Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.12.2008, Blaðsíða 45

Frá vinstri: Guðrún Guðnadóttir, Hanne Bækgard Andersen, fyrrverandi formaður Senjorítanna, Hanne
Kristensen, núverandi formaður, og Ríkey Ríkharðsdóttir sem var fararstjóri.
danska hjúkrunarfélagsins. Við vorum
komnartil Kolding um hádegisbilið og þar
beið okkar ágætur hádegiverður á Hotel
Koldingsfjord sem er í um það bil 100
metra göngufæri frá safninu. Á hótelinu
hittum við formenn öldungadeildarinnar,
eða Senjorítanna eins og þær kalla sig.
Þær voru Hanne Kristensen og tvær aðar
senjorítur með henni. Eftir spjall og góðan
hádegisverð var safnið skoðað. Þetta
er ákaflega vel uppbyggt safn - ekki
stórt en mjög áhugavert. Konur röltu um
safnið og eftir skoðunarferðina var okkur
boðið í kaffi, skipst var á gjöfum og síðan
ekið sem leið lá til Kaupmannahafnar og
komið þangað um klukkan 19. Kvöldinu
var síðan varið á Copenhagen Corner við
glaum og gleði.
Næsti dagur, sem var laugardagur, var
frjáls, það var mikil rigning allan daginn.
Þær allra hörðustu fóru í gönguferð um
Strikið en hinar tóku sér far með taxa,
eða stöðvarbíi eins og sagt var á Akureyri
í mínu ungdæmi, á Fiskitorgið til að
versla. Við undum þar lengi dags við
búðarráp og kaffidrykkju, og eftir langa
bið eftir taxa komumst við á hótelið,
sumar hverjar rennblautar, þar á meðal
undirrituð. Ég var með gamla plastkápu
með mér en þar sem ekki var mikil þörf
á plastkápum heima á Fróni í sumar og
kápan hefði legið lengi í skúffu var plastið
allt límt saman og ekki nokkur leið að
komast í hana svo ég lét mér nægja
að vöðla umræddri kápu um höfuðið.
Það dugði þó ekki mikið gagnvart
vatnsveðrinu sem var mun meira en við
eigum að venjast heima.
Um kvöldið klæddum við okkur upp
og fórum á Det lille apotek en þar beið
okkar góður kvöldverður. Við borðuðum
í sérherbergi og ekki veitti nú af því
mikið var talað og hlegið alveg eins og
á heimavistinni í gamla daga. Þarna
hittum við íslenskan þjón sem þar var að
störfum og fannst honum við tala helst til
mikið og ekki hlusta á útskýringar hans
og var hann sí-sussandi á okkur.
Eftir að hafa borðað góðan mat tók
ég eftir því að sú sem sat á móti mér
við borðið var með afskaplega fallega
málaðar varir en við hinar löngu búnar að
éta allan varalit af vörunum. Kom í Ijós
að hún hafði farið á snyrtivörukynningu
í Magasin du Nord fyrr um daginn. Þar
var verið að kynna varalit sem að sögn
sölukonu færi ekki af vörunum hvað
sem á gengi. Jú, þetta reyndist rétt,
varaliturinn hafði verið settur á félaga
okkar seinnipart dagsins og enn var
hann þar sjö klukkustundum síðar, skýr
og flottur. Tekið skal fram að þegar við
vöknuðum næsta morgun örlaði enn
fyrir litnum á vörum hennar. Höfðu konur
orð á því að koma við daginn eftir í
Magasin du Nord og fjárfesta í þessum
undravaralit.
Eftir morgunverð næsta dag, sem var
sunnudagur, fórum við með rútu að
Karen Blixen-safninu í góðu veðri. Gengið
var um safnið en það var bernskuheimili
skáldkonunar og hennar bústaður þegar
hún dvaldi í Danmörku og lést hún þar.
Hádegisverð fengum við á Humlebæk Kro,
mjög góðan danskan mat. Á heimleiðinni
ókum við Strandvejen og skoðuðum flottu
villurnar þeirra Kaupmannahafnarbúa.
Kvöldinu var eytt í Tívolí. Reyndum við að
komast inn á hina ýmsu veitingastaði til
að borða kvöldverð en það gekk ekki sem
best - margt um manninn og við margar.
Að lokum komust við inn á ítalskan
stað og getur undirrituð ekki mælt með
honum, hvorki þjónustu né veitingum,
en við tókum þessu öllu með kátínu og
þolinmæði eins og hjúkrunarfræðingum
einum er lagið.
Mánudaginn 25. ágúst fórum við frá
hótelinu kl. 9.30 með rútu til að skoða
nýjar höfuðstöðvar danska félagsins. Þær
eru á góðum stað, rétt við nýja leikhúsið
og ekki langt frá Hótel Admiral, en þar
ættu margir íslendingar að kannast við
sig. Óskandi væri að okkar félag hefði
yfir eins góðum húsakynnum að ráða
og kollegar okkar í Danmörku. Dönsku
kollegarnir okkar tóku afar vel á móti
okkur og vonandi getum við endurgoldið
þeim gestrisnina.
Þetta var mjög skemmtileg ferð að
mínu mati, hress og kátur hópur, flestar
þekkti ég og vissi hve skemmtilegar og
hláturmildar þær eru, en ein kona var
með sem ég hafði aldrei hitt áður og það
er hún Teddý, hún hélt svo sannarlega
uppi fjörinu, þvílíkur stuðbolti!
Ég vil þakka ykkur, kæru ferðafélagar,
fyrir samfylgdina og þeir öldungafélagar,
sem ekki komust með í þetta sinn, koma
bara með næst. Við vorum nú svo sem
að ræða aðra ferð en það mun koma í
Ijós síðar. Ríkeyju vil ég þakka mjög góða
fararstjórn og skipulagningu og Bergdísi
fyrir að vera til staðar þegar við þurftum
á að halda.
Tímarit hjúkrunarfræðinga - 5. tbl. 84. árg. 2008
43