Dagblaðið Vísir - DV - 25.11.2016, Síða 22

Helgarblað 25.–28. nóvember 201622 Fólk Viðtal
„Mig langar til að eiga þúsund líf“
V
ið mælum okkur mót á
Kringlukránni, sem hentar
vel enda eru bæði Borgar-
leikhúsið og DV staðsett í
verslunarmiðstöðinni sem
veitingastaðurinn dregur nafn sitt
af. Blaðamaður hafði fram til þessa
ávarpað leikkonuna sem Þuríði en
var snarlega bent á að hún kysi að
vera kölluð Blær. „Mér þykir vænt
um Þuríðar nafnið en ég hef alltaf
verið kölluð Blær. Þegar mamma
gekk með mig þá las hún Brekku-
kotsannál og fékk hugljómun þegar
hún sá nafnið Blær. Hún ákvað
þá að hún myndi láta skíra mig
þessu nafni og því má segja
að Halldór Laxness
beri ábyrgð á nafn-
inu mínu. Akkúrat
um sama leyti þá
var sett bann við
nafninu á stúlkur
og því mátti ég
ekki heita þessu
nafni. Amma mín,
Þuríður, féll síðan
frá þegar ég var ný-
fædd og þá varð úr að
ég var skírð í höfuðið á
henni. Í Þjóðskrá hét ég því
Þuríður Jóhannsdóttir en var alltaf
kölluð Blær,“ segir hún og brosir. Það
var ekki fyrr en í lok janúar 2013, að
loknu dómsmáli sem nafna hennar
Blær Bjarkadóttir háði og vann, sem
mannanafnanefnd úrskurðaði að
stúlkur mættu heita Blær. Þá bætti
Þuríður Jóhannsdóttir því snarlega
við nafnið sitt í Þjóðskrá.
Stefnt á leiklist frá fyrstu tíð
Strax í barnæsku ákvað hún að
verða leikkona og hefur hvergi hvik-
að frá þeirri stefnu. „Ég sagðist ætla
að verða leikkona strax í leikskóla.
Líklega gera það margir en síð-
an rjátlaðist það aldrei af mér. Ég
held að rótin sé sú að mig langaði til
þessa að prófa allt, eiga þúsund líf
og upplifa alls konar hluti. Það er að
einhverju leyti hægt sem leikari. Ég
held að þessi þrá mín til að leika og
þá helst sem fjölbreyttust hlutverk,
gæti jafnvel tengst einhverri dauða-
hræðslu,“ segir Blær sposk.
Óhefðbundnar
fjölskylduaðstæður
Hún er einkabarn foreldra sinna,
Ilmar Árnadóttur og Jóhanns V.
Gunnarssonar. „Ég hef heyrt að
einkabörn og yngstu börn verði oft
leikarar. Ég held að það sé af því
að við lærum að nota sjarmann
sem eins konar verkfæri til þess
að ná okkar fram,“ segir hún. For-
eldrar hennar skildu að skiptum
þegar Blær var ung að árum og hún
var alin upp af móður sinni með
dyggri hjálparhönd foreldra henn-
ar. „Fjölskylduaðstæður mínar voru
kannski ekki alltaf hefðbundnar og
það hafði örugglega mikil áhrif á
mig. Kannski var það veganesti inn í
leiklistina því stundum fann maður
sér annan heim og ímyndunaraflið
fékk lausan tauminn. Ég tengi sterkt
við Sölku Völku að því leyti að ég
hef verið í aðstæðum sem eru öðru-
vísi, utanveltu hvað varðar sambýl-
ismunstur og í skóla. En að sama
skapi hef ég aldrei látið það stöðva
mig. Ég hef sett mér markmið og
fylgt þeim eftir,“ segir Blær og leggur
áherslu á orð sín.
Fyrstu skrefin
Hún fékk smjörþefinn af leiklistinni
í grunnskóla þegar hún tók þátt í
hæfileikakeppninni Skrekk með
Austurbæjarskóla og eftir það heltók
leiklistarbakterían hana. „Ég átt-
aði mig á því að ég gæti þetta alveg,
að þetta lægi ef til vill fyrir mér. Eft-
ir Skrekk fór ég að taka leiklistina af
meiri alvöru og verja tíma í hana.
Ég fór síðan í MH að stórum hluta
út af því að ég hafði þá ímynd í hug-
anum að þetta væri leik-
listarskóli,“ segir Blær.
Ástæðuna má rekja
til þess að Tyrfingur
Tyrfingsson, sem
þá var í námi í
MH, hafði leik-
stýrt áðurnefndri
Skrekkssýningu.
Blær leit mjög upp
til hans og vann
mikið með honum
næstu árin. Tyrfingur,
sem var leikskáld Borg-
arleikhússins í fyrra, varð eins
konar mentor Blævar þessi fyrstu
skref hennar í leiklistinni. „Ég var
síðan í leikfélagi MH í tvö ár og síð-
an stofnuðum við nokkur sjálfstæðan
leikhóp á þriðja árinu. Þetta var mjög
kraftmikið ungt fólk sem veitti mér
mikinn innblástur,“ segir hún.
Þurfti tvær tilraunir til
Rétt fyrir stúdentsprófið fór hún
síðan inntökupróf fyrir leiklistar-
deild Listaháskólans en komst ekki
inn í fyrstu tilraun. „Ég komst í loka-
hópinn en var síðan ekki valin inn.
Eftir á að hyggja gerði ég kannski
smá mistök að segjast ætla að
koma strax aftur í prufur þegar ég
var spurð hvað ég myndi gera ef ég
kæmist ekki inn [hlær]. En eftir á að
hyggja var þetta mjög gott og í raun
og veru léttir. Ég fann strax að ég
passaði á þessum tíma ekkert inn í
hópinn sem síðan komst inn,“ segir
Blær. Tvö ár voru í næsta inntöku-
próf og Blær notaði tímann vel.
„Ég fór aðeins að vinna og safna
peningum, til dæmis við uppvask á
veitingastað. Þar vann ég eiginlega
bara með útlendingum og á staðnum
var farið illa með starfsfólk. En fyrir
mig var þetta áhugaverð reynsla sem
ég bý að. Síðan ferðaðist ég til Grikk-
lands og sótti leiklistarnámskeið en
aðallega til að læra að vera „kona“ og
síðan fór ég í japönsku í háskólan-
um,“ segir Blær. Þar fann hún sig svo
um munar. „Ég hafði mikinn áhuga
á manga-teiknimyndum og þaðan
kom áhuginn á japönskunni. Þetta var
ótrúlega skemmtilegt nám og ég hafði
lokið einu ári þegar ég fór aftur í inn-
tökupróf fyrir LHÍ,“ segir Blær. Áhugi
hennar á japönskunni gerði að verk-
um að hún fór afslöppuð í prufurnar.
Hún var með aðra áætlun ef ekki gengi
sem skyldi. Japönskunámið verður þó
að bíða því Blær flaug í gegnum síuna
og hóf nám í LHÍ veturinn 2012.
Náin fjölskylda
„Árin í LHÍ voru stórkostlegur en á
sama tíma krefjandi tími. Þetta nám
tekur rosalega á og áður en ég byrj-
aði hafði ég heyrt talað um að nem-
endurnir þyrftu nánast að kveðja fjöl-
skyldu sína og vini því ekkert annað
kæmist að. Ég hélt að það gæti ekki
verið en svo var það að einhverju leyti
rétt! Dagarnir voru mjög langir en
þannig er lífið í leikhúsinu líka og því
var þetta frábær undirbúningur,“ seg-
ir Blær. Árgangarnir í leiklistardeild
LHÍ eru fámennir, aðeins 10 nem-
endur, sem gerir að verkum að þeir
verða oft mjög samrýmdir. „Okkar
hópur small strax saman og við urð-
um strax eins og lítil fjölskylda, með
öllum þeim kostum og göllum sem
því fylgja. Til dæmis fórum við í út-
skriftarferð og reyndum að skemmta
okkur eins og ungu fólki sæmir en
þess í stað fórum við bara að rífast um
pólitík. Rétt eins og í einhverju leiðin-
legu fjölskylduboði,“ segir Blær hlæj-
andi. Auðsýnt er að henni þykir afar
vænt um skólafélaga sína.
Reykjavíkurdætur spretta fram
Blær er ekki einhöm þegar kem-
ur að listinni. Í öllu annríkinu í LHÍ
tókst henni að stofna rapphljóm-
sveit, nánast óvart, með vinkonum
sínum. Frá fyrstu tíð hefur Blær ver-
ið einn af burðarásunum í Reykja-
víkurdætrum, rappsveitinni um-
deildu sem sífellt tekur ný skref
fram á við. Hljómsveitin myndað-
ist út frá rappkonukvöldi árið 2013
þar sem allar sem hljóðnema gátu
valdið voru hvattar til þess að láta
í sér heyra. Strax frá byrjun vakti
sveitin, eða öllu heldur hópurinn,
mikla athygli fyrir ögrandi texta-
smíðar sem voru þó í raun aðeins á
svipuðum nótum og karlkyns rapp-
arar höfðu látið gamminn geisa um
lengi.
Farin í frí
„Ég get í raun ekki sagt þér hvað
við erum margar. Þetta er ótrúlega
öflugur hópur og þær eru margar
dæturnar sem eru í einhvers konar
listnámi og munu láta mikið að sér
kveða á næstu árum, ég er sann-
færð um það,“ segir Blær. Þess-
ir bakgrunnur margra í sviðslistum
nýtist svo sannarlega sveitinni því
það eru ekki síst tónleikar sveitar-
innar sem að hafa vakið athygli og
umtal, sérstaklega að utan. Á nýaf-
staðinni Airwaves-hátíð voru atriði
Reykjavíkurdætra þau umtöluðustu
og á teikniborðinu er tónleikaferð
til útlanda, sem er að frumkvæði
erlendra skipuleggjenda. Blær
ætlar hins vegar að taka sér hlé frá
sveitinni: „Það er leiðinlegt því ég
myndi gjarnan vilja taka þátt í þessu
ævintýri. Það er hins vegar svo mik-
ið að gera í leikhúsinu að ég þarf að
einbeita mér að því. Leiklistin tekur
alla mína skapandi orku. Kannski
get ég verið með endurkomu þegar
um hægist hjá mér en ég geng ekki
að því vísu. Ég myndi í raun og veru
ekki vilja það nema ég hefði eitthvað
fram að færa til sveitarinnar. Ég vil
bæta lit í þennan regnboga en ekki
bara teika lestina,“ segir hún.
Komin með þykkan skráp
Að hennar sögn þá hefur þátttaka
hennar í Reykjavíkurdætrum
hjálpað henni varðandi fyrstu
skrefin í leiklistinni. „Við vöktum
mikla athygli og umtal sem var ekki
allt jákvætt. Margir voru hrifnir en
svo voru aðrir sem létu fúkyrðun-
Milli jóla og nýárs mun Borgarleikhúsið frumsýna
Sölku Völku í nýrri leikgerð hinnar litháísku Yönu Ross.
Þar mun leikkonan Þuríður Blær Jóhannsdóttir
leika burðarhlutverkið, sem er hennar stærsta til
þessa. Blær, eins og hún er alltaf kölluð, settist niður
með blaðamanni DV og sagði frá leiklistarbakteríunni
sem byrjaði í leikskóla, upplifuninni af leikhúsinu,
þátttökunni í Reykjavíkurdætrum og síðast en ekki
síst hvernig Nóbelsskáldið ber ábyrgð á nafni hennar.
Björn Þorfinnsson
bjornth@dv.is
Þuríður Blær Jóhannsdóttir
Móðir Blævar las Brekkukotsannál
eftir Halldór Kiljan Laxness á
meðgöngunni og féll fyrir nafninu.
Hún gat ekki borið nafnið löglega
í Þjóðskrá fyrr en um 22 ára aldur.
MyNd dV ehF / SigtRygguR ARi