Hjúkrun: tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.10.1978, Blaðsíða 13

stadneset, þar sem hún og fjölskylda
hennar dvöldu.
Miðvikudaginn 8. júní var aðal-
fundur ALNEF, sem stóð allan dag-
inn frá kl. 10 f. h. til kl. 21 e. h.
Okkur erlendu þátttakendunum,
sem mættir voru, var boðið að sitja
fundinn, sem og við þáðum. Það var
langur og strangur dagur, en við
þraukuðum. Það sem var á dagskrá
voru þessi almennu aðalfundarmál,
sem allir félagar þekkja — og verður
ei tíundað hér, en það sem okkur
fannst mestur fengur að voru félags-
fflálin, sem voru efst á baugi og að
°kkar áliti komin allvel á veg hjá
frændum okkar Norðmönnum, en
ekki gengið þrautalaust frekar en
annars staðar.
Fimmtudaginn 9. júní var I. Þing
norrænna svæfingah j úkrunarfræð-
inga sett með „pomp og prakt“ af
viðeigandi mönnum. Þátttakendur
voru kringum 170, frá Danmörku,
Sviþjóð, Finnlandi, íslandi og Nor-
egi. Það sem var efst á baugi fyrir
utan hina ágætustu fyrirlestra voru
ntenntunarmálin og möguleikarnir á
sarnnorrænni fræðslu. Þessar umræð-
nr voru óformlegar, þar sem hvert
land um sig tekur auðvitað sínar á-
kvarðanir um þessi mál. En maður
getur nú ekki annað en lagt þessa
spurningu fyrir sig: Væri ekki á-
nægjulegraog árangursríkara ef lönd-
Jn gætu sameinast betur í umræðum
°g ákvörðunum um menntunarmál-
tn, væri það ekki okkur öllum til
heilla; tekið væri tillit til skoðana og
aðstæðna hvers lands um sig, en
nieiri samræming? „Jú, víst er nor-
ræn samvinna,“ er svarið sem við
fáum. En er hún ekki oft meiri „í orði
en á borði“?
Fyrirlestrarnir sem haldnir voru
eru eftirfarandi:
1- Sjúkdómar sem meðhöndlaðir eru
í þrýstiklefa. Fyrirlesari: II.Gjeng-
stö.
2- Köfunarveiki - Þrýstiklefar sem
læknismeðferð. Fyrirlesari: S.
Eidsvik.
3. Myastenia gravis = vöðvaslenu-
fár. Fyrirlesari: J. A. Aarli.
4. Svæfing við Myastenia gravis og
eftirmeðferð. Fyrirlesari: Gulle-
stad.
5. Hópslysaviðbúnaður við Hauke-
land sjúkrahúsið í Bergen. R.
Furre.
Allir voru þessir fyrirlestrar
skemmtilegir og fróðlegir, en fyrir-
lestur S. Eidsvik verður lengi í minn-
um hafður og í framhaldi af þeim
fyrirlestri var haldið til „Haakons-
vern“ til að skoða þrýstiklefana og
sjá þjálfun kafaranna. Þarna vorum
við komin inn á yfirráðasvæði norska
sjóhersins, svo eins gott var fyrir
okkur að fara varlega, sýna ekki
alltof mikla forvitni, t. d. voru engar
myndatökur leyfðar. Það er mjög
gott samstarf milli Haakonsverns og
Haukelands sjúkrahúss, var okkur
tjáð í sambandi við notkun þrýsti-
klefanna. Svæfingahjúkrunarfræð-
ingar við svæfingadeild Haukelands
eru þjálfaðir til að fara inn í klefana
með sjúklinga, en enginn þvingaður,
og eins gott að vera ekki haldinn inni-
lokunarkennd, því ekki er plássinu
fyrir að fara, og eins gott að vera vel
hraustur, t. d. ekki fyrir neina eyrna-
veika að fara inn í þetta „járnhylki“.
Þennan dag enduðum við svo með
því að fara og sjá svokallað „Fana
Folklore“, þar sem sett er á svið
norsk bændaveisla frá fyrri tíð. Fyrst
var haldið til Fana-kirkju, þar sem
lilýtt var á orgelleik og einsöng, sem
hljómaði gullfallega í þessari 800 ára
gömlu kirkju. Þaðan var haldið til
Rambergstunet, þar sem við snædd-
um veislumat að gömlum sið. „Heim-
ilisfólk“, allt í Fana-þjóðbúningum,
spilaði, söng og dansaði við mikinn
fögnuð gesta, en að öllum ólöstuðum,
var það nú sá minnsti og yngsti sem
stal senunni, aðeins 6 ára var hann,
en annan eins kraft höfum við ekki
séð hjá svo ungum dreng, hann var
stórkostlegur, þar sem hann dansaði
við tvær nokkru eldri telpur, sína upp
á hvora hliðina. I einu orði sagt,
ógleymanlegt kvöld.
Föstudaginn 10. júní var annar
fyrirlestur, sem sérstaklega vakti at-
hygli okkar, það var um „hópslysa-
viðbúnað við Haukelands sjúkra-
húsið“, sem haldinn var af Roald
Atle Furre hjúkrunarkennara m. m.
Við þrjár létum okkur ekki þetta
nægja þótt hrifnar værum, gerðumst
svo djarfar að fara fram á að fá að
sjá þetta með eigin augum, sem og
við fengum á laugardeginum, þegar
þinginu var lokið. Ekki minnkaði
hrifning okkar við það. Þökk sé þeim
sem gerðu okkur það mögulegt að
við fengum að sjá þetta.
Á föstudagskvöldið var svo há-
punktur þingsins. Sögulegur hátíða-
kvöldverður í Hákonarhöll, sem
byggð er á þrettándu öld af Idákoni
hinum gamla Hákonarsyni, Noregs-
konungi.
Þetta kvöld var einstaklega ánægju-
legt og skemmtilegt, en það var einn
ljóður á, Friðrikka gat ekki verið
með af persónulegum ástæðum. Guð-
rún og Margrét klæddust íslenska
búningnum, og var mikið dáðst að
þjóðbúningi okkar þetta kvöld, eins
og svo oft áður, þar sem íslenskar
konur hafa klæðst honum. Ekki má
gleyma norska þjóðbúningnum, sem
margar kynsystur okkar klæddust
þetta kvöld, og þar var fjölhreytnin
mikil, hver búningurinn öðrum fall-
egri.
Okkur íslensku þátttakendunum
var sýndur sá heiður, að við vorum
boðsgestir þetta kvöld og sátum við
háborðið. Margar ræður voru fluttar,
en þær voru hvorki langar né leiðin-
legar, þvert á móti. Fyrst var okkur
sögð saga hallarinnar - söguleg stund
í hinum forna hátíðasal. Þannig
mælti einn af öðrum. En svo vand-
Frumli. á bls. 13.
HJÚKRUN
11