Tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.05.1976, Side 34

Útborgunardagur í Tryggingastojnun. En jiað er líka hægt að fá líjeyrinn i hvaða banka
sem menn vilja skipta við. - Ljósm.: Imynd.
að vera á sjúkra- eða hjúkrunardeild,
er gengið þannig frá greiðslum hans,
að Tryggingastofnun ríkisins greiðir
uppbót á ellilífeyrinn eins og til þarf,
svo að nægi fyrir dvölinni á elliheim-
ilinu. Og hafi vistmaðurinn þá eng-
ar tekjur, á hann rétt á „vasapening-
um“. Annast skrifstofur elliheimil-
anna umsóknir um þá.
Sé vistmaðurinn með eftirlaun úr
lífeyrissjóði, verður uppbótin frá
Tryggingastofnuninni minni og jafn-
vel engin, ef eftirlaunin ogellilífeyrir-
inn nægja fyrir dvölinni. Þó er ævin-
lega séð um, að vistmaðurinn hafi
a. m. k. 4000,00, eða sem svarar vasa-
peningunum, í afgang. Því er ekki
að neita, að mörgum eftirlaunamönn-
um hefur þótt það harður kostur, að
eftirlaunin þeirra skuli ganga upp í
dvöl á elliheimili, en þar þarf laga-
breytingu til, ef úr á að bæta.
Og vissulega má það kostulegt
heita, að maður sem er á sjúkradeild
og fyrir hann er þar með greitt úr
sjúkratryggingum, skuli halda eftir-
launum óskertum, en sá, sem dvelst
á venjulegri vist, skuli missa sín eftir-
laun upp í dvölina. En skýringin er
sú, að sjúkratryggingar greiða dvöl-
ina á sjúkradeild að fullu, þar sem
ellilífeyrir fellur þá niður með öllu,
en eftirlaun haldast óskert. Væri
sannarlega ekki úr vegi að lagfæra
þetta.
Þá ættu allir þeir, sem dveljast á
venjulegri vist á elliheimili, að hafa
í huga, að hafi þeir frestað töku líf-
eyris og eiga þar með að fá aldurs-
hækkun, eiga þeir ævinlega að fá ald-
urshækkunina óskerta. Elliheimilis-
uppbótin er greidd að fullu, þó að
aldurshækkunin sé fyrir hendi, og á
hún að greiðast vistmanninum sjálf-
um.
Samkvæmt lögum frá 1974 eiga
allir ellilífeyrisþegar að fá greiddan
helming af kostnaði við tannlœkn-
ingar, og gildir hið sama um gervi-
tennur.
Tryggingastofnun ríkisins tekur
þátt í greiðslu margs konar hjálpar-
tækja, en kanna verður þar hverja
umsókn fyrir sig.
Eina meginreglu ættu allir ellilíf-
eyrisþegar að hafa, ef þeir eru í
minnsta vafa um rétt sinn: að snúa
sér til Tryggingastofnunar ríkisins
eða umboða hennar utan Reykjavík-
ur. Það er skylda okkar sem þar vinn-
um að veita allar þær upplýsingar,
sem um er beðið, og benda við-
skiptavinum okkar á, hvernig mál
þeirra verði best afgreidd. Gefnir
hafa verið út bæklingar, sem auðvelt
á að vera að nálgast, og þar höfum
við reynt að upplýsa þessi marg-
slungnu mál í sem skýrustu máli.
Það mætti skrifa langt mál um
kjör aldraðra í landi hér, en í þessu
spjalli hef ég reynt að halda mig við
það sem lýtur að almannatrygging-
unum. En vitaskuld eru almanna-
tryggingar aðeins einn þáttur í hinu
mikla félagi okkar allra, þjóðfélag-
inu, og fjölmörg mál þarfnast ræki-
legrar endurskoðunar, svo sem hús-
næðismál hinna öldruðu, dvalarstofn-
anir, atvinnumál þeirra og margt
fleira. Því fyrr sem allir fram-
kvæmdaaðilar þessara málaflokka
taka höndum saman um betri kjör
hinum öldruðu til handa, því betra.
Það er til lítils sóma, ef við sem nú
búum að dagsverki þeirra, reynumst
ekki menn til að greiða þeim þau
eftirlaun, sem þeir verðskulda.
9. 4. 1976.
68
TÍMARIT HJÚKRUNARFÉLAGS ÍSLANDS