Morgunblaðið - 29.08.2017, Blaðsíða 19

19
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 29. ÁGÚST 2017
Reykjavík Guli liturinn er áberandi í myndinni sem tekin var í miðborginni. Það er við hæfi því þegar sumri hallar fara haustlitirnir, gulir, brúnir og rauðir, að setja svip sinn á umhverfið.
Eggert
Þótt öryggi í flugi
hafi aldrei verið meira
og tíðni slysa, miðað við
fjölda flugferða, sé
minni en nokkru sinni
fyrr megum við aldrei
sofna á verðinum og
ganga að örygginu sem
gefnum hlut. Nýjar
ógnir koma okkur sí-
fellt á óvart eins og við
vorum svo illilega
minnt á þegar flugvél
Germanwings fórst með svo hörmu-
legum hætti. Miklar breytingar eiga
sér nú stað í flugi og ýmis krefjandi
viðfangsefni sem við stöndum
frammi fyrir tengjast stóraukinni
flugumferð, auknum efnahags- og
umhverfisþrýstingi, nýrri tækni,
drónaflugi, flugvernd og hvers konar
ógn við flugöryggi.
Þessi krefjandi viðfangsefni taka
sífelldum breytingum og það verður
stöðugt erfiðara fyrir
flugmálayfirvöld að
halda í við hraða þróun
nýjunga og áhrif þeirra
á flugrekstur. Því er
mikilvægt að við
vinnum saman á al-
þjóðavettvangi við að
hlúa að öryggismálum
og gagnkvæmri við-
urkenningu á öryggis-
reglum og skírteinum.
Þar sem flugiðnaðurinn
hefur mikla þýðingu
fyrir Ísland, sér-
staklega á tímum eftirtektarverðs
vaxtar ferðaþjónustu, er þátttaka Ís-
lendinga ekki aðeins mikilvæg fyrir
Ísland heldur einnig fyrir heiminn
allan.
Umboð mitt, sem framkvæmda-
stjóri Flugöryggisstofnunar Evrópu
(EASA), er að vernda alla evrópska
borgara og EASA þarf að vinna í
nánum tengslum við flugiðnaðinn og
flugmálayfirvöld. Við getum aðeins
tryggt að farþegar okkar njóti há-
marksöryggis með því að taka hönd-
um saman.
Með örum vexti flugumferðar og
auknum efnahagslegum þrýstingi
geta stjórnvöld ekki lengur skoðað
sérhvert loftfar eða haft eftirlit með
allri flugstarfsemi hvar sem hún er
stunduð. Til að takast á við þessa
áskorun er EASA að koma á fót sam-
starfsvettvangi á sviði öryggismála,
sem byggist á viðurkenningu örygg-
isstjórnunarkerfa iðnaðarins, þ.m.t.
flugfélaga, framleiðenda o.s.frv. Við
vinnum einnig að því að byggja upp
grunn sameiginlegra krafna og kerfa
um gagnkvæma viðurkenningu milli
aðildarríkja stofnunarinnar með það
í huga að stjórnvald í einu landi geti
reitt sig að fullu á þá starfsemi sem
fram fer hjá öðru EASA-stjórnvaldi.
Ísland tekur þátt í starfi EASA og
nýtur sem slíkt allra réttinda og ber
jafnframt að uppfylla sömu skyldur
og önnur aðildarríki stofnunarinnar.
Aðildarríki EASA eru aðildarríki
ESB auk Íslands, Noregs, Sviss og
Lichtenstein.
Samstarfið eykur áhrifamátt Sam-
göngustofu við að miðla öryggis-
upplýsingum og stuðla að hámarks-
öryggi allra aðila sem fljúga til og frá
Íslandi og starfa hér. Það kallar einn-
ig á að íslenskir aðilar uppfylli ein
þróuðustu flugöryggisviðmið sem um
getur.
Þátttaka Íslands í EASA hefur
mikla þýðingu hvað varðar undirbún-
ing nýrrar tækni og viðbrögð við
krefjandi viðfangsefnum, s.s. net-
vernd og flugi dróna. Það væri
ógerningur fyrir sérhvert stjórnvald
á sviði samgangna að afla sér sér-
þekkingar og reynslu um slík örygg-
isvandamál tengd nýjungum án þess
að utanaðkomandi aðilar kæmu þar
nærri. EASA stuðlar þannig að því
að þessi viðleitni og þekking nýtist
með gagnkvæmum hætti til hagsbóta
fyrir alla evrópska borgara. Á sama
tíma kynnist EASA séríslensku
rekstrarumhverfi og framkvæmd
flugumferðarstjórnar í því skyni að
taka upp og aðlagast bestu starfs-
venjum við svipaðar aðstæður í öðr-
um löndum Evrópu. Landfræðileg
lega Íslands, sem tengiliður milli
Evrópu og Ameríku, styrkir þetta af-
ar mikilvæga hlutverk.
Við fögnum því að Ísland sé einn af
okkar helstu samstarfsaðilum og
hlökkum til að styrkja þetta góða
samstarf til hagsbóta fyrir alla.
Eftir Patrick Ky » Því er mikilvægt að
við vinnum saman á
alþjóðavettvangi við að
hlúa að öryggismálum
og gagnkvæmri við-
urkenningu á öryggis-
reglum og skírteinum.
Patrick Ky
Höfundur er framkvæmdastjóri
Flugöryggisstofnunar Evrópu
(EASA)
Stöndum saman vörð um flugöryggi
Í hverfi 108 í Reykja-
vík er Bústaðavegurinn
eins og hnífur sem sker
hverfið í sundur. Foss-
vogurinn og Smáíbúða-
hverfið er að mestu
sama skóla- og íþrótta-
svæði, þar sem börn og
unglingar beggja vegna
Bústaðavegar stunda
nám í Réttarholtsskóla
og íþróttastarf í Vík-
ingi. Börn úr Breiðagerðisskóla
þurfa líka að komast á íþrótta-
æfingar í Víkina. Þetta er svo alveg
fyrir utan önnur ferðalög eins og t.d.
heimsóknir til vina, annað tóm-
stundastarf o.fl. Það eru því um eitt
þúsund gangandi eða hjólandi börn
og unglingar sem þurfa að komast
yfir Bústaðaveginn á
hverjum degi og flest
nokkrum sinnum á dag.
Bústaðavegurinn er
hörmungarvegur með
allt of mikilli og hraðri
umferð. Hann er löngu
sprunginn en samt hafa
verið uppi hugmyndir
um að búa til slaufur á
gatnamótum Reykja-
nesbrautar og Bústaða-
vegs sem myndu auka
umferðina enn meira.
Vonandi verður aldrei
af því. Hraðamælingar lögreglu á
Bústaðavegi hafa ítrekað sýnt að
fjöldi ökumanna virðir ekki hraða-
takmörk. Þar að auki eru margir
ökumenn svo niðursokknir í snjall-
símafikt og önnum kafnir á internet-
inu við aksturinn að þeir mega ekki
vera að því að fylgjast með umhverf-
inu eða kanna litinn á gangbraut-
arljósum og hafa orðið slys vegna
þess, en mun oftar legið við slysi. Af
þeim sökum veita gangbrautir með
ljósum oft aðeins falskt öryggi og
mikilvægt er að brýna fyrir börnum
að fara alls ekki yfir á grænu ljósi
nema bílstjórar hafi örugglega stöðv-
að en ekki treysta á ljósið eingöngu.
Það er því engin furða að foreldrar
séu á nálum og lifi í stöðugum ótta
og margir þora hreinlega ekki að
senda börn sín yfir Bústaðaveginn,
þó að þetta sé allt í göngu- eða hjóla-
færi, og aka þeim frekar, með til-
heyrandi óþarfa umferð og aukinni
mengun.
Íbúa- og foreldrasamtök hverfisins
hafa ásamt áhugasömum foreldrum
bent á það árum saman að tryggja
þurfi öryggi gangandi og hjólandi
vegfarenda með því að gera und-
irgöng eða byggja göngubrú á þrem-
ur stöðum. Því erindi hefur verið
beint til borgarinnar í tíð a.m.k fimm
síðustu borgarstjóra en ekkert ger-
ist. Við höfum fengið fundi með sum-
um þessara stjóra og borgarapparat-
inu þar sem við höfum útskýrt málið
en áhugi þeirra í seinni tíð hefur
frekar legið í því að búa til alls konar
rándýr skrípaverk, eins og t.d. í
Borgartúninu, á Grensásvegi og á
Hofsvallagötu, frekar en að tryggja
öryggi barna og unglinga.
Við höfum lagt til að byggð yrði
göngubrú við Grímsbæ og grafin
undirgöng við Bjarkarhlíð annars
vegar og hins vegar á gatnamótum
Sogavegar/Stjörnugrófar og Bú-
staðavegar. En það eru samt ekkert
heilagir staðir ef verkfræðileg úttekt
sýndi að hentugra væri að hnika
þessum staðsetningum eitthvað til.
En ef borgin ætlar að heykjast á
þessu enn um sinn (sem ég trúi ekki)
er bara eitt í stöðunni og það er að
lækka hámarkshraðann á Bústaða-
vegi niður í 30 km/klst., til samræmis
við það sem víðast er í hverfinu.
Nú þegar vaxandi þrýstingur er á
að gera Bústaðaveginn að enn meiri
hraðbraut en hann er nú þegar er
nauðsynlegt að ofannefnd sjónarmið
verði tekin með í reikninginn.
Eftir Eirík
Sigurðsson »Tryggja þarf mögu-leika gangandi og
hjólandi vegfarenda til
að komast á öruggan
hátt yfir Bústaðaveginn.
Eiríkur Sigurðsson
Höfundur er íbúi í hverfinu og
faðir barna sem þurfa að komast
yfir Bústaðaveginn oft á dag.
eirikur.sigurds@gmail.com
Bústaðavegur – sjónarmið
og hagsmunir barna og unglinga