Dagblaðið Vísir - DV - 23.02.2018, Blaðsíða 60

60 lífsstíll - kynlíf 23. febrúar 2018
Lífið eftir sambandsslit
Samtöl ykkar einlægrar við fólk með reynslu í aðdraganda þessara skrifa hafa verið
athyglisverð. Það er að minnsta kosti víst að skoðanir á því hvað sé best að gera eftir
sambandsslit eru margar og mismunandi:
n „Ég þarf bara tíma til að finna mig sem einstakling. Finna að ég get verið ein en þurfi
ekki endilega að vera hluti af heild í ástarsambandi. Þegar ég er komin í gott jafnvægi
verð ég miklu skemmtilegri kærasta.“ – Kona 45 ára, 10 ár í fyrra sambandi, ein í 3 ár
n „Ég vil bara ekki vera ein. Lífið er svo miklu skemmtilegra ef maður hefur einhvern til
að deila með gleði og sorg.“ – Kona 48 ára, 23 ár í fyrra sambandi, 13 mánuði í núverandi
sambandi
n „Það er að minnsta kosti öruggt mál að ég er ekki á leiðinni í hefðbundið samband á
næstunni.“ – Karlmaður 44 ára, 2 ár í síðasta sambandi, einn í 18 mánuði
n „Eftir minn skilnað var ég alls ekki í stuði fyrir karlmenn eða rómantík. Ég beið í heila
9 mánuði eftir að fara í fyrsta sleikinn. Skömmu síðar svaf ég hjá manni og eftir það
hefur allt gengið vel í þeim efnum. Ég hugsa að ég fari í samband aftur en er ekki að
flýta mér.“ – Kona 46 ára, 14 ár í fyrra sambandi, ein í 4 ár
n „Ég þoli ekki að vera einn. Það er engin rútína, engin hugguleg stund yfir kvöld-
matnum, og ég kveiki varla á kertum. Mig langar í konu.“ – Karlmaður 42 ára, 8 ár í fyrra
sambandi, einn í 5 mánuði
n „Mig langar að gera þetta vel núna. Ég lærði svo margt og ætla ekki að gera sömu
mistökin. Ég held að það sé góð hugmynd að vera einn í einhvern tíma, en konur eru
bara svo ákveðnar. Kannski verð ég kominn í samband í næstu viku.“ – Karlmaður 55
ára, 28 ár í fyrra sambandi, einn í 7 mánuði
Álagið gekk af
ástinni dauðri
n Kynlífsleysi í samböndum n Nýtt upphaf á miðjum aldri
S
kilnaður og sambandsslit er
nokkuð sem flest okkar ganga
í gegnum. Viðbrögð fólks eft­
ir að sambandi lýkur eru ólík.
Sumir kasta sér baðandi öllum öng­
um beint ofan á kjötfjall kjötmark­
aðarins (afsakið orðalagið), á meðan
aðrir þurfa einveru til að sleikja sárin
og jafna sig. Ólöf ríður til að gleyma,
á meðan Einar kýs einveru, Netflix
og platónsk stefnumót með vinum.
Reyndar sýnist mér hitt algengara,
að karlar kjósi að elta óminnishegr­
ann með sem allra mestu kynlífi
á meðan konur velji frekar ró­
lyndistíma í kjölfar sambandsslita.
Hulda hefur nýlega rofið sjö ára
skírlífistímabil sem hófst þegar
hún var ennþá gift. Hún leyfði mér
góðfúslega að birta spjall okkar, en
kýs nafnleynd og við köllum hana
Huldu.
Hulda byrjar á að segja mér frá
hjónabandinu sem gekk illa. „Veik­
indi, peningaleysi og þrjú ung
börn voru of mikið álag og ástin
dó. Kynlífið fór sömu leið. Eigin­
lega á undan ástinni. Við reynd­
um að púkka upp á kynlífið með
rómantískum ferðum, en neist­
inn var horfinn. Eftir skilnað hafði
ég lengi engan áhuga á að fara í
annað samband. Þar með hafði ég
ekki mikinn áhuga á kynlífi heldur,
þar sem ég var stödd hræddist ég
að verða ástfangin, ef einhver yrði
sætur og góður við mig, svo ég gaf
engan séns á mér.“
Hulda segir að kynþörfin hafi
í sjálfu sér ekki minnkað á skír­
lífistímanum, hún hafði bara
engan áhuga á kynlífi með eigin­
manninum. „Mér leið bara vel og
átti mínar unaðsstundir í einrúmi.
Ég notaði vissa krassandi bókar­
kafla, kvikmyndir og ljósmyndir til
að hressa upp á ímyndunaraflið,
en ég hef aldrei haft mikinn áhuga
á klámi. Það er eitthvað fráhrind­
andi við það. Ég keypti mér held­
ur engin ástarleikföng, fannst ég
aldrei þurfa þess.“
Eftir skilnaðinn varð tilhugs­
unin um samband aftur bærileg.
„Þá fór ég að horfa meira í kring­
um mig og hugsa að það yrði nú
næs að kúra hjá hinum eða þess­
um myndarlega manninum sem
ég rakst á. En þá kom líka upp
kvíði. Í fyrsta lagi útlitið; að ég væri
alltof feit með minn hangandi
mömmumaga og appelsínuhúð.
En meiri áhyggjur hafði ég af því
að vera léleg í rúminu. Það væri
svo langt síðan ég hefði stund­
að skapandi og skemmtilegt kyn­
líf með öðrum einstaklingi að ég
myndi bara hreinlega ekki vita
hvað ég ætti að gera.“
Hulda segist hljóta að hafa
tekið í það minnsta ómeðvitaða
ákvörðun um að skella sér aftur
á bak. „Líklega hef ég opnað fyrir
eitthvað í kynveruárunni minni,
því það mætti hress knapi á svæð­
ið og það hefur verið mjög gaman
hjá okkur síðan. Samband er ekki
á dagskrá og í raun hentar það mér
mjög vel, eins og er.“
Það kom henni skemmtilega á
óvart að það var nákvæmlega ekk­
ert mál að byrja aftur að stunda
kynlíf með öðrum einstaklingi.
„Að stunda kynlíf er bara eins og
að læra að hjóla; ef maður hef­
ur náð tökum á því einu sinni, er
tæknin ávallt til staðar. Og hvort
sem það er ástmanninum já­
kvæða að þakka eða ekki, þá gæti
mér ekki verið meira sama um lík­
amsvöxtinn. Ef fólki finnst gott að
vera saman, kemur hann hrein­
lega málinu ekki við. Þannig að
áhyggjurnar sem ég hafði reynd­
ust algjörlega óþarfar.“
Það er ánægjulegt að heyra
Huldu tala um endurfæðingu
sína sem kynveru. „Mér finnst
sjálfstraustið meira en fyrir sjö
árum og það held ég að sé sam­
bland af þroska, jákvæðri kynlífs­
upplifun og kæruleysi; að nenna
ekki að pæla of mikið í hlutunum.
Og þegar sjálfstraustið er í lagi, þá
slakar maður betur á, nýtur þess
að vera kynvera og maður fær
auðveldar fullnægingu. Ég hef líka
uppgötvað óvænta og ánægju­
lega hlið á sjálfri mér, og það er að
mér þykir konur kynferðislega að­
laðandi líka, og fengið tækifæri til
þess að sanna þá kenningu mína
að þær eru betri kyssarar en karl­
menn,“ segir hún og hlær. „Þannig
að ég sé fram á mjög hresst og fjöl­
breytt kynlíf næstu árin og hlakka
bara til.“ n
Ragnheiður Eiríksdóttir er
hjúkrunarfræðingur og
kynlífsráðgjafi hjá Áfalla- og s
álfræðimiðstöðinni, Hamraborg
11. raggaeiriks@asm.is
Ragnheiður Eiríksdóttir
skrifar
pílukast
er fyrir alla!
Síðumúla 35 (gengið inn að aftan) - Sími 568 3920 & 897 1715