Morgunblaðið - 29.08.2017, Side 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 29. ÁGÚST 2017
Lokað
Skrifstofa okkar að Borgartúni 22, Reykjavík, verður
lokuð í dag, þriðjudaginn 29. ágúst, vegna jarðarfarar
JÓNS HILMARS RUNÓLFSSONAR, endurskoðanda.
ABC ehf.,
bókhald og reikningsskil,
Borgartúni 22, 105 Reykjavík.
✝ Anna Jónsdóttirvar fædd 26.4.
1924. Hún lést á
líknardeild Land-
spítalans 19.8. 2017.
Foreldrar: Jón
Lýðsson, f. 1887,
bóndi á Skrið-
insenni, og Steinunn
Guðmundsdóttir
ljósmóðir, f. 1889.
Systkini: Lýður, f.
1925, Ólafía, f. 1928,
Lilja, f. 1931 og Anna Guðrún, f.
1932.
Anna fæddist í Reykjavík en
ólst upp á Skriðinsenni, Bitru-
firði, Strandasýslu. Hún sótti
gagnfræðanám hjá kvöldskóla
KFUM og var í Húsmæðraskóla
Reykjavíkur 1943-1944.
Hún giftist Kristjáni Jóns-
syni, póst- og símstöðvarstjóra á
Hólmavík, f. 6.3. 1915, d. 2.2.
1993. Börn Önnu og Kristjáns:
1) Jón G. Kristjánsson lögfræð-
ingur, f. 1944, maki Steinunn
Bjarnadóttir, f. 1956. Dætur
Jóns: a) Helga Dís Jónsdóttir, f.
1970. Maki: Jan Christian Haug-
land, f. 1968. Börn: Saga og
Baltasar; b) Klara Arndal, f.
1973. Sonur: Emil Þeyr. Dóttir
Steinunnar og stjúpdóttir Jóns:
Gígja Guðbrandsdóttir, f. 1978.
Helga Ólöf Kristjánsdóttir
hjúkrunarfræðingur, f. 1954.
Maki: Finn Arve Guttormsen, f.
1957. Börn: a) Kristian Jansson,
f. 1981. Sonur: Alexander ; b)
Snorri Sólon Finnsson, f. 1986;
c) Linda Sóley Finnsdóttir, f.
1990; 6) Valborg Huld Krist-
jánsdóttir iðjuþjálfi, f. 1961.
Sonur: Auðun Valborgarson, f.
1991. 7) Reynir Kristjánsson
efnaverkfræðingur, f. 1965,
maki Anna Ósk Lúðvíksdóttir, f.
22.8. 1965. Börn þeirra: a) Rak-
el, f. 1991. Sambýlismaður:
Birkir Már Guðbjörnsson, f.
1991; b) Ísól Rut f. 1996.
Anna starfaði við Verslun
Kristjáns Jónssonar & co, rak
síðar Bókabúðina á Hólmavík.
Hún var einnig starfsmaður
Pósts og síma á Hólmavík 1969-
1995. Hún flutti til Reykjavíkur
1995 og bjó á Hraunteigi 17 þar
til hún flutti í Bólstaðarhlíð 41.
Anna var virk í félagsmálum,
var í stjórn Kvenfélagsins
Glæða á Hólmavík um árabil og
tók þátt í starfi Leikfélagins. Í
Reykjavík var hún lengi sjálf-
boðaliði hjá Rauða krossinum,
vann fyrir Silfurlínuna og tók
þátt í starfi Leikfélagsins Snúðs
og Snældu.
Minningarathöfn fer fram í
Háteigskirkju í dag, 29. ágúst
2017, klukkan 13. Jarðsett verð-
ur frá Hólmavíkurkirkju 31.
ágúst klukkan 14.
Börn: Guðný Lea
og Guðbrandur
Kári. Sonur Jóns
og Steinunnar:
Kristján Jónsson,
f. 1988. 2) Stein-
unn Kristjáns-
dóttir flugfreyja,
f. 1944, maki
Helmout Karl
Kreidler, f. 1938,
d. 2016. Sonur:
Einar Victor
Kreidler, f. 1966. Börn: Dagur
Freyr og Eydís Lára. 3) Anna
Kristín Kristjánsdóttir sjúkra-
þjálfari, f. 1949, maki Hjálmtýr
Heiðdal, f. 1945. Börn: a) María
Hjálmtýsdóttir, f. 1974. Börn
hennar: Ernesto Emil og Lotta
Lóa. Sambýlismaður: Tumi Kol-
beinsson, f. 1972. Börn hans:
Andrea og Brandur. Sonur Mar-
íu og Tuma: Tjörvi; b) Lóa Hlín
Hjálmtýsdóttir, f. 1979. Sam-
býlismaður: Árni Rúnar Hlöð-
versson, f. 1982. Sonur: Fróði.
4) Svanhildur Kristjánsdóttir,
flugfreyja og kennari, f. 1952.
Börn: a) Ásthildur Valtýsdóttir,
f. 1979. Maki: Juan Camilo Rom-
an Estrada, f. 1978; b) Kristín
Anna Valtýsdóttir, f. 1982; c)
Gyða Valtýsdóttir, f. 1982; d)
Jónas Valtýsson, f. 1996. 5)
Elsku móðir mín hefur kvatt
þetta líf 93 ára. Um hana á ég
bara góðar minningar. Hún
verðskuldar hól og meira hól.
Fyrstu orðin sem koma í huga
mér þegar ég hugsa um elsku
mömmu eru: óeigingjörn, tillits-
söm, ljúf, skapgóð, aldrei dóm-
hörð, og margt fleira mætti
telja.
Okkur systkinunum sjö var
hún meira en móðir. Hún var
vinkona okkar og fyrirmynd í
manngæsku og kærleika. Þessi
tvö erindi úr ljóði eftir uppá-
haldsskáld hennar, Davíð Stef-
ánsson, er mín hinsta kveðja til
hennar:
Þú áttir þrek og hafðir verk að vinna
og varst þér sjálfri hlífðarlaus og
hörð.
Þú vaktir yfir velferð barna þinna,
þú vildir rækta þeirra ættarjörð.
Frá æsku varstu gædd þeim góða
anda,
sem gefur þjóðum ást til sinna landa
og eykur þeirra afl og trú,
en það er eðli mjúkra móðurhanda
að miðla gjöfum eins og þú.
Ég flyt þér móðir þakkir þúsundfaldar
og þjóðin öll má heyra kvæðið mitt.
Blessuð sé öll þín barátta og vinna,
blessað sé hús þitt, garður feðra
minna
sem geymir lengi gömul spor.
Haf hjartans þakkir, blessun barna
þinna,
– og bráðum kemur eilíft vor.
(Davíð Stefánsson)
Steinunn Kristjánsdóttir.
Kveðja til móður.
Hvenær sem barn þitt fer úr
föðurgarði,
fylgir því alltaf móðurhugur þinn.
Hann var sú bjarta brynja, sem mig
varði,
minn besti skjöldur, – verndarengill
minn.
Hann flýgur víða, vakir, er þú sefur.
Hann veit hvað mig á ferðum mínum
tefur
við syðsta haf og ysta ál …
Hann skiptir aldrei skapi, fyrirgefur,
og skilur hjartans þagnarmál.
Í augum þínum sá ég fegri sýnir
en sólhvít orð og tónar geta lýst –
svo miklir voru móðurdraumar þínir,
þó marga þeirra hafi frostið níst.
Sem hetja barst þú harmana og sárin
huggaðir aðra – brostir gegnum tár-
in,
viðkvæm í lund, en viljasterk.
Þau bregða um þig ljóma, liðnu árin.
Nú lofa þig – þín eigin verk.
Ég flyt þér, móðir, þakkir
þúsundfaldar,
og þjóðin öll má heyra kvæði mitt.
Er Íslands mestu mæður verða tald-
ar,
þá mun það hljóma fagurt, nafnið
þitt.
Blessuð sé öll þín barátta og vinna.
Blessað sé hús þitt, garður feðra
minna,
sem geymir lengi gömul spor.
Haf hjartans þakkir, blessun barna
þinna –
og bráðum kemur eilíft vor.
(Davíð Stefánsson.)
Þinn elskandi sonur
Jón G. Kristjánsson.
Ég man ekki þá stund þegar
ég hitti Önnu Jónsdóttur,
tengdamóður mína, í fyrsta sinn
fyrir bráðum hálfri öld. Hún
Anna var svo blátt áfram og hlý
að fyrstu kynni voru laus við
allt stress og hik.
En ég man brosið sem mætti
mér og augun sem voru svo glöð
og leiftrandi. Árið var 1970, ég
búinn að gera hosur mínar
grænar fyrir dótturinni Önnu
Stínu og kominn til Hólmavíkur
í fyrsta sinn.
Kristján Jónsson, póst og
símstöðvarstjóri á Hólmavík,
virðuleikinn í eigin persónu,
skoðaði piltinn og virtist bara
nokkuð ánægður með ráðahag
dóttur sinnar.
Jafnvel þótt slöttólfurinn
væri bæði róttækur og síðhærð-
ur.
Anna og Kristján þekktu
nefnilega foreldra mína af fyrri
kynnum, pabbi bæði vann hjá
Pósti og síma og tilheyrði Sjálf-
stæðisflokknum. Piltur af slíku
heimili hlaut að vera góður
kostur fyrir Önnu Stínu.
Alla tíð síðan hef ég notið
þess að vera hluti af fjölskyld-
unni.
Ferðirnar til Hólmavíkur
urðu óteljandi, ætíð höfðingleg-
ar móttökur og gleði. Anna var
af annarri kynslóð og kom það
m.a. fram í því að hún vildi ekki
að ég tæki til hendinni í eldhús-
inu. Karlmenn stóðu ekki í
slíku.
Anna var listunnandi, hún var
ljóðelsk, tók þátt í starfi Leik-
félags Hólmavíkur og sótti leik-
hús eftir að hún flutti suður.
Hún vildi hafa hlutina í sígildu
horfi, leikrit í abstrakt nútíma-
uppfærslum voru henni ekki að
skapi. Best kunni hún við leikrit
þar sem einföld stofuleikmyndin
bauð upp á innkomur gegnum
dyr bæði til hægri og vinstri.
Anna hló þegar ég ræddi þetta
við hana og sat við sinn keip.
Brosandi augu, léttur hlátur,
kærleikur og elskulegt viðmót,
svona eru góðu minningarnar
sem ég geymi um Önnu, ferða-
félaga í nærri hálfa öld.
Það hefur mikið verið grátið í
fjölskyldunni þessa síðustu
daga.
Er það að vonum.
Hjálmtýr Heiðdal.
Nú er komið að leiðarlokum.
Tengdamóðir mín, Anna Jóns-
dóttir, lést 19. ágúst sl. Hún
kvaddi þennan heim á sólríkum
og fallegum degi. Þetta var
hennar dagur, hún elskaði sól-
ina og birtuna sem henni fylgdi.
Ég kynntist þeim hjónum
Önnu og Kristjáni fyrir þrjátíu
og fjórum árum þegar ég kom
fyrst inn á heimili þeirra á
Hólmavík með tilvonandi eigin-
manni mínum. Þau hjón tóku
mér og Gígju dóttur minni ákaf-
lega vel frá fyrsta degi. Þau
voru einstaklega gestrisin og
var alltaf notalegt að koma til
þeirra. Heimili þeirra var menn-
ingarheimili og þar voru góðar
bókmenntir í hávegum hafðar.
Það var alla tíð mikill gesta-
gangur á heimili þeirra og
margar eftirminnilegar veislur
haldnar þar sem boðið var upp á
kjarngóðan íslenskan mat að
hætti Strandamanna. Ég á
margar góðar minningar um
þessar heimsóknir og þar
kenndi Kristján mér að meta
Hólmavíkurlognið, en það var
„blátt logn og blítt“. Því fylgir
hugarró að horfa út á Stein-
grímsfjörðinn á kvöldin.
Anna var falleg, jákvæð og
góð kona. Hún hafði yndi af
lestri góðra bóka og voru ljóð í
miklu uppáhaldi. Davíð Stefáns-
son frá Fagraskógi var þar í há-
sæti. Hún hafði alla tíð mikinn
áhuga á leiklist og tóku þau
hjón virkan þátt í leiklistarstarfi
á Hólmavík um árabil. Eftir að
Anna flutti til Reykjavíkur árið
1995 tók hún þátt í starfi leik-
félagsins Snúðs og Snældu.
Anna var greind og heillandi
kona. Hún var félagslynd og
fljót að kynnast fólki. Hún eign-
aðist vini hvar sem hún kom.
Anna var mikil fjölskyldumann-
eskja, átti sjö börn og fjölmarga
afkomendur sem hún var ávallt
í góðu sambandi við. Heimili
hennar var alltaf opið og hún
hafði tíma fyrir alla og naut
þess að vera gestgjafi. Hennar
er sárt saknað.
Ég vil þakka Önnu samfylgd-
ina. Minning um góða konu lifir.
Steinunn Bjarnadóttir.
Amma var útsendari sólar-
innar á jörðinni sem var send
hingað til að faðma okkur öll
með aðdráttarafli sínu og ylja
hjörtum með brosinu. Hún var
amman sem allir urðu skotnir í
og hin börnin langaði að eiga
líka. Amma var með spékoppa,
naglalakk og alltaf með fínt hár.
Amma var falleg í öllum litum
og alveg sérstaklega í rauðu.
Okkur leið alltaf vel sumrin sem
við dvöldum hjá ömmu okkar á
Hólmavík og stundum fengum
við að standa uppi á stól og
snúa með henni kleinur. Hún
sat líka yfir andvaka barnabörn-
um með heimþrá eða lá við hlið-
ina á okkur og þýddi myndasög-
ur jafnóðum upp úr dönskum
blöðum. Stundum eldaði hún
þrjá rétti fyrir þrjá mismunandi
matargikki við sama matarborð-
ið. Fisk og kjötbollur og
kannski afgang af læri líka.
Stundum mátti maður borða
endalaust af ristuðu brauði með
smjöri og sultu. Bókabúðin hjá
ömmu var ævintýraland þar
sem allt í heiminum var til sölu
ef grannt var skoðað. Hún var
flinkust allra við að pakka inn
gjöfum og gera rúllutertu með
jarðarberjum.
Amma ferðaðist um alla
heima og geima í bókunum sem
hún las og hún kunni næstum
því öll ljóð sem hægt er að
kunna. Ömmu fannst að rapp-
arar ættu að vera duglegri við
að nota öll gömlu fallegu ljóðin í
lögunum sínum. Henni fannst
líka alveg ómögulegt að geta
ekki gefið öllum að borða af því
að líkaminn hennar varð óvart
gamall langt á undan henni
sjálfri. Svo var hún líka miklu
stærri en hún leit út fyrir að
vera. Eins og sólin. Þegar hún
sá sólina fór hún alltaf á fund
hennar og tók til sín eins mikið
af sólargeislum og hún gat til að
geta skinið skært á okkur hin.
Amma elskaði lífið og okkur
öll. Ömmu þótti gaman að lesa
um ástir og dramatísk örlög eða
sorgleg ljóð og hún var agalega
hrifin af Davíð Stefánssyni.
Þess vegna völdum við sorglegt
erindi eftir hann. Svo eigum við
líka um hana stærsta minnis-
varða veraldar. Sjálfa sólina
sem kyssir okkur á kinn og er
svo ósköp ósköp falleg í rauðu.
Við erum hálfhissa á að
amma sé allt í einu dáin og
finnst það eiginlega hálfgert
svindl. En þannig er þetta nú
víst stundum með lífið og lífsins
sorgir.
Pomm pomm pomm.
Í dag er söngvarinn dauðahljóður,
í djúpið hrunin hver skýjaborg.
Enginn á föður, enginn móður,
enginn neitt – nema þögla sorg.
Hver von er drukknuð í brimi
og bárum,
hver bátur settur og lokuð naust.
Í dag eru allir svanir í sárum, –
sumarið liðið og komið haust.
(Davíð Stefánsson.)
María Hjálmtýsdóttir,
Lóa Hlín Hjálmtýsdóttir.
Anna Jónsdóttir
✝ MargrétÁgústsdóttir
fæddist 19. júní
1956. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurnesja í
Reykjanesbæ 15.
ágúst 2017.
Foreldrar henn-
ar voru Ágúst Guð-
jónsson blikk-
smíðameistari og
Hulda Guðmunds-
dóttir húsmóðir. Bræður hennar
eru Guðmundur Svavarsson við-
skiptafræðingur, eiginkona
hans er Sigríður V. Árnadóttir,
og Skúli Ágústsson tæknifræð-
ingur, eiginkona hans er Stella
María Thorarensen.
Eiginmaður Margrétar er
Árni Ásmundsson versl-
unarmaður. Sonur þeirra er
Ágúst Páll flugvirkjameistari,
hann er kvæntur Birtu Rós Arn-
órsdóttur og eiga
þau þrjú börn, Dag-
nýju Höllu, Mar-
gréti Örnu og Hildi
Hrafn.
Margrét starfaði
lengst af sem skrif-
stofu- og versl-
unarmaður og rak
um tíma verslunina
Aþenu í Keflavík.
Margrét var starfs-
maður og fram-
kvæmdastjóri Aðalstöðvarinnar
í Keflavík og síðan fram-
kvæmdastjóri við fyrirtæki föð-
ur síns, Blikksmiðju Ágústar
Guðjónssonar. Margrét átti um
tíma sæti í stjórn Sparisjóðs
Keflavíkur og þá var hún einn af
stofnfélögum í oddfellowstúk-
unni Eldey í Reykjanesbæ.
Útför Margrétar fer fram frá
Keflavíkurkirkju í dag, 29.
ágúst 2017, klukkan 13.
Núna er hún farin frá mér, hún
mamma, eins mikið og ég þakka
fyrir að hún hafi fengið hvíldina
sakna ég hennar svo mikið. Það
var einhvern veginn svo margt
sem við áttum eftir að gera sam-
an þó að við séum líka búin að
gera alveg fullt. Hún var búin að
glíma við hinn illvíga sjúkdóm,
krabbamein, í næstum því þrjú ár
og var það búið að taka sinn toll
af henni.
En við fjölskyldan vorum samt
að vonast til að við ættum ein jól
enn saman en því miður varð nú
ekki af því. Mamma var alltaf svo
mikið jólabarn. Hún vildi alltaf
skreyta mikið og hafa allt svo fínt
yfir hátíðarnar. En hlutirnir urðu
nú samt alltaf að vera eftir kúnst-
arinnar reglum, t.d. þegar stofu-
og eldhúsgluggarnir voru
skreyttir var hún búin að teikna
upp hvernig jólaserían og skraut-
ið passaði best í gluggann og svo
var teikningin geymd með jóla-
skrautinu á milli ára svo það færi
nú alveg örugglega alveg eins
upp aftur um næstu jól. Þá var
ekki bara hlaupið út í búð fyrir
hver einustu jól og nýtt jóla-
skraut keypt. Einum eða tveimur
dögum fyrir jól var ekið um bæ-
inn og jólaskrautið skoðað.
Einnig fannst mömmu alltaf
svo gaman að ferðast til útlanda
og undi hún sér alltaf vel í sól og
hita. Við Birta og börnin okkar
þrjú fengum þann heiður að fá að
njóta þess með henni og var al-
gjör unun að sjá hvað hún gat
dekrað við krakkana. Það var
eins og hún næði að njóta þess
enn betur að vera á sólarströnd
ef við Birta og krakkarnir vorum
með. Sögurnar sem urðu til þeg-
ar skondnir og skemmtilegir
hlutir gerðust og minningarnar
af öllum stundunum sem við átt-
um saman eru náttúrulega ómet-
anlegar. Ekki bara fyrir mig
heldur líka fyrir börnin okkar
Birtu sem elskuðu ömmu Möggu
út af lífinu.
Mamma var mér alltaf svo góð,
ég gæti talað endalaust um minn-
ingarnar sem við eigum um
mömmu, en þær varðveiti ég
framvegis.
Minningarnar um ömmu
Möggu lifa áfram og við fjöl-
skyldan pössum upp á afa Árna.
Hvíl í friði, mamma mín.
Þinn
Ágúst.
Ég kveð þig nú, mín elskulega
stóra systir, með tárum og tóm-
leika í hjarta.
Þú vildir alltaf vera stóra syst-
ir þó að þú værir mun minni en
ég, bara rúmu ári eldri samt og
þú varst vön að ráðskast með
mig, litla pattann alveg frá því þú
skipaðir mér að borða drullukök-
urnar sem þú „bakaðir“ tveggja
ára og þangað til þú gafst mér ný
dekk á bílinn minn svo ég gæti
rúntað með þig að nóttu sem degi
þegar ég var kominn með bílpróf.
Ávallt var kært með okkur og
sambandið milli fjölskyldna okk-
ar eins og á að vera á milli systk-
ina.
Bæði vorum við miklar flökku-
kindur, ferðuðumst með foreldr-
um okkar um landið þvert og
Margrét
Ágústsdóttir
✝ Brynjólfur Ein-ar Særúnarson
fæddist í Reykjavík
12. maí 1988. Hann
lést 16. ágúst 2017.
Foreldrar Brynj-
ólfs eru Særún Lísa
Birgisdóttir og
Arnar Guðlaugs-
son, uppeldisfaðir
hans er Ólafur Jó-
hann Högnason.
Systkini hans
eru Sveindís Gunnur Björns-
dóttir, Ólafur Kári
Ólafsson og Ísold
Anja Ólafsdóttir,
hálfsystur sam-
feðra eru Silja Rún
Arnarsdóttir og
Alma Jenný
Arnarsdóttir.
Útför Brynjólfs
fer fram frá Frí-
kirkjunni í Reykja-
vik í dag, 29. ágúst
2017, og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Elsku Brynjólfur, mikið tek-
ur það okkur sárt að þú sért
fallinn frá. Við erum þakklát
fyrir góðar minningar og mun-
um alltaf minnast þess hvað þú
varst ljúfur og einstakur per-
sónuleiki.
Við þökkum fyrir góðar sam-
verustundir þó við hefðum auð-
vitað viljað hafa þær fleiri.
Á móti þér tekur góð kona,
Lilja amma þín, sem fékk því
miður aldrei að hitta þig en
henni þótti þó ákaflega vænt
um þig.
Pabbi, Eygló, Silja Rán
og Alma Jenný
Elsku Binni minn. Minningar
eru dýrmætar. Það sannast
best á stundum sem þessum.
Brynjólfur Einar
Særúnarson