Morgunblaðið - 31.03.2017, Blaðsíða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 31. MARS 2017
✝ SverrirSigmundsson,
fv. innkaupastjóri
hjá Rafmagnsveitu
Reykjavíkur, fædd-
ist 9. janúar 1929
að Hraunsnefi,
Borgarbyggð, Mýr-
arsýslu. Hann lést
á Landspítalanum
Fossvogi 22. mars
2017.
Foreldrar hans
voru Sesselja Samúelsdóttir
húsmóðir frá Gröf í Miðdölum,
f. 1893, d. 1957, og Sigmundur
Ingvar Björnsson verkamaður
frá Óskapsstaðaseli, V-Húna-
vatnssýslu, f. 1901, d. 1971.
Systir Sverris var Bjarnheið-
ur Sigmundsdóttir, f. 1930, d.
2016.
þeirra eru a) Þorsteinn, f. 1988
og b) Sverrir, f. 1998. 3) Ingvar
Sverrisson, f. 1965, lögfræð-
ingur hjá EFTA, Brussel,
kvæntur Sigríði Eysteinsdóttur,
lögfræðingi í sendiráði Íslands,
Brussel, f. 1977. Barn þeirra er
Anna Sigrún, f. 2014.
Sverrir ólst upp í Hafnarfirði
og gekk í Lækjarskóla og
seinna fór hann í Iðnskóla
Hafnarfjarðar. Árið 1947 hóf
hann nám í rafmagns-
tæknifræði í Stockholms Tekn-
iska Institut og lauk þar námi.
Árið 1951 fór hann til Buffalo
University í Bandaríkjunum til
frekari náms og var þar í eitt
ár á Fulbright-styrk.
Að námi loknu hóf hann störf
hjá Rafha í Hafnarfirði og vann
þar til ársins 1960 þegar hann
tók til starfa hjá Rafmagnsveitu
Reykjavíkur og vann þar til
ársins 2000.
Útför Sverris fer fram frá
Fríkirkjunni í Hafnarfirði, í
dag, 31. mars 2017, og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Sverrir kvæntist
Önnu Margrjeti
Thoroddsen, f.
1935, fv. ritara og
skjalaverði hjá
Hafnarfjarðarbæ,
árið 1958 og eign-
uðust þau þrjú
börn. Þau eru 1)
Valgarður I. Sverr-
isson rekstrarhag-
fræðingur, skrif-
stofustjóri hjá Líf-
eyrissjóði verslunarmanna, f.
1959, kvæntur Sigrúnu Hólm-
fríði Óskarsdóttur kennara, f.
1961. Barn Valgarðs er María
Kanak, f. 1999. 2) María Sverr-
isdóttir svæfingalæknir, f. 1962,
gift Kristni Þorsteinssyni,
skólameistara Fjölbrautaskól-
ans í Garðabæ, f. 1962. Börn
Föstudaginn 31. mars kveð ég
föður minn, Sverri Sigmundsson,
í hinsta sinn. Hann var ætíð mín
stoð og stytta og verður hans sárt
saknað.
Pabbi var ljúfur og rólegur að
eðlisfari og sóttist ekki eftir að
vera miðpunktur athyglinnar.
Hann var mikil barnagæla og
hafði mikla þolinmæði til að tala
og leika við börn. Þó að pabbi væri
rólegur lét hann ekki fara neitt
með sig ef hann vildi það ekki.
Þegar ég varð eldri og reyndi að
ráðskast með hann komst ég allt-
af betur og betur að því að hann
var þrjóskari og staðfastari en
flestir sem ég þekki.
Þegar ég hugsa til baka kemur
efst í hugann hvað pabbi reyndist
mér vel. Ég átti alltaf bakland hjá
honum og mömmu ef á þurfti að
halda. Hann tók sér frí í vinnunni
þegar Stenni var veikur svo ég og
Kiddi kæmumst í vinnu. Þegar
Kiddi fluttist til Íslands frá Hol-
landi, einu ári áður en ég var búin
með sérnámið og við sáum fram á
að þurfa au pair, stakk pabbi
strax upp á því að hann og
mamma gætu leyst það vandamál.
„Ég get að vísu ekki eldað og ekki
heldur tekið til, en ég get passað,“
sagði hann. Úr varð að þau komu
til skiptist þetta ár og sáu um
Stenna þegar ég var í vinnunni.
Þegar Sverrir yngri kom í heim-
inn var pabbi yfir sig glaður að fá
nafna, enda vísaði hann ávallt til
Sverris sem nafna síns.
Eftir að við fluttum til Íslands
var hann óþreytandi í því að
sækja og skutla drengjunum á
milli staða.
Elsku pabbi, nú er komið að
leiðarlokum, 88 ára lífshlaupi er
lokið. Þú mátt vera stoltur af því
lífi. Þú eignaðist fjölskyldu sem þú
sást vel fyrir og studdir hana með
ráðum og dáð fram í andlátið.
Heiðarlegur, heill og sannur í
gegn. Kveðja,
María.
Elsku Sverrir, það er sárt að
kveðja þig, en þú skilur eftir
margar fallegar og skemmtilegar
minningar sem munu lifa um
ókomna tíð.
Mér er efst í huga þakklæti fyr-
ir alla þá væntumþykju og ein-
staka umhyggju sem þú hefur
sýnt mér frá því að ég kom inn í
fjölskylduna fyrir 12 árum. Ég
met það mikils. Þú varst mjög
stoltur af okkur Stenna og sýndir
námi okkar og ferðalögum alltaf
mikinn áhuga.
Ég er einnig mjög þakklát fyrir
allar þær góðu samverustundir
sem við áttum saman. Þar má
nefna ófá matarboðin á heimili
ykkar Önnu. Þér þótti einnig gam-
an að bjóða fjölskyldunni út að
borða á hlaðborð, þá naustu þín vel.
Það var einstaklega gaman
þegar þú, Anna og María komuð í
heimsókn til okkar Stenna til
Lundar.
Það skipti þig miklu máli að fá
að sjá hvernig við hefðum það hér
í Svíþjóð. Við sýndum ykkur bæ-
inn og áttum góðan tíma saman.
Þú hefur ósjaldan talað um matinn
sem við elduðum handa ykkur og
minntist þess oft hversu góðan
mat ég eldaði. Það fannst mér
alltaf gaman að heyra.
Elsku Anna, megi minningin
um einstakan mann veita þér
styrk.
Ég mun sakna þín, Sverrir.
Þín,
Tinna.
Það var á haustmánuðum 1981
sem ég hitti Sverri Sigmundsson,
verðandi tengdaföður minn, í
fyrsta sinn. Við María vorum að
draga okkur saman og ég er ekk-
ert viss um að hann hafi verið sér-
lega ánægður með þróun mála.
Sverrir sagði þó ekki mikið frekar
en við önnur tækifæri. Hann var
ekki mikið fyrir að flíka tilfinning-
um sínum eða flytja miklar ræður,
Sverrir lét verkin tala. Síðan eru
liðin rúm 35 ár og á þeim tíma hef
ég kynnst Sverri vel og þakka ég
fyrir að hafa átt með honum sam-
leið þetta lengi.
Allan okkar búskap hefur
Sverrir reynst okkur vel. Þegar við
fluttust til Hollands kom hann í
heimsókn nokkrum sinnum á ári
og veitti okkur ómetanlegan stuðn-
ing. Hann taldi ekki eftir sér að
koma með litlum fyrirvara og ærn-
um tilkostnaði ef á þurfti að halda.
Synir okkar Maríu hafa notið
þeirra forréttinda að hafa verið
ríkir af öfum og ömmum sem hafa
reynst þeim vel. Þar lék Sverrir
stórt hlutverk. Þolinmæði hans
með börnum var takmarkalítil. Til
er fjöldi ljósmynda þar hann er að
smíða eða brasa eitthvað barna-
börnunum. Þó að orkan hafi farið
þverrandi með árunum hafði
Sverrir alltaf áhuga á afkomend-
um sínum og gengi þeirra skipti
hann miklu máli.
Sverrir er alinn upp í krepp-
unni á íslensku alþýðuheimili.
Hann ræddi ekki mikið um þá
tíma og var maður sem horfði
frekar fram veginn en að dveljast
við liðna tíð. Í dag sakna ég þess
að hafa ekki fengið hann til að
segja mér meira frá því hvernig
lífið var í kreppunni í Hafnarfirði.
Sverrir var ekki maður margra
áhugamála en setti fjölskylduna
og framgang hennar alltaf í for-
gang. Ég er efins um að hann hafi
nokkurn tíma sett sína hagsmuni
ofar annarra í fjölskyldunni.
Fyrir suma er íhaldssemi
dyggð og það átti við um Sverri.
Þegar við bjuggum í Hollandi fór
hann stundum á gírahjólinu mínu.
Hann skipti aldrei um gír og
taldi víst að gírinn sem hann var í
væri hið minnsta jafngóður og sá
sem hann gæti skipt í. Sverrir
keyrði alltaf beinskipta bifreið og
allar tilraunir til að sannfæra um
skynsemi þess að fá sér sjálfskipt-
an féllu í grýttan jarðveg. Sverrir
keyrði beinskipta bifreið fram í
andlátið.
Hjónaband Sverris og Önnu
Margrjetar Thoroddsen var langt
og gæfuríkt. Missir Önnu er mik-
ill en hún býr að fjársjóði minn-
inga um góðan mann og gifturík
börn sem hafa byggt gott líf á því
veganesti sem með Anna og
Sverrir veittu þeim.
Kristinn Þorsteinsson.
Sverrir
Sigmundsson
 Fleiri minningargreinar
um Sverri Sigmundsson bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
✝ SveingerðurBenediktsdótt-
ir fæddist á Græn-
hól í Krækl-
ingahlíð 30. apríl
1922. Hún lést á
Hjúkrunarheim-
ilinu Ási 18. mars
2017.
Sveingerður var
dóttir hjónanna
Kristínar
Rannveigar
Sigurðardóttur, f. 25. júní
1874, d. í Skjaldarvík 27. maí
1955, og Benedikts Sveinbjarn-
arsonar, f. 17. maí 1871, d. á
Kristneshæli 18. mars 1957.
Sveingerður var yngst systkina
sinna. Hálfsystkini hennar, sem
móðir hennar átti með fyrri
manni sínum, Hálfdáni Hall-
grímssyni, f. 12. nóvember
1872, d. 25. október 1919, 1)
Sigurveig, f. 4. nóvember 1897,
d. 3. ágúst 1929. 2) Jónas, f. 20.
ágúst 1899, d. 1. desember
1978. 3) Ólafía Valgerður, f. 21.
október 1901, d. 22. september
1992. 4) Guðrún, f. 26. sept-
ember 1906, d. 12. desember
ember 1909, d. 20. júní 1997.
Hófu þau búskap 1947 á Egils-
stöðum í Flóa og voru þar til
1975. Þau eignuðust 4 börn. 1)
Einar, f. 16. ágúst 1947. Maki
Georgía M. Kristmundsdóttir, f.
7. apríl 1951. 2) Kristín Rann-
veig, f. 28. nóvember 1950.
Maki Snorri Baldursson, f. 22.
apríl 1944. Þau eiga þrjár dæt-
ur og 11 barnabörn. 3) Jónas
Benedikt, f. 30. október 1953.
Maki Margrét Þorvaldsdóttir,
þau eiga samtals sex börn. 4)
Þórdís, f. 25. maí 1959. Maki
Jón Ólafur Óskarsson, þau eiga
þrjú börn og þrjú barnabörn.
Fyrir átti Sveingerður Svein-
björn Má Davíðsson, f. 10. júní
1942, d. 18. júlí 2013, og Helga
Kristmundsson, f. 16. ágúst
1946. Sambýliskona Sigríður F.
Þórhallsdóttir, börn Helga eru
tvö og sjö barnabörn. Sigurþór
og Sveingerður brugðu búi og
fluttu til Hveragerðis 1975.
Sveingerður vann á Dvalar-
heimilinu Ási í tæplega 20 ár
þar til hún lét af störfum sakir
aldurs. Eftir að Sigurþór lést
flutti Sveingerður í lítið hús á
Dvalarheimilinu Ási og sá um
sig sjálf þar til fyrir fimm ár-
um að hún flutti á hjúkr-
unardeildina.
Útför Sveingerðar fer fram
frá Hveragerðiskirkju í dag,
31. mars 2017, klukkan 14.
1980. 5) Margrét, f.
25. ágúst 1912, d.
3. janúar 1985. 6)
Rannveig, f. 9. jan-
úar 1917, d. 9. des-
ember 2012. Móðir
hennar missti
mann sinn frá öll-
um barnahópnum.
Sveingerður ólst
upp í foreldrahús-
um og fór í far-
skóla sem þá tíðk-
aðist og var lítið meira um
skólagöngu nema þegar hún
fór í vist og fékk tilsögn í ís-
lensku, dönsku og handavinnu.
Sveingerður fór 1937 í vist til
Jónasar Rafnars læknis og frú
Ingibjargar, en 1939 fékk hún
vinnu í Gefjun. Síðan vann
Sveingerður á Kristneshæli í
nokkur ár. Árið 1942 eignaðist
hún dreng en fjórum árum síð-
ar árið 1946 lá leið hennar suð-
ur og fór hún fyrst á Akranes
og var þar um skeið, en fór síð-
an til Reykjavíkur og eignaðist
þar annan dreng. Þá réði hún
sig í sveitina og kynnist Sig-
urþóri Einarssyni, f. 30. sept-
Elsku mamma mín, nú þegar
komið er að kveðjustund er ég
döpur í huga, samveran okkar öll
síðustu árin eru mér því dýrmæt
minning sem ég geymi í hjarta
mér. Þú varst kjarnakona sem lét
ekkert buga sig, hafðir þína skoð-
un og stóðst við hana. Það voru
töluverð viðbrigði fyrir þig að
koma frá Akureyri og setjast að í
sveit, bara kolaeldavél og engin
þægindi, ekkert rafmagn, fyrr en
1957. Þú vildir standa þig og við
það sat. Minning kemur upp í
hugann um hvernig þvotturinn
var þveginn í hálfsjálfvirkri
þvottavél sem þvældi þvottinum
fram og til baka en hann svo skol-
aður í bölum úti við fjós, látið
renna kalt vatn á hann og svo
undinn í höndum og þarnæst
hengdur í hjall ef veður leyfði. Ég
man ennþá hvað okkur var kalt á
höndunum við þetta starf. Önnur
minning er um spunarokkinn
sem var lánaður milli bæja í
hverfinu og mátti bara vera viku í
senn á hverjum bæ, það voru
spunnir saman fjórir þræðir ann-
aðhvort úr fíngerðu garni eða
lopa, sem síðan var prjónað úr.
Rokkurinn var handsnúinn og
áttum við að hjálpa til. Þú gast
gert þessa vinnu skemmtilega
svo allt gengi sem hraðast. Þú
varst alltaf að vinna ef ekki voru
útiverkin, þá að sauma föt á okk-
ur eða prjóna, aldrei keyptar
neinar flíkur, allt unnið heima.
Árin liðu og ég fór að heiman
og flutti til Hveragerðis og þú og
pabbi fluttuð svo þangað 1975
mér til mikillar gleði. Börnin
fæddust og þau gátu hitt ykkur
oft, og við fengið pössun ef með
þurfti, þú alltaf tilbúin að hjálpa
hvort sem var við sláturgerð,
bakstur eða eitthvað annað. Síð-
an fluttuð þið í Hverhamar, sem
þið voruð svo ánægð með. Við
fórum saman í ferðalög innan-
lands og utan. Ferðin okkar til
Danmerkur 2003 var minnisstæð,
við skemmtum okkur saman, þú
gekkst með okkur allt strikið og
svo fórum við upp í Runnaturn og
til baka, þú varst aldrei þreytt.
Núna síðustu árin eftir að pabbi
lést fluttir þú í lítið hús á Dvalar-
heimilinu Ási og sást um þig sjálf
en fyrir fimm árum fórst þú á
hjúkrunardeildina og naust frá-
bærrar umönnunar sem ég vil
þakka fyrir, þar er frábært starf
unnið og vel hugsað um allar
þarfir fólks og reynt að gleðja og
létta lundina. „Góðan daginn,
glaðan haginn, gaman er í dag“
þetta var frasi sem þú sagðir svo
oft þegar þú komst á fætur á
morgnana. Guð geymi þig þar til
við hittumst næst.
Þín dóttir
Kristín.
Elsku amma mín yfirgaf þenn-
an heim laugardaginn 18. mars.
Amma var kjarnakona sem
upplifði margt um sína ævi. Allt
frá því að búa í torfkofa með
moldargólfi til Skype-funda milli
landa. Hún upplifði allar þær
breytingar og byltingar sem orð-
ið hafa síðan 1922. Amma notaði
t.d. sveitasíma, taurullu, skil-
vindu, kaffikvörn og handsnúna
saumavél en amma var ekki með
bílpróf.
Amma var algjör nagli! Hún
var einstæð móðir þegar hún
gerðist kaupakona hjá afa á Eg-
ilsstöðum 1, ferðaðist með rútu
og mjólkurbíl að norðan til að
komast suður í nýja vinnu. Í
sveitinni öðlaðist amma nýtt líf
með afa og settist þar að. Seinna
fluttu þau svo í Hveragerði.
Amma Sveina var afskaplega
ljúf og góð kona, hún mátti ekk-
ert illt sjá og alltaf boðin og búin
að hjálpa hverjum þeim sem
þurfti.
Ég man stundirnar í Hver-
hamri svo vel, litla gula húsið, fal-
lega garðinn sem amma dúllaði
við öllum stundum, hveragufu-
rnar allt í kring með Varmá
streymandi hjá. Amma var iðin
við að baka hverabrauð í hvern-
um við húsið, mjólkurfernu-
brauðið hennar ömmu var það
besta. Eftir skóla var gott að
koma til ömmu og afa og gæða
sér á ömmu-hverabrauði. Það var
mikið kappsmál hjá ömmu að all-
ir borðuðu vel og hún tók það
mjög nærri sér ef maður vildi
ekki borða hjá henni. Rjóma-
pönnukökur, heitt súkkulaði,
hverabrauð og bleika kakan
hennar ömmu voru oft á borðum.
Við föndruðum oft mikið hjá
ömmu, máluðum og teiknuðum,
amma var nefnilega mikil fönd-
urkona, hún saumaði, föndraði og
málaði bæði á steina og striga.
Alltaf var eitthvað nýtt og spenn-
andi sem amma var að gera.
Amma var mjög nýtin kona,
hún geymdi allt og nýtti allt sem
hún gat, ég man sérstaklega eftir
endurnýttu brauðpokunum sem
maður fékk með heim undir lista-
verkin sem urðu til þann daginn.
Brauðpokar merktir Hverabak-
arí voru svo sannarlega vel nýtt-
ir.
Við amma spjölluðum oft mik-
ið saman og alltaf var hún lífsglöð
og skemmtileg, hún söng og trall-
aði öllum stundum. Hún sagði
mér sögur af sokkabandsárunum
þegar hún ætlaði að fara í einka-
tíma í dönsku en hætti við og
keypti sér frekar fallegan hatt og
silkisokka í staðinn fyrir tungu-
málakennsluna. Þegar heyrnin
fór að minnka þá giskaði hún
bara í eyðurnar þegar hún heyrði
ekki og hló svo smitandi prakk-
arahlátri þegar hún var leiðrétt á
skondnum orðum sem hún heyrði
eða skáldaði.
Amma talaði oft norðlensku og
mörg orð sem amma notaði
fannst okkur skrítin, ekki bara
norðlensku orðin heldur líka orð
sem amma ein notaði, hún talaði
um að púttla en ekki púsla og hélt
því fram að ég stundaði erótík
þrisvar í viku en ekki eróbik.
Seinna þegar ég bjó með fjöl-
skylduna í Danmörku, þá töluð-
um við saman á Skype og amma
skildi ekki þetta galdratæki sem
gat sýnt henni langömmubörnin
alla leið frá Danmörku.
Minningin lifir um duglega og
skemmtilega kjarnakonu sem ég
var svo heppin að eiga sem
ömmu.
Hvíl í friði, elsku amma, ég veit
að þú vakir yfir mér.
Viltu með mér vaka í nótt,
vaka á meðan húmið hljótt
leggst um lönd og sæ,
lifnar fjör í bæ,
…
(Valborg Benediktsdóttir)
Þín ömmustelpa,
Jóna Kristín Snorradóttir.
Sveingerður
Benediktsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Umhyggju og ástúð þína
okkur veittir hverja stund.
Ætíð gastu öðrum gefið
yl frá þinni hlýju lund.
Gáfur prýddu fagurt hjarta,
gleðin bjó í hreinni sál.
Í orði og verki að vera sannur
var þitt dýpsta hjartans mál.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Með þakklæti og virð-
ingu.
Guð blessi minningu
móður og tengdamóður.
Þórdís og Jón Ólafur.
 Fleiri minningargreinar
um Sveingerði Benedikts-
dóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÁSTA ÁRNADÓTTIR,
áður til heimilis í Keflavík,
sem lést miðvikudaginn 22. mars, verður
jarðsungin frá Keflavíkurkirkju þriðjudaginn
4. apríl klukkan 13.
Arnar Bjarnason
Sigríður Júlía Bjarnadóttir
og aðrir aðstandendur
HELGA GUNNARSDÓTTIR
frá Eyri við Ingólfsfjörð
er látin. Hún lést á sjúkrahúsinu á Akranesi
mánudaginn 27. mars. Útför hennar fór
fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Fyrir hönd vandamanna,
Sigtryggur Karlsson
Karl Sigtryggsson
Ásdís Sigtryggsdóttir Usman Gani Virk
systur og barnabarn