Tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.05.1976, Síða 19

Islenskir hjúkrunarjrœSingar eru í nánu
sambandi viS sjúklingana og kunna jrví
vel. - Ljósm.: I. A.
sameiginlegt með þessum sérgrein-
um. Of mikla sérgreiningu verður að
reyna að varast, svo að í stað góðrar-
alhliða hjúkrunar komi ekki einhliða
sérmeðferð.
Við verðum að keppa að betri
menntun og gefa hjúkrunarfræðing-
um aukin tækifæri til vaxtar í hjúkr-
unarstarfi .Við megum ekki beina at-
hyglinni um of að einstökum líffær-
um (kerfisins), heldur að þeim
mannverum sem við hjúkrum.
Með tímanum munu hjúkrunar-
fræðingar með sérmenntun einnig
þurfa framhaldsnám í sinni sérgrein.
Hvert er álit þitt á geðhjúkrun á
Islandi?
Eg hef komið á þó nokkrar stofn-
anir og deildir og talað við hjúkrun-
arfræðinga. Við þessi fyrstu kynni
virðist mér íslenskir hjúkrunarfræð-
ingar opinskáir, fúsir að ræða af
hreinskilni um starf sitt og starfsað-
stöðu og opnir fyrir kenningum og
nýjungum utan að.
Einna mest hreifst ég af að sjá til-
tölulega litlar deildareiningar á
sjúkrahúsum. Sjúkradeildir fyrir 17
-18 langdvalarsjúklinga, tryggja
miklu betri hjúkrun og heilsugæslu
hvers einstaklings. Á gömlu sjúkra-
húsunum í Noregi, eru deildir oft
stórar með 40-50 sjúklingum og
færra faglært starfsfólk heldur en
I Noregi starja hjúkrunarjrœSingar eink-
um aS skipulagsstörjum, en láta sjúkraliSa
um almenna hjúkrun i allt oj ríkum mœli.
tíðkast hjá ykkur, hér á ég við hjúkr-
unarfræðinga, lækna og annað að-
stoðarfólk. Ég verð að segja að víða
er óráðið í stöður og aðalvandamál
okkar í heilbrigðisþjónustunni í
Noregi er vöntun á sérlærðu starfs-
fólki. Á litlum deildum er auðveld-
ara að ná góðum tengslum milli sjúk-
linga og starfsliðs.
Hverjar telur þú vera framtíðar-
horfur í geðhjúkrunarmálum?
Það er von mín, að hjúkrunar-
stéttin geti innan skamms lagt meiri
áherslu á geðverndarstörf. Fram að
þessu hefur vettvangur geðhjúkrun-
arfræðinga verið á geðsjúkrahúsum
við hjúkrun þeirra sem þegar eru
sjúkir, en eftir því sem geðhjúkrun-
arfræðingum fjölgar hafa þeir meiri
möguleika á að taka þátt í geðvernd-
arstörfum á vettvangi almennings-
fræðslu um geðverndarmál. Einnig
er mikil þörf fyrir ráðgjafarstörf og
geðverndarstörf við skóla, heilsu-
gæslustöðvar, almenn sjúkrahús og
elliheimili, svo eitthvað sé nefnt. En
samtímis því sem við aukum verk-
svið okkar, má ekki draga úr þeirri
þjónustu sem við veitum á geðsjúkra-
húsum.
I störfum mínum við geðhjúkrun
er það sérstaklega einn hópur sjúk-
linga sem hefur vakið áhuga minn,
það eru hinir svokölluðu „langlegu-
Ég vona, aS íslenskir hjúkrunarjrœSingar
noti áhrij jrá erlendum starjsbrœSrum lil
að' ]>róa sínar eigin aSjerSir, í staS þess aS
jeta í fótspor þeirra og glata þar meS sér-
stöðu sinni.
sjúklingar“. Þessi hópur fólks liefur
ávallt notið minnstrar athygli sér-
fræðinga, en góð geðhjúkrun er
kannske það sem mestu máli skiptir
fyrir þessa sjúklinga.
Það er mikilvægt fyrir sjálfsvirð-
ingu sérhvers manns að finna að
hann er krafinn ábyrgðar og þátt-
töku, finna að einhvers er af honum
vænst og að mæta sannri umhyggju
og athygli.
Með hvatningu okkar og hjálp og
tiltrú, getur okkur tekist að vekja það
sem mikilvægast er hjá langlegusjúk-
lingum, en það er von hans og vilji
til að taka upp baráttuna við erfið-
leika sína.
Forsenda þess að geta borið virð-
ingu fyrir öðrum er að við virðum
okkur sjálf og þyki vænt um starf
okkar og hlutverk sem hjúkrunar-
fræðingar.
Hjúkrunarstarf er mjög þroska-
vænlegt og hvetjandi fyrir þá er það
stunda. Þar sem nú hefur verið stofn-
uð námsbraut í geðhjúkrun hérlend-
is, þá gefst íslenskum hjúkrunarfræð-
ingum sem hafa áhuga á sálrænum
vandamálum fólks, kostur á aukinni
faglegri þekkingu.
Hvert verður starf þitt þegar þú
hverfur aftur heim til Noregs?
Ég er kennslustjóri við geðsjúkra-
Frarnh. á bls. 80.
TÍMARIT HJÚKRUNARFÉLAGS ÍSLANDS
57