Skagfirðingabók - 01.01.2012, Blaðsíða 79
Í SVEIT Á REYNISTAÐ
kastaðist niður að sjó og stelpurnar
urðu dauðhræddar og ein fór að
grenj a. Við flugum mjög lágt yfir
Drangey og tók ég eina mynd.
(Annar s er ég ekki búinn að taka
marg ar myndir.) Við gátum lent eftir
tveggja tíma flug milli Blönduóss og
Sauðárkróks. Svo var eftir að komast
heim að Reynistað. Ég rétt náði í
mjólkurbílinn en hann var lengi á
leiðinni vegna þess að hann þurfti að
stoppa við hvern bæ.
Erfitt er að átta sig á því hvernig það
gat tekið flugvélina tvo klukkutíma
að komast á milli Blönduóss og Sauð
árkróks. Skýringin kann að vera sú að
sæta hafi þurft lagi og bíða færis til
lendingar. Mér hefur þó ekki þótt
meira til þessa koma en svo að á eftir
lýsingunni á ferðinni norður segi ég í
bréfinu: „Slifsið er ágætt. Beislið er al
veg mátulega þungt.“ Þarna vísa ég til
þess að ég eignaðist mitt eigið beisli
og var það með skrautkeðju í höfuð
ólinni; óttaðist ég greinilega að hún
gerði beislið of þungt.
Ég veit ekki hvernig Kristján bíl
stjóri áttaði sig á því að það væri ég,
sem var að reka hross á þjóðveginum,
þegar hann ók fram hjá með Guðmund i
Í. Guðmundssyni, þáverandi utan
ríkisráðherra, og Helga Sæmundssyni
rithöfundi til fundar við alþýðuflokks
menn í Skagafirðinum. Mikið var um
fundahöld á þessum vikum og mánuð
um því að gengið var til tvennr a þing
kosninga á árinu 1959 vegna breyt
inga á kjördæmaskipan landsins. Var
mikill hiti í mönnum, ekki síst í
Skaga firði þar sem framsóknarmenn
stóðu traustum fótum.
Í bréfi til föður míns þá um sumarið
segi ég frá samtali við framsóknar
mann sem sagði mér að breytingin á
kjördæmaskipaninni mundi leiða til
þess að kommúnistar næðu undir
tökum í pólitíkinni og landstjórninni.
Þá endursagði ég einnig frásögn sem
ég heyrði af framboðsfundi í Húnaveri
þar sem þeir tókust á Björn Pálsson á
Löngumýri og Jón Pálmason á Akri.
Áður en ég skrifaði bréfið hafði ég
borið þá frásögn undir Guðjón bakara
á Króknum, mikinn sjálfstæðismann
sem ég hitti oft.
Fundurinn í Húnaveri var haldinn
14. júní 1959 og þótti fréttnæmur
fyrir þá sök sérstaklega að framsóknar
menn settu nýjan fund að loknum
framboðsfundinum og röðuðu fram
sóknarmenn sér á mælendaskrá hins
nýja fundar. Töldu andstæðingarnir
það til marks um að framsóknarmenn
teldu sig hafa orðið undir á hinum
eiginlega framboðsfundi. Framsóknar
menn mótmæltu þessum fréttum
harðlega og sökuðu „þríflokkinn“ um
samantekin ráð gegn sér. Í „þríflokkn
um“ voru Alþýðubandalag, Alþýðu
flokkur og Sjálfstæðisflokkur sem
studdu kjördæmabreytinguna.
Guðmundur vinnumaður Sigurðs
son sem áður er getið var framsóknar
maður. Ég minnist þess ekki að þeir
hafi deilt um pólitík hann og Jón,
bóndi og alþingismaður. Við Mundi,
eins og Guðmundur var kallaður, tók
umst hins vegar oft á um pólitíkina
þegar hann mokaði heyi á vagn minn
eða stakk út úr fjárhúsunum og við
strákarnir, klæddir í strigapoka ystum
klæða, bárum hnausana til þerris efst á
Bjarnhettinum.
Eftir sumarkosningarnar 28. júní
1959 segi ég frá því í bréfi að við
79