Dagblaðið Vísir - DV - 22.03.2016, Blaðsíða 12

Páskablað 22.–29. mars 201612 Fréttir
TAKTU ÞÁTT Í
SKEMMILEGUM
PÁSKALEIK
NESBÚ
EGG
Farðu inn á www.nesbu.is/paskaleikur til að taka þátt
Vegleg verðlaun verða veitt
fyrir best skreyttu Nesbúeggin
„Mamma vill alltaf koma með mér til Íslands“
Abhijeet Gupta og Tania Sachdev eru sigurvegarar Alþjóðlega Reykjavíkurskákmótsins sem er nýlokið
A
lþjóðlega Reykjavíkur-
skákmótinu lauk í vik-
unni sem leið og eins og
undanfarin ár tókst hátíð-
in afar vel. Alls tóku 235
skákmenn þátt í mótinu, á öllum
aldri og báðum kynjum, frá þrjá-
tíu og einu landi, allt frá Ástralíu til
Kostaríku. Blaðamaður DV tók þátt
í mótinu og settist úrvinda niður
með indverskum sigurvegurum
mótsins að því loknu.
Stærsti sigurinn á ferli Gupta
Óumdeildir sigurvegarar mótsins
sem lauk í Hörpu voru Ind-
verjarnir Abhijeet Gupta og Tania
Sachdev. Abhijeet, sem er fyrrver-
andi heimsmeistari ungmenna,
varð einn efstur í mótinu með 8½
vinning af 10. Hann var í 10. sæti á
styrkleikalista mótsins við upphaf
þess og því er um stórkostleg afrek
að ræða sem Indverjinn geðþekki
telur hið besta á sínum ferli. „Það
er sjaldgæft að vinna mót sem er
eins sterkt og þetta með svona
miklum yfirburðum. Hér voru
skákmenn sem eru í hópi þeirra
allra sterkustu í heiminum og ég
er því himinlifandi,“ sagði Abhijeet
kátur. Hann er ákaflega vel liðinn
meðal keppenda og áhorfenda og
því óhætt að fullyrða að viðstadd-
ir hafi samglaðst honum af heilum
hug.
„Ég er að hugsa um að
flytjast hingað“
Sú sem vakti mesta athygli var vin-
kona Abhijeet, og okkar Íslendinga,
Tania Sachdev. Hún tryggði sér
áfanga að stórmeistaratitli með
frábærri frammistöðu sinni en
hún fór taplaus í gegnum mótið
og hlaut 7 vinninga af 10 möguleg-
um. Andstæðingarnir voru nokkrir
af sterkustu stórmeisturum ver-
aldar, atvinnumenn í fremstu röð,
en yfirleitt voru það þeir sem að
áttu undir högg að sækja og máttu
hafa sig alla við til að halda jafn-
tefli. Árangurinn markar tímamót
hjá Töniu en fram að þessu móti
hafði hún átt erfitt uppdráttar. „Ég
er að hugsa um að flytjast hingað,“
sagði hún brosandi við blaðamann
eftir mótið. Þetta er í fimmta sinn
sem hún teflir á Reykjavíkurskák-
mótinu og yfirleitt gengur henni
vel, þrátt fyrir að aldrei hafi neitt í
Brotin sjálfsmynd
Pistill Björns Þorfinnsonar, skákmanns og blaðamanns
Eins og áður segir ákvað blaðamaður að
taka þátt í hátíðinni og var kapp frekar
en forsjá á bak við þá ákvörðun. Það er
gríðarlega krefjandi að taka þátt í sterku
skákmóti og þegar að daglegt fjölskyldulíf
og vinna bætist við álagið þá getur oft farið
illa. Eins og heyra má þá er gott að geta
endurskrifað söguna með þessum hætti,
lauma að útskýringum og afsökunum
fyrirfram til þess að hlúa að brotinni
sjálfsmyndinni.
Mótið mitt byrjaði ekkert sérstaklega
vel, fyrstu tvær skákirnar voru arfaslakar
og með einskærri heppni unnust tveir sigrar
gegn þýskum og velskum skáktúristum.
Blaðamanni leið því eins og lambi á leið til
slátrunar þegar andstæðingur 3. umferðar
var snillingurinn Hrat Melkumyan, armenskur
ofurstórmeistari sem er í hópi hundrað bestu
skákmanna heims. Það kom því öllum óvart,
ekki síst mér sjálfum, að taflmennskan var
nánast óaðfinnanleg og hársbreidd munaði
að sá armenski yrði að lúta í gras eftir
fimm klukkustunda baráttu. Jafntefli var
niðurstaðan og ég var alsæll með það.
Hæfður af leyniskyttu
Í fjórðu umferð brotlenti bleika skýið mitt
með látum. Andstæðingurinn var annar
armenskur snillingur, Sergei Movsesian,
sem er maður sem hefur verið að etja kappi
við menn eins og Kasparov í sterkustu
skákmótum heims. Sjálfstraustið draup
af hverjum einasta leik sem ég lék, staðan
einfaldaðist smátt og smátt og í hjarta
mínu virtist styttast óðum í að ég gæti
hreinlega ekki tapað skákinni. Þá missti
ég einbeitinguna í einum leik og í glópsku
lék ég hróki til Einar átta. Sá armenski
hugsaði í stutta stund, drap með riddara,
sneri manninn niður á reitnum og starði
djúpt í augun á mér með ísköldu augnaráði.
Mér leið eins og ég hefði verið hæfður
af leyniskyttu, stuttu síðar rétti ég fram
höndina til marks um uppgjöf.
„Blöffað“ til sigurs
Ég endurheimti brot af sjálfstraustinu
með snörpum sigri á efnispilti frá Akureyri
í 5. umferð en í 6. umferð mætti ég
nýjasta stórmeistara okkar Íslendinga,
Hjörvari Steini Grétarssyni. Sú skák var
stórskemmtileg fyrir áhorfendur en síður
fyrir mig. Hjörvar lék flestum sínum leikjum
á leifturhraða í afar flókinni byrjun. Ég sökk
í sætið, sannfærður um að ég væri að lenda
í einhverjum djöfullegum undirbúningi.
Síðar kom í ljós að Hjörvar hafði einhverjar
óljósar hugmyndir um hvernig ætti að tefla
skákina en aðallega var hann að „blöffa.“
Já, það er hægt að blöffa í skák. Annað tap
staðreynd.
Meistaraverk fæðist
Í sjöundu umferð kom ég norskum
skáktúrista fyrir kattarnef í skák sem verður
sennilega ofarlega á blaði í bókinni „Bestu
skákir Björns Þorfinnssonar: Frá afglöpum
til atvinnumanns“. Reyndar mun sú bók
aldrei líta dagsins ljós en maður má leyfa
sér að dreyma. Allt gekk upp í þessari skák
þar sem fórnirnar flugu og allt gekk upp í
höfðinu á mér á ólýsanlegan hátt. Þvílíkur
unaður. Listaverkinu var fylgt eftir með
öruggum sigri á bandarískri landsliðskonu
og allt í einu var ég sem endurfæddur maður
í mótinu. Hver þarf sjálfstyrkingarnámskeið
þegar hann getur teflt?
Makleg málagjöld Íkarusar
En svo er það þetta með Íkarus og sólina,
stundum verður maður einfaldlega of
montinn. Ég mætti undrabarninu og
stórmeistaranum, hinum norsk-íranska
Aryan Tari, í 9. umferð. Í huga mér var
hann ekkert annað en aumur strigi sem
er yrði vettvangur næsta meistaraverks.
Ég fórnaði drottningunni snemma leiks.
Áhorfendur tóku andköf, hjarta mitt
hamaðist í brjósti mér (það þykir nefnilega
ótrúlega töff að fórna drottningunni) og
ég gafst síðan upp eftir rúma fjörtíu leiki.
Veröldin var óvenju grá þegar ég vaknaði
upp daginn eftir. Framundan var viðureign
í síðustu umferð gegn ungri stúlku frá
Hollandi. „Hún er seig,“ sagði einn vinur
minn. Ég hlustaði ekki. Eftir tuttugu leiki
bauð hún mér jafntefli og að sjálfsögðu
hafnaði Íkarus því hróðugur.
Stuttu síðar gekk bugaður blaðamaður
fram á bar Smurstöðvarinnar. „Einn
stóran bjór, takk,“ sagði ég. Ekki vottur af
tilfinningu í röddinni. Vinur minn til margra
ára gekk þá fram á hryggðarmyndina og
spurði hvernig hefði gengið. Þegar ég hafði
tjáð honum að tap hefði verið niðurstaðan
gegn þeirri hollensku spurði þessi meistari
tilfinningalegrar nærgætni: „Aha, er
hún orðin fjórtán ára?“ Fleyg orð Garrys
Kasparov ómuðu í hausnum á mér: „Chess
is mental torture.“
Takmarkalaus keppnisharka
Fyrir nokkrum árum var greinarhöfundur
staddur á alþjóðlegu skákmóti
í Kaupmannahöfn og einn af
þátttakendunum var Tania Sachdev.
Allt hafði gengið á afturfótunum hjá
okkur báðum og þegar nokkrar umferðir
voru eftir þá vorum við bæði farin að
bíða þess að mótinu lyki. Kvöld eitt
rákumst við á hvort annað á leiðinni út
af keppnisstaðnum og úr varð að við
fórum niður í miðborg Kaupmannahafnar
og fengum okkur kvöldmat saman. Það
varð hið skemmtilegasta kvöld og við
ræddum heima og geima og skiptumst á
reynslusögum úr indverskum og íslenskum
veruleika. Þegar leið á kvöldið litum við
bæði á símana okkar og sáum að við áttum
að mætast í mótinu daginn eftir. Það
skemmdi þó ekki kvöldið og eftir matinn
röltum við um miðbæinn, virtum fyrir okkur
mannlífið og spjölluðum.
Daginn eftir mætti ég brosandi út að
eyrum og tók í hendina á vinkonu minni
fyrir viðureignina. Skákin hófst og ég
tefldi byrjunina af yfirvegun og staðfestu.
Þegar við höfðum leikið einhverja fimmtán
leiki og allt var í jafnvægi þá bauð ég á
riddaralegan hátt jafntefli með bros á vör.
Allt í einu tók ég eftir því að varir Töniu
voru samanbitnar og úr augunum skein
ísköld einbeiting og harka. Hún hafnaði
jafnteflinu nánast samstundis. Næstu
fjórar klukkustundirnar varð ég fyrir
samfelldum árásum á taflborðinu og svo
fór að ein náði í gegn. Særður barðist ég
áfram gegn ofureflinu en engum vörnum
var við komið og að lokum varð ég að
rétta fram höndina til marks um uppgjöf.
Í spennuþrunginni þögn skrifuðum við
undir skorblöðin okkar og ég stóð upp
og vissi ekki mitt rjúkandi ráð. „Eigum
við að fá okkur síðbúinn hádegismat á
veitingastaðnum hérna handan götunnar?“
sagði indverska skákdrottningin brosandi.
Þrátt fyrir að vera við að bresta í grát yfir
ofbeldinu á skákborðinu þá var virðing mín
fyrir henni takmarkalaus.
Björn Þorfinnsson
bjornth@dv.is
Indverskir sigurvegarar
Abhijeet Gupta og Tania
Sachdev voru sigurreif að lok-
inni skákhátíðinni í Reykjavík.