Í safninu sé ég hins vegar ekkert sem
segir mér hvenær faðir minn ræddi við
Jón Sigurðsson, bónda á Reynistað,
um að hann tæki mig í sveit til sín.
Þeir sátu saman á þingi og höfðu gert
frá því að faðir minn settist þar árið
1942. Þá hafði Jón á Reynistað gegnt
þingmennsku með hléum frá 1919, en
saman náðu þeir kjöri fyrir Sjálfstæð­
isflokkinn árið 1942 og áttu þar sam­
leið fram til ársins 1959 þegar Jón
hætti þingmennsku, 71 árs.
Faðir minn hefur að líkindum farið
þess á leit við Jón veturinn sem ég hóf
skólagöngu hjá Ísak Jónssyni, fimm
ára að aldri, ég er fæddur 14. nóvem­
ber 1944, að ég fengi að kynnast ís­
lensku sveitalífi og landbúnaði undir
hans forsjá, Sigrúnar Pálmadóttur,
konu hans, Sigurðar, sonar þeirra, og
Guðrúnar Steinsdóttur, konu Sigurð­
ar, á Reynistað. Jón var sannur stór­
bóndi og þau Sigrún tóku gjarnan að
sér börn af mölinni. Frá 1947 rak Jón
félagsbú á Reynistað með Sigurði syni
sínum.
Hvergi finnst skjal um að ég hafi
verið sendur norður á Reynistað sex
ára, sumarið 1951. Ég man hins vegar
eftir mér þar sumarið 1952, en sunnu­
daginn 7. september það ár klukkan
55
BJÖRN BJARNASON FYRRV. RÁÐHERRA
Í SVEIT Á REYNISTAÐ
____________