Skagfirðingabók - 01.01.2012, Blaðsíða 185

185
inu alla þorradaga. Þá spurði mig ein­
hver úr salnum hvaðan af landinu ég
væri og nefndi ég Skagafjörð. Sagði
hann það passa, þar væru flestir
sauðaþjófarnir. Öðru sinni kallaði til
mín fín frú og spurði hvað stakkurinn
væri þungur. Ég hafði vigtað hann og
sagði að hann væri 80 merkur, eða 40
pund eða 20 kíló eða fjórir fjórðungar.
Þá ruglaðist hún og sagði: „Er þetta
ekki hálft tonn?“ Annað árið var ég í
tvo mánuði á Loftleiðahótelinu að
skemmt a útlendingum hjá þeim leik­
flokki sem kallaður var Light nights.
Þar gekk á ýmsu.
Í stakknum eru margar litaðar
þráðarvölur og kringum hálsmálið
lamba völ ur frá æskuárum mínum í
Kálfárdal. Þegar ég þræddi stakkinn
rugl uðust völurnar saman, bæði nýjar
og gamlar, svo að hann varð marg­
litur. Þær sem eru hvítastar eru skinin
bein, svo eru flestar beinhvítar og fitu­
mengaðar og svo nokkrar brúnar af
elli, þó sérstaklega þær sem ég fann í
öskuhaugnum og í mannvistarösku­
lagi landnámsbæjarins í Kálfárdal.
Þær dekkstu eru þráðarvölur, litaðar
nokkrum litum.
Stakkurinn er býsna óþjáll, bæði að
fara í hann og að hreyfa sig í honum. Í
honum eru 1600 völur úr 800 kind­
um því að valan er bara í afturfótum
kindarinnar. Ég lánaði Hrafni Gunn­
laugssyni stakkinn í kvikmyndina
Hrafn inn flýgur. Þar lá við að ég tap aði
Kálfárdalur 3. september 1998. Bæjarlækurinn kemur ofan úr Rangala, öðru nafni
Bæjar skarði. Til vinstri sést í Smjörskál en hægra megin Sigguhnjúkur. Íbúðarhúsið var
byggt 1946. Til hægri á mynd eru veggjabrot steyptrar hlöðu á Fjárhúshólnum, hinu forna
bæjarstæði. Ljósm.: Hjalti Pálsson.
SAGA VALNASTAKKSINS