Hjúkrun: tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.10.1978, Blaðsíða 8

M-yndin er úr „EUB-h(indbog jor sygeplejesker“.
Umræðuhóparnir voru að þessu
sinni 5, það er að segja fulltrúar
livers lands fyrir sig voru í einum
hópi. Hlutverk niðurstöðunefndar-
innar var að draga saman niðurstöð-
ur hópanna og gera tillögu til álykt-
unar fundarins, sem lögð var fyrir
fundinn og samþykkt. Að þessu sinni
var þetta ekki svo erfitl verk, þar
sem niðurstöður hópanna voru mjög
líkar og hóparnir voru allir með
sömu meginþættina í sínum niður-
stöðum. Nefndin vann mjög málefna-
lega að þessu, og fannst mér störf
hennar endurspegla störf fundarins í
heild, sem að mínu mati var mjög
málefnalegur og góður.
Anna Maria Andrésdóttir, hjúkr-
unarfræöingur.
Hver er staða hjúkrunarjrœðinga á
Islandi hvað viðvíkur tölvunotkun?
Eg hygg að tölvur og notkun þeirra
snerti íslenska hjúkrunarfræðinga
mjög lítið ennþá. Þess vegna er ekki
ólíklegt að umræða um þau vanda-
mál sem tölvunotkun eru samfara sé
mjög lítil enn sem komið er. Þess
utan er, mér vitanlega, engin fræðslu-
starfsemi í notkun tölva fyrir hendi,
hvorki af hálfu skólanna né vinnu-
staða þar sem hjúkrunarfræðingar
starfa.
Af framansögðu má vera Ijóst, að
tölvuvæðing er mjög skammt á veg
komin innan heilbrigðisþjónustunnar
hér. Er gott að menn halda að sér
höndum hvað hana snertir. Það er þá
meiri möguleiki að forðast þau mis-
lök sem aðrir hafa gert.
Hvað er að jnnu mati það mikilvœg-
asta í niðurstöðum jundarins?
Það sem ég tel hafa verið mest áber-
andi í umræðum á fundinum og
speglasl í niðurstöðum hans, er að
mikla áherslu verður að leggja á, að
það fólk sem nota á tölvur og vinna
með niðurstöður úr tölvum, sé með í
ráðum við skipulagningu tölvuvæð-
ingar. Ef við viljum vera með í
skipulagningu verður að fræða
hjúkrunárfræðinga og verðandi
hjúkrunarfræðinga um tölvunotkun,
kosti hennar og galla. Það er nefni-
lega ekki nóg að eiga sæti í nefndum
og ráðum sem um tölvuvæðingu
fjalla, ef fólk veit ekki um hvað er að
tefla. Nú á ég ekki við að allir hjúkr-
unarfræðingar verði tölvusérfræðing-
ar, heldur hitt að tölvumál og tækni-
brellur séu fólki skiljanlegar ef það
hefur fyrirfram ákveðna grundvallar-
þekkingu á málinu.
Annað sem lögð var mikil áhersla á
og við megum aldrei gleyma, er að
skjólstæðingar okkar eiga rétt á per-
sónuvernd og við hjúkrunarfræðing-
ar eigum líka rétt á þeirri sömu
vernd.
Síðast en ekki síst er ég mjög ánægð
með þá áherslu sem lögð var á sam-
vinnu við aðrar heilbrigðisstéttir á
þessum fundi.
Ása St. Atladóttir varaform. HFÍ.
Hvaða lærdóm hejur jní dregið aj
umrœðum jressa fundar?
Að mínum dómi var þetta vel heppn-
aður fundur og þarfur. Hvaða lær-
dóm ég dró af þessum umræðum
finnst mér erfitt að skýrgreina, en
svo sannarlega hafa þær opnað augu
mín fyrir hlutum sem ég hef lítið
hugsað um áður, þ. e. tölvuvæðing
innan sjúkrahúsanna.
Það getur og hefur oft á tiðum kom-
ið okkur Islendingum til góða að
vera „aftarlega á merinni“ varðandi
ýmsar framkvæmdir. Þá ættum við
frekar að geta lært af góðri eða bit-
urri reynslu annarra og notfært okk-
ur það af reynslunni sem okkur hent-
ar.
Aukin tölvuvæðing innan sjúkrahús-
anna tel ég að hljóti að vera fram-
tiðin hér á íslandi, hvort sem okkur
líkar betur eða verr. Því tel ég það
mjög mikilsvert, að þeir sem vinna
eiga við/með tölvunum, hver á sínu
sérsviði, séu hafðir með í ráðum frá
upphafi skipulagningarinnar á slíkri
vélvæðingu.
Tölva/tölvuvæðing þarf ekki að vera
neikvæð, ef hún er notuð skynsam-
lega. Þvert á móti er hægt að auka
með henni hagkvæmni og tryggja
betri rekstur á ýmsum sviðum, ekki
síður á sjúkrahúsunum en annars
staðar. Á þessum SSN-fundi var tíð-
ræddara um neikvæðu hliðarnar á
tölvuvæðingunni en þær jákvæðu.
Maður var því illilega minntur á hve
6
HJUKRUN