Skagfirðingabók - 01.01.2012, Side 79

Í SVEIT Á REYNISTAÐ
kastaðist niður að sjó og stelpurnar
urðu dauðhræddar og ein fór að
grenj a. Við flugum mjög lágt yfir
Drangey og tók ég eina mynd.
(Annar s er ég ekki búinn að taka
marg ar myndir.) Við gátum lent eftir
tveggja tíma flug milli Blönduóss og
Sauðárkróks. Svo var eftir að komast
heim að Reynistað. Ég rétt náði í
mjólkurbílinn en hann var lengi á
leiðinni vegna þess að hann þurfti að
stoppa við hvern bæ.
Erfitt er að átta sig á því hvernig það
gat tekið flugvélina tvo klukkutíma
að komast á milli Blönduóss og Sauð­
árkróks. Skýringin kann að vera sú að
sæta hafi þurft lagi og bíða færis til
lendingar. Mér hefur þó ekki þótt
meira til þessa koma en svo að á eftir
lýsingunni á ferðinni norður segi ég í
bréfinu: „Slifsið er ágætt. Beislið er al­
veg mátulega þungt.“ Þarna vísa ég til
þess að ég eignaðist mitt eigið beisli
og var það með skrautkeðju í höfuð­
ólinni; óttaðist ég greinilega að hún
gerði beislið of þungt.
Ég veit ekki hvernig Kristján bíl­
stjóri áttaði sig á því að það væri ég,
sem var að reka hross á þjóðveginum,
þegar hann ók fram hjá með Guðmund i
Í. Guðmundssyni, þáverandi utan­
ríkisráðherra, og Helga Sæmundssyni
rithöfundi til fundar við alþýðuflokks­
menn í Skagafirðinum. Mikið var um
fundahöld á þessum vikum og mánuð­
um því að gengið var til tvennr a þing­
kosninga á árinu 1959 vegna breyt­
inga á kjördæmaskipan landsins. Var
mikill hiti í mönnum, ekki síst í
Skaga firði þar sem framsóknarmenn
stóðu traustum fótum.
Í bréfi til föður míns þá um sumarið
segi ég frá samtali við framsóknar­
mann sem sagði mér að breytingin á
kjördæmaskipaninni mundi leiða til
þess að kommúnistar næðu undir­
tökum í pólitíkinni og landstjórninni.
Þá endursagði ég einnig frásögn sem
ég heyrði af framboðsfundi í Húnaveri
þar sem þeir tókust á Björn Pálsson á
Löngumýri og Jón Pálmason á Akri.
Áður en ég skrifaði bréfið hafði ég
borið þá frásögn undir Guðjón bakara
á Króknum, mikinn sjálfstæðismann
sem ég hitti oft.
Fundurinn í Húnaveri var haldinn
14. júní 1959 og þótti fréttnæmur
fyrir þá sök sérstaklega að framsóknar­
menn settu nýjan fund að loknum
framboðsfundinum og röðuðu fram­
sóknarmenn sér á mælendaskrá hins
nýja fundar. Töldu andstæðingarnir
það til marks um að framsóknarmenn
teldu sig hafa orðið undir á hinum
eiginlega framboðsfundi. Framsóknar­
menn mótmæltu þessum fréttum
harðlega og sökuðu „þríflokkinn“ um
samantekin ráð gegn sér. Í „þríflokkn­
um“ voru Alþýðubandalag, Alþýðu­
flokkur og Sjálfstæðisflokkur sem
studdu kjördæmabreytinguna.
Guðmundur vinnumaður Sigurðs­
son sem áður er getið var framsóknar­
maður. Ég minnist þess ekki að þeir
hafi deilt um pólitík hann og Jón,
bóndi og alþingismaður. Við Mundi,
eins og Guðmundur var kallaður, tók­
umst hins vegar oft á um pólitíkina
þegar hann mokaði heyi á vagn minn
eða stakk út úr fjárhúsunum og við
strákarnir, klæddir í strigapoka ystum
klæða, bárum hnausana til þerris efst á
Bjarnhettinum.
Eftir sumarkosningarnar 28. júní
1959 segi ég frá því í bréfi að við
79