Dagblaðið Vísir - DV - 25.11.2016, Qupperneq 35

Helgarblað 25.–28. nóvember 2016 Fólk Viðtal 23
„Mig langar til að eiga þúsund líf“
um rigna yfir okkur. Það má því
segja að við séum allar komnar með
þykkan skráp varðandi gagnrýni.
Það eina sem er öðruvísi að þeir
sem gagnrýndu okkur hvað harðast
gátu ekki fyrir sitt litla líf nefnt eina
Reykjavíkurdóttur á nafn. Gagnrýn­
in beindist því að hópnum en ekki
gegn manni persónulega. Maður er
því aðeins berskjaldaðri í leikhúsinu
hvað það varðar,“ segir hún.
Gríðarleg samkeppni
Samkeppnin er mikil í lífi leikarans
og Blævi verður tíðrætt um eins
konar „survival mode“, hugará­
stand sem hún komst í þegar mark­
ið blasti við og spurning var hvort
hún næði í gegn. Það var allsráð­
andi í inntökuprófum fyrir LHÍ en
einnig á síðasta árinu þegar leik­
listarnemarnir voru farnir að huga
að næstu skrefum. „Maður var
mikið að spá í hver væri að koma
á sýningarnar okkar og hvort leik­
hússtjóri yrði í salnum. Baltasar
Kormákur kom til dæmis á allar
sýningarnar okkar, hann er pabbi
bekkjarbróður míns, sem var mjög
spennandi. Hann var auðvitað að
koma til að sjá son sinn en engu að
síður var þetta spennandi fyrir okk­
ur hin. Á þessum tímapunkti líð­
ur manni eins og það að komast á
samning strax skipti mestu máli,
eins og maður sé ruðningskappi
í bíómynd og það séu útsendarar
komnir í salinn til að ákvarða örlög
þín. Það gæti auðvitað ekki ver­
ið fjarri lagi. Leikarar, eins og all­
ir aðrir listamenn, þurfa að kunna
að skapa sér atvinnu sjálfir. Það er
bara mismunandi eftir árum hvort
þú ert inni í atvinnuleikhúsunum
eða ekki.“
Hún var hins vegar á meðal
þeirra sem fengu samningstil­
boð strax eftir skólann og það frá
Borgar leikhúsinu. Gleðifréttirnar
bárust henni skömmu fyrir útskrift
við heldur kómískar aðstæður. „Ég
vaknaði heima hjá strák daginn
eftir djamm og fékk lánaða tölv­
una hans til þessa að skoða Face­
book. Þar biðu mín skilaboð frá
Kristínu Eysteinsdóttur, leikhús­
stýru Borgar leikhússins, um að hún
vildi endilega heyra í mér. Það tákn­
aði bara eitt og ég gjörsamlega frík­
aði út, hágrét og skellihló til skiptis.
Blessaður maðurinn horfði á mig
eins og ég væri klikkuð,“ segir Blær
og hlær.
Kynjastefna skapar öryggi
Draumur hennar rættist en
baráttan hélt áfram. „Fyrsta árið
vill maður ólmur sanna sig,
sýna fram á að maður eigi
heima þarna innan­
dyra. Það gekk ágæt­
lega og á þessu öðru
leikári þá er ég ör­
uggari með mig.
Borgarleikhús­
ið er líka svo frá­
bær, samheldinn
og fjölskyldu­
vænn vinnustaður.
Börn starfsmanna
eru reglulegir gestir á
æfingum og sýningum.
Þá er kynjastefna í gangi inn­
an leikhússins þar sem reynt
er eftir fremsta megni að hafa
kynjahlutfallið jafnt í hverri sýn­
ingu. Þegar skapað er jafn mik­
ið rými fyrir konur sem karla á
sviðinu, finnur maður virkilega
fyrir því hvernig maður hefur ver­
ið að keppa um 10 prósent af kök­
unni við kynsystur sínar áður fyrr í
samfélaginu. Það er magnað að sjá
allt í einu alla kökuna. Hún er öll í
boði og maður þarf ekki að vera í
samkeppni því við eigum svo miklu
meira pláss en okkur er úthlut­
að. Enda eru hér allir í sam­
vinnu, ekki samkeppni.
Það skapar öryggi sem
gott er að finna fyrir,“
segir Blær.
Elskaði, hataði
og vorkenndi
Æfingar fyr­
ir Sölku Völku
hófust skömmu
eftir kosningar. Að
sögn Blævar hafa
þær reynt á en að sama
skapi fyllt hana innblæstri.
„Það eru æfingar yfir daginn og
síðan sýningar á kvöldin. Þetta get­
ur verið erfitt en er alltaf skemmti­
legt. Ég hafði ekki lesið Sölku Völku
en dreif í því þegar þetta hlutverk lá
fyrir. Ég varð gjörsamlega ástfangin
af þessari bók og hágrét á sum­
um stöðum. Ég tengi svo sterkt við
Sölku, Arnald og sérstaklega Sigur­
línu, móður hennar. Ég elskaði
hana, hataði hana en á sama tíma
vorkenndi ég henni. Það eru örugg­
lega margir sem eiga slíkt samband
við móður sína,“ segir Blær.
Óvægin sýn á söguna og Ísland
Leikstjóri Sölku Völku, Yana Ross,
er þekkt fyrir að setja á svið klass­
ísk verk með nýstárlegu sniði. Hún
leikstýrði Mávinum á síðasta leikári
Borgarleikhússins, sem var einmitt
fyrsta verkefni Blævar í atvinnu­
mannaleikhúsi. Sú sýning vakti
mikið umtal og kepptust áhorfend­
ur við að lofa verkið eða lasta. „Það
var frábært að taka þátt í Mávinum
og það verður spennandi að tak­
ast á við Sölku Völku. Á sínum tíma
var bókin mjög ögrandi og þjóð­
in hefur tekið ástfóstri við þessa
sögu. Það verður því fróðlegt að
sjá hverjar viðtökurnar verða því
þarna munum við sjá óvægna sýn
útlendings á söguna og Ísland. Ég er
viss um að Salka Valka verður enn á
ný ögrandi,“ segir Blær.
Sem dæmi nefnir hún að leik­
stjórinn hafi á fyrstu æfingu rætt
um þá staðreynd að Ísland væri í
raun nýlenda en Íslendingar vildu
ógjarnan horfast í augu við það.
„Þetta fannst mér áhugaverð sýn
sem ég hafði aldrei velt fyrir mér.
Mörgum finnst hreinlega óþægilegt
að heyra þetta og kannski er þetta
ástæðan fyrir minnimáttarkennd
Íslendinga, hvernig við þurfum sí­
fellt að reyna að sanna okkur í aug­
um annarra,“ segir hún.
Barnalán leikkvenna
Að svo stöddu getur Blær lítið sagt
um áherslur verksins en hún er
auðsýnilega spennt. Talið berst að
dularfullum álögum sem virðast
loða við hlutverk helstu kven­
persóna verksins. „Það virðast
fylgja þau álög á uppsetningu Sölku
Völku að leikkonurnar í helstu
hlutverkum verða yfirleitt ólétt­
ar. Þannig varð Guðrún Gísladótt­
ir, sem lék Sölku Völku í uppsetn­
ingu verksins á níunda áratugnum,
ólétt um það leyti sem sýningar
stóðu yfir. Ilmur Kristjánsdóttir lék
síðan Sölku Völku fyrir rúmum ára­
tug og varð ólétt sem og Halldóra
Geirharðsdóttir, sem lék Sigurlínu,
móður Sölku í verkinu. Álögin hafa
þegar látið á sér kræla á fyrirhug­
aðri sýningu verksins því Unnur
Ösp Stefáns dóttir átti að fara með
hlutverk Sigurlínu en nýlega var
greint frá því að hún og eiginmað­
ur hennar, Björn Thors, eigi von
á barni. „Ég túlka það sem svo að
Unnur Ösp hafi tekið af mér ómak­
ið og séð um þetta fyrir mig,“ segir
Blær kímin.
Svo skemmtilega vill til að Hall­
dóra Geirharðsdóttir mun taka að
sér hlutverk Sigurlínu og þá mun
dóttir hennar, sú sem kom undir
þegar Salka Valka var síðast sett á
svið, leika lítið hlutverk aðalsögu­
hetjunnar á barnsaldri. n
„Fjölskyldu­
aðstæður mínar
voru kannski ekki alltaf
hefðbundnar og það
hafði örugglega mikil
áhrif á mig. Kannski var
það veganesti inn í leik­
listina því stundum fann
maður sér annan heim
og ímyndunaraflið fékk
lausan tauminn.