Lystræninginn - 01.03.1977, Blaðsíða 31

R6sa: Gerðu það elskan. Það er ekki hætt-
andi á annað„ Georg: Maður er svínbeygð-
ur„ (hörfar) Benedikt: Bg gef ykkur enn
eitt tækifæri til að gefast upp. Síðasta
tækifærið. Gústaf: Þú mátt ekki líta á
okkur sem 6vini þína. Benedikt: Þið
standið í vegi fyrir þr6uninni. Gústaf:
Ég skil ekki hvað þú átt við. Benedikt:
Það er það, sem ég hef verið að segja.
Þið skiljið ekki neitt. Gústaf: Þú verð-
ur þá að gefa okkur tækifæri til þess.
Þú verður að útskýra málið. Benedikt:
Það er orðið of seint. Logi réttlætis-
ins mun fara einsog eldur í sinu um
jörðina og brenna upp sorann. R6sa: Þú
átt þ6 ekki við okkur? Benedikt: Ég á
við sorann. Klara: Hann á við okkur.
Gústaf: Þú ruglar öllu saman. Benedikt:
Ég sé hlutina einmitt skýrt. Ég sé þá i
samhengi. Og það sem meira er: Ég finn
þá. Ég finn þá í brjéstinu. Við erum
tilfinningaverur. Tilfinningin hefur
verið kúguð. Þú talar um að hugsa. En
hver hugsar. Hugsar þú? F6lk hugsar ekki.
Það tyggur bara upp hvert eftir öðru. Og
það er ekki aðeins, að það hugsi ekki.
Það finnur ekki til. Það finnur ekkert
hérna. (slær. á brjéstið) Það er dautt.
Það er dautt löngu áður en það er komið
í gröfina, steindautt. - Gefist þið upp?
Georg: (um leið og hann stekkur á pilt-
inn) Við verðum að handsama hann. (pilt-
urinn vikur sér til hliðar og hleypir af
skoti) Hjálpið þið mér. Benedikt: Þá
hefst lokaorustan. (hleypir af öðru skoti
- hermaðurinn hörfar - þau forða sér út-
úr kröknum og hlaupa hr6pandi um sviðið
- hermaðurinn styður konuna sem ætlar að
stirrlast - pilturinn fylgir þeim eftir
og hleypir af fleiri skotum) R6sa: (hr6p-
ar á hlaupunum) Guð minn. - Guð minn g6ð-
ur. - Hann ætlar að skj6ta okkur. -
Hjálp. - Almáttugur. Klara: (marg hr6par
á hlaupunum) Hann er geggjaðixr. - Hjálp.
- Hann drepur okkur. Gústaf: (hr6par)
Vægð. Vægð. (öll þessi hr6p renna saman)
Benedikt: (þar sem hann fylgir þeim eft-
ir) Fylking 6vinanna riðlast. - Fl6tti
er brostinn i liðinu. - Þeir flýja. -
Þeir flýja skelfingu lostnir. - Öp þeirra
bergmála um jörðina. - óp fordæmdra. -
Tími skuldaskilanna nálgast. - Helvíti
gín við þeim. - Þeir steypast i eldinn.
- Eilifar píslir biða þeirra. - Eilifar
pislir. (eftir mikil hlaup forða þau sér
út af sviðinu eitt af öðru - loks stend-
ur pilturinn einn eftir á sviðinu) Ei-
lifar pislir. - J'órðin hefur verið
hreinsuð af soranum. Timi niðurlæging—
arinnar er liðinn. Aldrei framar munu
myrkraröflin ná að festa rætur. Nýtt lif
mun hefjast á jörðinni - fegurra og betra
en nokkru sinni áður - hið sanna lif. Það
lif sem mannkynið hefur dreymt um á öll-
um öldum. - Þúsund ára rikið er i nánd.
- Þúsund ára rikið. Gústaf: (gægist inn)
Er leikurinn ekki að verða búinn? - Meg-
um við ekki koma inn? - Getum við ekki
farið að tala saman skynsamlega? Bene—
dikt: Bölvun fylgi ykkur. Gústaf: Þú ert
með heitingar. Benedikt: (miðar byssunni
að föður sinum) Út með þig. Klara: (sem
hefur einnig staðið i gættinni) Hann er
vitlaus. (þau hverfa úr gættinni - þögn
- hermaðurinn og konan gægjast inn) R6sa:
Elsku drengurinn minn vertu nú g6ður. -
Hættu nú. - Eigum við ekki að reyna að
sættast? Við erum þ6 ein fjölskylda. -
Hættu nú drengurinn minn. Georg: Þú heyr-
ir hvað hún m6ðir þin segir. (pilturinn
miðar á þau byssunni - þögn) Þú heyrir
það. Benedikt: (færir sig nær þeim)
Hræsnarar. — HRÆSNARAR. (hermaðurinn og
konan hverfa úr gættinni) Benedikt:
Skýjaborgir. Allt saman t6mar skýjaborg-
ir. Heimurinn verður aldrei öðruvisi en
hann er. Heimurinn breytist ekki. Spill-
ingunni verður aldrei útrýmt. Hún mun að-
eins leita undir yfirborðið til þess eins
að koma aftur fram i dagslj6sið i nýrri
mynd - nýju gervi. Myrkraöflin hverfa
aldrei af jörðinni. Drekinn mikli verður
aldrei unninn. (gengur að borðinu og sest
- situr hugsi - hin koma inn á meðan -
31