Fréttatíminn - 01.04.2016, Qupperneq 36

Kennarinn Anna Lára Páls-
dóttir er einstæð móðir
þriggja barna sem stundar
fjögur störf til að ná endum
saman. Hún er lífsglaður
töffari sem lifir í núinu,
hlær hátt með nemendum
sínum og reynir að spá
ekki of mikið í það þegar
buddan er tóm eftir miðjan
mánuðinn. Hún elskar
starfið sitt en ræðir ófeimin
erfiða lífsbaráttuna á kenn-
aralaunum.
Erla Sigurlaug Sigurðardóttir
ritstjorn@frettatiminn.is
Anna Lára Pálsdóttir hefur 20
ára reynslu af kennslu, bæði úti á
landi, í Danmörku og á höfuðborg­
arsvæðinu. Hún fann strax að hún
væri réttri hillu í kennslunni. „Ég
er í draumastarfinu mínu en börn
og unglingar finnst mér skemmti­
legasta fólk í heimi. Það er bæði
gefandi og gleðjandi að vera með
þeim. Ég næ vel til krakkanna og
mér þótti ótrúlega vænt um að sjá
á Skólapúlsinum hvað áhuginn á
náttúrufræði hafði aukist nýlega,
línuritið tók stórt stökk,“ segir
Anna Lára stolt en hún sinnir fag­
stjórn í náttúrufræði.
Kennslan mikið breytt
Anna Lára ræðir miklar breytingar
á kennarastarfinu á undanförnum
árum og segir aukna miðstýringu
og skipanir ofan frá vera að gera
út af við kennara og vinnugleðina.
„Kennarar sem hafa ástríðu
fyrir kennslu eru að brenna út af
fundarsetum og innleiðingum sem
Ég þarf að velja og
hafna í svo ótrúlega
mörgu. Ég reyni að
láta börnin ekki
finna fyrir þessu
en oft veldur þetta
kvíða hjá manni.
koma ofan frá. Það verður sífellt
minni tími til að sinna því sem
fram fer í kennslustofunni. Og ekki
hækka launin í samræmi. Eins er
ekki mögulegt að hífa launin upp,
engin yfirvinna í boði lengur.“
Anna Lára talar einnig um að það
sé augljós sundrung í stéttinni og
mikil neikvæðni. „Það þarf að tala
jákvætt um hversu faglegt og fjöl­
breytt skólastarf er í dag og um
hvað nemendur eru frábærir og
sniðugir.“
Kennaralaunin duga ekki
Anna Lára er eina fyrirvinnan á
heimilinu. „Ég er langt frá því að
vera með strípuð kennaralaun.
Ég er með mastersgráðu og með
eitt ár í íslensku í Háskólanum.
Svo gildir aldurinn líka til hækk­
unar á launum. En ég er ein með
allan pakkann á þessum launum
þótt ég fái vissulega greitt meðlag
með sonunum.“ Auk kennslunn­
ar sinnir hún aðhlynningu aðra
hvora helgi og prjónar vettlinga til
sölu. Þá stundar hún skálavörslu á
hálendinu í sumarfríinu. „Svo er
ég reyndar í námi líka, í einu fagi
til að dýpka mig aðeins í kennslu­
fræðunum. En það reyndar mun
því miður ekki hækka launin mín í
kennslunni.“
Virðingarvert starf í Danmörku
Anna Lára stundaði kennslu um
sex ára skeið í Danmörku og segist
finna mikinn mun á viðhorfi til
starfsins. „Fólk spurði við hvað
maður starfaði og maður svaraði
svona í þessum tón að maður væri
nú bara kennari. En það þótti ekk­
ert „bara“ þar. Launin voru mjög
góð og við lifðum mjög góðu og
fjölskylduvænu lífi þarna úti. Við
vorum með þrjú lítil börn og það
var meiri tími til að vera saman,
vinnutíminn gerði ráð fyrir því að
maður þyrfti að sinna börnunum.“
„Í Danmörku fannst manni svo
sjálfsagt að lífið væri eins ljúft og
það var. Svo er maður á svo allt
öðrum stað núna. Mér finnst að á
þessum aldri hefði ég átt að vera
komin á betri stað. Áhyggjulausari
stað,“ segir hún hugsi.
Sefur bak við stofuskápinn
Sumarið 2008 flutti Anna Lára
heim frá Danmörku eftir skilnað.
Hún hefur frá því verið á leigu­
markaðnum og leigir nú litla
þriggja herbergja íbúð af leigu­
félagi á 190 þúsund krónur á mán­
uði. Anna Lára hefur flutt átta
sinnum á jafn mörgum árum en er
nú örugg með þessa íbúð svo lengi
sem greitt er af henni. Synir henn­
ar tveir hafa sitt hvort herbergið
en sjálf bjó hún um sig í stofunni, á
bak við stofuskápinn. „Ég er ekkert
að ráða við þetta en ég finn ekkert
ódýrara. Það er eins og allt hafi
hækkað svakalega á stuttum tíma.“
Er góðærið komið?
Anna Lára segir að umtal um að
góðærið sé komið hafi ekki farið
framhjá sér en hún finni hins vegar
alls ekki fyrir uppsveiflunni. „Það
á allt að vera í lukkunnar velstandi
en ég bara kannast ekki við það
og finnst róðurinn heldur vera
að þyngjast. Ég er vel menntuð, í
fullu starfi, skulda ekki neitt og lifi
mjög hversdagslegu og fábreyttu
lífi. Samt þarf ég að velta hverri
einustu krónu fjórum sinnum áður
en ég ákveð að ráðstafa henni og
nánast alltaf biðja ættingja og vini
um aðstoð í lok mánaðar. Góðærið
er allavega ekki að skila sér hingað
til hins almenna meðaljóns.“
„Ég er auðvitað þakklát fyrir
margt, til dæmis fyrir að ekki með
börnin mín á einhverri bátsskel úti
á Miðjarðarhafi. En ég er Íslend­
ingur og bý í velferðarsamfélagi.
Ég á ekki að bera mig saman við
stríðshrjáða.“
„En svona er minn veruleiki. Ég
þarf að velja og hafna í svo ótrúlega
mörgu. Ég reyni að láta börnin
ekki finna fyrir þessu en oft veldur
þetta kvíða hjá manni. Til dæmis
var ég einu sinni í lok mánaðar
beðin um að koma með heitan
brauðrétt á hlaðborð í vinnunni.
Ég var náttúrulega búin að raða
niður síðustu aurunum og matar­
bitunum á daga og ekkert mátti út
af bregða fram að mánaðamótum.
En ég fór samt, oft sem áður, í
reddingar, fór með síðustu flösk­
urnar í endurvinnsluna og hringdi
í vin sem lánaði mér þúsundkall.
Svo mæti ég með minn brauðrétt.
Þetta er auðvitað alveg galið en ég
á erfitt með að segja upphátt að ég
geti ekki hluti vegna peningaleysis
en ég er að æfa mig í því,“ segir
hún hlæjandi.
Engar gerviþarfir
Anna Lára talar hispurslaust um
ástandið. „Fátækt og því að ná ekki
endum saman fylgir skömm og
þöggun, en ég skammast mín ekki
og vil vekja athygli á ástandinu. Ég
finn ekki heldur fyrir biturð. Þetta
bara er svona og ég er að gera mitt
allra besta til að troða marvaðann
milli mánaðamóta, horfi í hverja
krónu og passa að vera ekki með
neinar gerviþarfir. Mér er alveg
sama þótt ég eigi túbusjónvarp,
bíllinn er bara einhver skrjóður til
að komast frá a til b og ég kaupi oft
notuð föt. Ég verð þó að segja að
það gefur mér mikið að fara í leik­
hús og út að borða með góðum vin­
um og ég geri það örsjaldan. Mig
langar líka oft að bjóða börnunum
mínum í leikhús og fara til dóttur
minnar til Barcelona í heimsókn
en það kostar svo svakalega mikla
yfirlegu og aukavinnu.“
Með húmorinn að vopni
Anna Lára segir það muna öllu
að vera með tvær innkomur á
heimilið og stundum verði hún
afar pirruð á ástandinu og því að
geta í raun ekki verið ein í þessari
baráttu. „Ég ligg samt ekkert þarna
bak við stofuskápinn í fósturstell­
ingunni af því ég á svo bágt. Ég geri
fullt skemmtilegt og er að njóta lífs­
ins. En maður nýtur þess kannski
öðruvísi.“ Anna Lára er húmoristi
og sér margt fyndið við aðstöðu
sína „Ég get einhvern veginn alltaf
gert grín að sjálfri mér og öllu
þessu. Ég fer kannski í pirrkast en
það er mjög sjaldan sem ég leyfi
mér að marínerast í volæði“.
Vettlingaprjónið ekki áhugamál
Vettlingarnir hennar Önnu Láru
eru fallega munstraðir og vel
prjónaðir. Prjónaskapurinn er þó
ekki áhugamál Önnu Láru heldur
prjónar hún til að safna fyrir ferð í
útskrift dótturinnar sem útskrifast
í Barcelona í júní. „Eina markmiðið
mitt á árinu er að komast í útskrift­
ina og taka strákana með og þess
vegna prjóna ég. Ég held utan um
þetta á sérreikningi en reyndar er
bara 500 kall þar inni núna,“ segir
Anna Lára og hristir hausinn hlæj­
andi. „Ég er samt búin að kaupa
fargjaldið fyrir okkur, það gerði ég
fyrir peninga sem ég fékk aukalega
fyrir að hafa kennaranema hjá mér
alla haustönnina, vettlingaprjónið
hefur óvart farið í að ná endum
saman. En ég á eftir að safna fyrir
gistingu og gjaldeyri,“ segir Anna,
vongóð um að vettlingarnir seljist
áfram vel.
Stundar fjögur störf til að lifa
Anna Lára er húmoristi og sér
margt fyndið við aðstöðu sína.
„Ég get einhvern veginn alltaf
gert grín að sjálfri mér og öllu
þessu. Ég fer kannski í pirrkast en
það er mjög sjaldan sem ég leyfi
mér að marínerast í volæði.“
Mynd | Rut
BLÁR APRÍL
Styrktarfélag barna
með einhverfu
#blarapril
902 1010
Dagur, 9 ára.
Netlu-, túnfífla- og birkilaufstöflur
örva brennslu og meltingu og eru
bjúglosandi. Sérstaklega er mælt
með vörunni til að hreinsa líkamann.
Colonic Plus
Kehonpuhdistaja
www.birkiaska.is
36 | FRÉTTATÍMINN | HELGIN 1. APRÍL–3. APRÍL 2016