Fréttablaðið - 02.09.2017, Side 26

Fréttablaðið - 02.09.2017, Side 26
Fyrir nokkrum árum byrj-aði ég að horfa á fótbolta og heillaðist af heildinni. Af þessu kerfi og samspili þar sem hver hlekkur í keðjunni er jafn mikil- vægur og sá næsti og þó svo sá sem skorar markið sé hetjan þá er hann ekkert án meðspilara sinna. Þetta er leikur heildarinnar og samspilsins alveg eins og leikhúsið,“ segir Margét Helga Jóhannsdóttir leikkona sem á að baki magnaðan feril í íslensku leikhúsi og kvikmyndum um ára- tuga skeið. Þessi áhugi Margrétar Helgu á fótbolta og samanburðurinn við leikhúsið lýsir líka vel bæði henni og hugmyndum hennar um listina, enda minnir hún blaðamanninn á eitt atriði að viðtalinu loknu: „Þú verður bara að gæta þess að það sé ekkert sjálfhól í þessu, ég þoli ekki slíkt. Það hafa margir miklu betri leikarar en ég komið og farið úr leik- húsinu án þess að fá sanngjörn tæki- færi. Ég hef verið heppin og þetta hefur komið til mín þó svo að fyrstu árin hafi þetta ekki átt að verða.“ Hrakfallabálkur Margrét Helga byrjaði að leika strax í barnaskóla og þá þótti henni skrýtið hvað hún var alltaf stressuð að leika fyrir framan fólk andstætt hinum krökkunum. Seinna lá leiðin í Leik- félag Mosfellsbæjar þar sem hún lék þrjú stór hlutverk á jafn mörgum árum og í framhaldinu ákvað hún að þreyta inntökupróf í Þjóðleik- hússkólann. „Þegar ég var búin að undirbúa mig fyrir það þá datt ég niður stiga og braut hitt og þetta, ég er nefni- lega hrakfallabálkur, þannig að það stoppaði mig af. En svo fór ég inn tveimur árum seinna en þá varð ég ófrísk og hætti í sex ár. Þannig að ég átti aldrei að verða leikari. Enda ætl- aði ég að hætta á þessum tíma þegar ég var heima með börnin og ég er bara þannig að ég var mjög upptekin af hreiðurgerðinni. Á þeim tíma ætl- aði ég að fara að verða eins og annað fólk en það hefur nú alltaf mistekist í hvert skipti sem ég hef reynt það. En þarna var ég búin með fyrsta bekk í skólanum og svo fór ég í píanótíma og eins í útvarpið og var þar að velja lög í þátt sem hét Þetta vil ég heyra. Þá sá ég á göngunum fullt af þessum krökkum sem voru í skólanum, þau voru að leika í útvarpsleikriti, og þá bara hugsaði ég með mér: Þau eru ekkert betri en ég. Þannig að ég keyrði beint út á Mela til Guðlaugs Rósinkranz og spurði hvort það væri möguleiki að þreyta próf upp í þriðja bekk því í milli- tíðinni var búið að lengja þetta um eitt ár. Hann var svo ljúfur og það var haldinn fundur með kennurunum og ég hafði svo sem heilmikið þroskast á þessum tíma og var búin að fást við ýmislegt. En Guðlaugur gerði þetta fyrir mig og ég kom inn með nýjum hóp sem var hörkuduglegur. Þannig var þetta, það komu alltaf einhverjar girðingar en ég hélt áfram. Átti samt aldrei von á því að ég fengi eitthvað að gera enda var ég orðin 27 ára þriggja barna móðir þegar ég útskrifaðist og alltaf var ég nervus við að fara á svið. Það breyttist ekkert. Ég gat bara ekki hugsað mér að segja þessa setningu sem ég hafði heyrt svo marga segja: Ef ég hefði klárað þetta. Ef ég hefði gert þetta. Og svo finnst jafnvel börnum þessara einstaklinga að þau beri ábyrgð á því að hafa stoppað ferilinn eða eitthvað slíkt og það vildi ég ekki. Þannig að Markvisst niðurbrot á fólki Margrét Helga Jóhannsdóttir á að baki glæstan feril í leikhúsi og kvikmyndum. Hún segist hafa verið hrakfalla- bálkur alla tíð, að henni hafi tæpast verið ætlað verða leikkona og nú sé svo komið að henni sé meinað að vinna. Margrét Helga Jóhannsdóttir leikkona segir að ef ekki hefði orðið af leiklistar- ferlinum hefði hún viljað starfa við umönnunar- störf því að hún vilji fara í vinnu til þess að gera eitt- hvert gagn og sjá árangur. Fréttablaðið/ SteFán númer eitt var að klára þetta og ég fékk strax eitthvað að gera sem kom mér satt best að segja á óvart. En svo ætlaði ég að hætta fjórum árum seinna, var þá uppi í Þjóð- leikhúsi og andinn þannig þá að ég varð fyrir vonbrigðum, svo ég var búin að skrá mig í sjúkraliðann. En þá hringdi Sveinn Einarsson í mig og bauð mér Uglu í Atómstöðinni. Ég hafði lesið þessa bók þegar hún kom út, þá var ég átta ára, og mundi enn eftir kápunni. Mér fannst ég hafa fengið Ólympíuverðlaun, að fá að leika Uglu. Þá hvarf allt annað.“ Horfir alltaf fram á við Margrét Helga segir að í framhaldinu hafi hún verið áfram niðri í Iðnó en það hafi þó liðið einhver ár áður en hún fékk samning. „Ég þurfti því alltaf að fá mér vinnu á sumrin og svo var þetta mjög illa launað á þessum tíma. Það rifjast nú stundum upp fyrir mér þegar unga fólkið er að kvarta undan því hvað það er þreytt að þegar maður var búinn að leika á kvöldin fór maður á næturvakt og hugsaði um lamað fólk og svaf svo á meðan börnin voru í skólanum. En um helgar var stokkið á stað eftir leiksýningar og brunað í Austur- bæjarbíó til þess að leika miðnætur- sýningarnar sem við stóðum fyrir til þess að safna fyrir nýju leikhúsi. Stundum var tæpt að ná á milli og ég man sérstaklega eftir einni sýn- ingu en þá sat ég aftur í leigubílnum á leiðinni en Soffía Jakobsdóttir í fram- sætinu og ég sá um að festa á hana hárkolluna. Þannig að það gekk oft mikið á en maður var alsæll. Fékk að vera í leikhúsinu með þessu stórkost- lega fólki enda ofboðslega heppin með fólkið sem tók á móti mér í Iðnó og ég vann með þar í mörg ár.“ Margét Helga segir að hún hafi aldrei horft mikið um öxl eftir þetta eða séð eftir því að hafa helgað starfs- ævi sína leikhúsinu. „Nei, ekki frekar en öðrum misviturlegum ákvörð- unum sem ég hef tekið í lífinu,“ segir Margrét Helga og skellihlær og bætir við: „Það sem er búið, það er búið. Mér fannst ég hafa fengið ÓlyMpíu- verðlaun, að fá að leika uglu. Þá hvarf allt annað. ég gat bara ekki hugs- að Mér að segja Þessa setningu seM ég hafði heyrt svo Marga segja: ef ég hefði klárað Þetta. Magnús Guðmundsson magnus@frettabladid.is ↣ 2 . s e p t e m b e r 2 0 1 7 L A U G A r D A G U r26 H e L G i n ∙ F r É t t A b L A ð i ð 0 2 -0 9 -2 0 1 7 0 4 :2 5 F B 1 2 0 s _ P 0 9 8 K .p 1 .p d f F B 1 2 0 s _ P 0 9 5 K .p 1 .p d f F B 1 2 0 s _ P 0 2 3 K .p 1 .p d f F B 1 2 0 s _ P 0 2 6 K .p 1 .p d f A u to m a ti o n P la te r e m a k e : 1 D A 5 -D 8 1 0 1 D A 5 -D 6 D 4 1 D A 5 -D 5 9 8 1 D A 5 -D 4 5 C 2 7 5 X 4 0 0 .0 0 1 8 A F B 1 2 0 s _ 1 _ 9 _ 2 0 1 7 C M Y K
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120

x

Fréttablaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.