Dagblaðið Vísir - DV - 15.12.2017, Blaðsíða 16

Dagblaðið Vísir - DV - 15.12.2017, Blaðsíða 16
16 Helgarblað 15. desember 2017fréttir H ildur Gestsdóttir, forn- leifafræðingur hjá Forn- leifastofnun Íslands, stund- ar nú rannsóknir á beinum barna sem grafin voru upp í mið- aldakirkjugarði á Hofstöðum í Mývatnssveit. Hún er sérmennt- uð í mannabeinafræði og beitir ýmsum aðferðum við rannsókn- irnar, þar á meðal aðferðum rétt- armeinafræðinnar. Hún segir lífs- skilyrði fólksins almennt hafa verið góð en einstaka sinnum komi upp bein sem benda til þess að voveif- legir atburðir hafi gerst. Nú rann- sakar hún beinagrind barns sem hefur að öllum líkindum verið beitt grófu ofbeldi. Lífið skrifað í beinin Fornleifauppgröfturinn á Hofstöð- um hófst árið 1992 en kirkjugarð- urinn þar var í notkun frá því seint á tíundu öld fram á þá þrettándu. Rannsókn á kirkjugarðinum sjálf- um er lokið og voru 170 beina- grindur þar grafnar upp. Rann- sóknir á öðrum minjum á svæðinu standa þó enn yfir. Hvað er hægt að sjá í beinun- um? „Það er ýmislegt. Ég er að vinna í stórsæjum rannsóknum. Að greina kyn, lífaldur, sjúkdóma, áverka og fleira. Einnig eru gerðar ísótópagreiningar þar sem matar- æði fólks er skoðað. Með því getum við séð hversu stór hluti af fæðunni var sjávarfæði, fersksvatnsfæði og landfæði. Við skoðum breytingar í mataræði yfir tíma, hvort sjúkdóm- ar hafi áhrif á mataræðið. Ef við sjá- um að mataræði einstaklings hafi breyst frá mikilli sjávarfæðu yfir í landfæðu hefur hann væntanlega flutt búferlum þar sem Mývatns- sveit er langt inni í landi.“ Sum beinin eru brákuð eða brotin og getur það verið merki um ofbeldisverk. Er starf fornleifa- fræðingsins að einhverju leyti svip- að rannsóknarlögreglumanns- ins? „Nei, en við beitum í raun sömu aðferðum og réttarmeina- fræðingar. Stundum sjáum við ein- hverja áverka, gróna eða ekki. Erfitt getur þó verið að átta sig á því hvort um viljaverk eða slys hafi verið að ræða. Ef fólk hefur orðið fyrir áverk- um sem sjást á beinum og hefur leitt til dauða þá sjáum við það.“ Höfuðkúpan brotin á hnakkanum Nú rannsakar Hildur bein tveggja ára gamals barns sem hefur að öll- um líkindum orðið fyrir miklu of- beldi. „Ég er enn þá að vinna með þessi bein. Það eru áverkar á höfði. Ég get ekki útilokað slys, eins og til dæmis fall. En ég nota réttarmeina- fræðina og horfi á hvernig áverkar eru algengir þegar börn detta og hvernig þeir eru þegar um viljaverk er að ræða.“ Hversu miklir eru þess- ir áverkar? „Ég sé að höfuðkúpan er brotin á hnakkanum.“ Hildur treystir sér þó ekki til þess að segja til um hvort eða hvaða áhald hafi verið notað til verknaðarins. Var þetta drengur eða stúlka? „Það er eiginlega ómögulegt að greina kyn hjá börnum því að þeir þættir sem við notum til að greina koma ekki fram fyrr en við kynþroska.“ Hún segir að barnið, sem hefur fæðst í kringum árið 1000, hafi örugglega látist vegna þessara áverka. Sérðu oft beinagrindur sem bera merki ofbeldis? „Það er ekki algengt. Maður sér beinbrot og svo- leiðis en yfirleitt af slysförum. Ég hef séð einstaklinga sem eru marg- brotnir og hafa greinilega oft lent í slysum.“ Hildur segir að sjaldnast sjáist bein dánarorsök í beinun- um. „Mín fræði snýr aðallega að því að segja frá lífi fólks en ekki dauða. Það sem gerist yfir lífsleiðina skrá- ist í beinin.“ Hættulegast að fæðast og hætta á brjósti Annað tilfelli sem Hildur rannsak- ar nú er fimm eða sex ára gamalt barn sem hefur þjáðst af skyrbjúg. Hvernig sérðu það? „Skyrbjúgur veikir alla vefi líkamans og því verða blæðingar í mjúkvef. Þegar það ger- ist nálægt beinunum myndast nýtt bein. Þetta er oft í kringum munn- inn og hjá börnum víðs vegar í höf- uðkúpunni.“ Hún segir mikið af beinagrind- um barna hafa fundist í Hofstaða- kirkjugarði. „Ungbarnadauði hef- ur verið afskaplega hár á þessum tíma. Þetta er ekki merki um neitt óvenjulegt, þetta er nákvæmlega það sem maður býst við að sjá. Ég er ekki búin að greina börnin og get ekki sagt nákvæmlega til um aldursdreifinguna á þessu stigi en langflest þeirra voru nýburar undir eins árs aldri.“ Var líf barna erfitt eða hættu- legt á miðöldum? „Það hættuleg- asta sem börn gerðu var að fæðast og hætta á brjósti. Það voru erfið- ustu tímarnir og mestu líkurnar á að deyja.“ Hildur bendir þó á að börnin sem hún skoðar nú eru ekki einkennandi dæmi fyrir öll börnin á svæðinu. „Þetta eru börnin sem dóu en hin ólust upp.“ Langt gengin með illkynja krabbamein Hildur segir að almenn lífsskilyrði fólks á svæðinu í kringum Hofstaði hafi verið mjög góð. Stórar vöðva- festingar í beinunum gefa til kynna að fólk hafi þurft að vinna mikið. En fólkið var hávaxið og lifði lengi. „Fólk hefur ekki upplifað mikla eymd þarna þó það hafi þurft að vinna fyrir sínu. Ef fólk náði að lifa af fyrsta árið gat það orðið gamalt, jafnvel á okkar mælikvarða. Erfitt er að greina nákvæman aldur fólks yfir fimmtugu en á Hofstöðum ná því langflestir. Sumt fólkið hefur augljóslega verið á áttræðisaldri.“ Eitt mesta hraustleikamerki staðarins segir Hildur vera hversu mörg beinin sýna alvarlega og langt gengna sjúkdóma. „Ef fólk lif- ir lengi með slíka sjúkdóma bendir það til þess að það hafi verið nokk- uð hraust. Aðgengi að góðu matar- æði og samfélagið hefur getað séð um veikt fólk. Mývatnssveitin er auðvitað mikil matarkista.“ Nefnir hún sérstaklega óvana- legt dæmi af konu með mergæxli, illkynja langt gengið krabbamein. „Guðmundur Eyjólfsson lækn- ir skoðaði þetta með mér og hann hafði ekki trúað því að hægt væri að lifa svona lengi með sjúkdóminn án nútímalækninga. Það eru að- eins um tuttugu birt tilfelli í heim- inum sem sjást í beinum og Hof- staðabeinagrindin er með þeim best varðveittu. Ég er nokkuð viss um að ég á ekki eftir að finna ann- að slíkt dæmi á mínum ferli. En þetta segir einmitt til um lífsgæði samfélagsins. Konan hefur verið orðin mjög veik undir það síðasta en fengið góðan mat og hjúkrun.“ n n Lífsgæði í Mývatnssveit góð n Lifði lengi með illvígt krabbamein Tveggja ára barn líklega drepið í Mývatnssveit Kristinn Haukur Guðnason kristinn@dv.is Hildur Gestsdóttir „Hættulegasta sem börn gerðu var að fæðast og hætta á brjósti.“ Okkar kjarnastarfsemi er greiðslumiðlun og innheimta. Hver er þín? 515 7900 | alskil@alskil.is | alskil.is Uppgröftur á Hofstöðum „Ef fólk náði að lifa af fyrsta árið gat það orðið gamalt, jafnvel á okkar mælikvarða.“
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.