Fréttablaðið - 02.09.2017, Page 26

Fréttablaðið - 02.09.2017, Page 26
Fyrir nokkrum árum byrj-aði ég að horfa á fótbolta og heillaðist af heildinni. Af þessu kerfi og samspili þar sem hver hlekkur í keðjunni er jafn mikil- vægur og sá næsti og þó svo sá sem skorar markið sé hetjan þá er hann ekkert án meðspilara sinna. Þetta er leikur heildarinnar og samspilsins alveg eins og leikhúsið,“ segir Margét Helga Jóhannsdóttir leikkona sem á að baki magnaðan feril í íslensku leikhúsi og kvikmyndum um ára- tuga skeið. Þessi áhugi Margrétar Helgu á fótbolta og samanburðurinn við leikhúsið lýsir líka vel bæði henni og hugmyndum hennar um listina, enda minnir hún blaðamanninn á eitt atriði að viðtalinu loknu: „Þú verður bara að gæta þess að það sé ekkert sjálfhól í þessu, ég þoli ekki slíkt. Það hafa margir miklu betri leikarar en ég komið og farið úr leik- húsinu án þess að fá sanngjörn tæki- færi. Ég hef verið heppin og þetta hefur komið til mín þó svo að fyrstu árin hafi þetta ekki átt að verða.“ Hrakfallabálkur Margrét Helga byrjaði að leika strax í barnaskóla og þá þótti henni skrýtið hvað hún var alltaf stressuð að leika fyrir framan fólk andstætt hinum krökkunum. Seinna lá leiðin í Leik- félag Mosfellsbæjar þar sem hún lék þrjú stór hlutverk á jafn mörgum árum og í framhaldinu ákvað hún að þreyta inntökupróf í Þjóðleik- hússkólann. „Þegar ég var búin að undirbúa mig fyrir það þá datt ég niður stiga og braut hitt og þetta, ég er nefni- lega hrakfallabálkur, þannig að það stoppaði mig af. En svo fór ég inn tveimur árum seinna en þá varð ég ófrísk og hætti í sex ár. Þannig að ég átti aldrei að verða leikari. Enda ætl- aði ég að hætta á þessum tíma þegar ég var heima með börnin og ég er bara þannig að ég var mjög upptekin af hreiðurgerðinni. Á þeim tíma ætl- aði ég að fara að verða eins og annað fólk en það hefur nú alltaf mistekist í hvert skipti sem ég hef reynt það. En þarna var ég búin með fyrsta bekk í skólanum og svo fór ég í píanótíma og eins í útvarpið og var þar að velja lög í þátt sem hét Þetta vil ég heyra. Þá sá ég á göngunum fullt af þessum krökkum sem voru í skólanum, þau voru að leika í útvarpsleikriti, og þá bara hugsaði ég með mér: Þau eru ekkert betri en ég. Þannig að ég keyrði beint út á Mela til Guðlaugs Rósinkranz og spurði hvort það væri möguleiki að þreyta próf upp í þriðja bekk því í milli- tíðinni var búið að lengja þetta um eitt ár. Hann var svo ljúfur og það var haldinn fundur með kennurunum og ég hafði svo sem heilmikið þroskast á þessum tíma og var búin að fást við ýmislegt. En Guðlaugur gerði þetta fyrir mig og ég kom inn með nýjum hóp sem var hörkuduglegur. Þannig var þetta, það komu alltaf einhverjar girðingar en ég hélt áfram. Átti samt aldrei von á því að ég fengi eitthvað að gera enda var ég orðin 27 ára þriggja barna móðir þegar ég útskrifaðist og alltaf var ég nervus við að fara á svið. Það breyttist ekkert. Ég gat bara ekki hugsað mér að segja þessa setningu sem ég hafði heyrt svo marga segja: Ef ég hefði klárað þetta. Ef ég hefði gert þetta. Og svo finnst jafnvel börnum þessara einstaklinga að þau beri ábyrgð á því að hafa stoppað ferilinn eða eitthvað slíkt og það vildi ég ekki. Þannig að Markvisst niðurbrot á fólki Margrét Helga Jóhannsdóttir á að baki glæstan feril í leikhúsi og kvikmyndum. Hún segist hafa verið hrakfalla- bálkur alla tíð, að henni hafi tæpast verið ætlað verða leikkona og nú sé svo komið að henni sé meinað að vinna. Margrét Helga Jóhannsdóttir leikkona segir að ef ekki hefði orðið af leiklistar- ferlinum hefði hún viljað starfa við umönnunar- störf því að hún vilji fara í vinnu til þess að gera eitt- hvert gagn og sjá árangur. Fréttablaðið/ SteFán númer eitt var að klára þetta og ég fékk strax eitthvað að gera sem kom mér satt best að segja á óvart. En svo ætlaði ég að hætta fjórum árum seinna, var þá uppi í Þjóð- leikhúsi og andinn þannig þá að ég varð fyrir vonbrigðum, svo ég var búin að skrá mig í sjúkraliðann. En þá hringdi Sveinn Einarsson í mig og bauð mér Uglu í Atómstöðinni. Ég hafði lesið þessa bók þegar hún kom út, þá var ég átta ára, og mundi enn eftir kápunni. Mér fannst ég hafa fengið Ólympíuverðlaun, að fá að leika Uglu. Þá hvarf allt annað.“ Horfir alltaf fram á við Margrét Helga segir að í framhaldinu hafi hún verið áfram niðri í Iðnó en það hafi þó liðið einhver ár áður en hún fékk samning. „Ég þurfti því alltaf að fá mér vinnu á sumrin og svo var þetta mjög illa launað á þessum tíma. Það rifjast nú stundum upp fyrir mér þegar unga fólkið er að kvarta undan því hvað það er þreytt að þegar maður var búinn að leika á kvöldin fór maður á næturvakt og hugsaði um lamað fólk og svaf svo á meðan börnin voru í skólanum. En um helgar var stokkið á stað eftir leiksýningar og brunað í Austur- bæjarbíó til þess að leika miðnætur- sýningarnar sem við stóðum fyrir til þess að safna fyrir nýju leikhúsi. Stundum var tæpt að ná á milli og ég man sérstaklega eftir einni sýn- ingu en þá sat ég aftur í leigubílnum á leiðinni en Soffía Jakobsdóttir í fram- sætinu og ég sá um að festa á hana hárkolluna. Þannig að það gekk oft mikið á en maður var alsæll. Fékk að vera í leikhúsinu með þessu stórkost- lega fólki enda ofboðslega heppin með fólkið sem tók á móti mér í Iðnó og ég vann með þar í mörg ár.“ Margét Helga segir að hún hafi aldrei horft mikið um öxl eftir þetta eða séð eftir því að hafa helgað starfs- ævi sína leikhúsinu. „Nei, ekki frekar en öðrum misviturlegum ákvörð- unum sem ég hef tekið í lífinu,“ segir Margrét Helga og skellihlær og bætir við: „Það sem er búið, það er búið. Mér fannst ég hafa fengið ÓlyMpíu- verðlaun, að fá að leika uglu. Þá hvarf allt annað. ég gat bara ekki hugs- að Mér að segja Þessa setningu seM ég hafði heyrt svo Marga segja: ef ég hefði klárað Þetta. Magnús Guðmundsson magnus@frettabladid.is ↣ 2 . s e p t e m b e r 2 0 1 7 L A U G A r D A G U r26 H e L G i n ∙ F r É t t A b L A ð i ð 0 2 -0 9 -2 0 1 7 0 4 :2 5 F B 1 2 0 s _ P 0 9 8 K .p 1 .p d f F B 1 2 0 s _ P 0 9 5 K .p 1 .p d f F B 1 2 0 s _ P 0 2 3 K .p 1 .p d f F B 1 2 0 s _ P 0 2 6 K .p 1 .p d f A u to m a ti o n P la te r e m a k e : 1 D A 5 -D 8 1 0 1 D A 5 -D 6 D 4 1 D A 5 -D 5 9 8 1 D A 5 -D 4 5 C 2 7 5 X 4 0 0 .0 0 1 8 A F B 1 2 0 s _ 1 _ 9 _ 2 0 1 7 C M Y K
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120

x

Fréttablaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.