Morgunblaðið - 17.01.2018, Side 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 17. JANÚAR 2018
Elsku tengda-
mamma, kæra vin-
kona, nú þegar leið-
ir okkar skilja er
mér efst í huga
þakklæti til þín. Ég vil þakka þér
samfylgd þína á lífsins leið
sem og vináttu þína og góð-
mennsku. Segja má að lífið sé
dans á þyrnum en einstaka sinn-
um rekst maður á rós eins og þig.
Lífsleikni þín og viska hafa verið
mér nokkurs konar andleg leið-
sögn um það hvernig skuli bregð-
ast við þegar í ölduróti lífsins
koma upp erfiðar aðstæður. Ég
kalla fram ímynd þína um hvern-
ig þú brást við á sorgarstundum
við fráfall dóttur og eiginmanns.
Þó svo vindurinn hafi blásið í
fangið og lífsins leið hafi legið á
brattann þá brá aldrei skugga á
gleði þína og jákvæðni til lífsins,
hjá þér var þetta spurning um
hugarfar, þú sást það fallega og
góða í öllu sem að höndum bar.
Þegar heilsan brast varst þú ekki
tilbúin að láta undan, þú hafðir
mikið stolt til að bera og vildir
aldrei láta sjá á þér nein veik-
leikamerki. Persónuleiki þinn og
útgeislun beygðu í engu af.
Vertu sæl, mín elsku tengda-
mamma, þakka þér samfylgdina,
þú varst sannur vin.
Jón Tryggvi Kristjánsson.
Meira: mbl/minningar
Elsku amma Gússý, nú ertu
komin í draumalandið þar sem
ríkir eilíf hamingja. Til afa, Millu
og allra sem biðu þín þar. Ég veit
að þetta hafa verið dásamlegir
endurfundir.
Þú varst svo stór hluti af lífi
mínu, hafðir mikil áhrif á mig og
kenndir mér svo mikið. Það voru
forréttindi að fá að alast upp nán-
ast í næsta húsi við ykkur, alltaf
hægt að fara til ykkar afa og það
sem það var gott. Lyktin og hlýj-
an er nokkuð sem ég mun aldrei
gleyma. Þú hélst að mér litum frá
því að ég var pínulítil og þú hafð-
ir óbilandi trú á mér, listakona
skyldi ég verða.
Þegar ég kom eftir skóla til
ykkar afa í Fögrukinnina beið
mín alltaf heitur matur. Það
besta sem ég fékk var ömmukjöt,
sem þú gerðir sérstaklega fyrir
mig og afa. Oftar en ekki fór ég
með þér í vinnuna á Sólvang, þar
sem ég fékk alls konar verkefni
og lærði að umgangast aldrað
fólk af virðingu.
Allar ferðirnar saman í Lang-
holtið. Yndislegar minningar úr
Grennd og Fossholti sem
mamma og þið gerðuð að ykkar
griðastað, þar mun ég halda
áfram að skapa minningar með
mínu fólki eins og við töluðum
Ágústína Berg
Þorsteinsdóttir
✝ Ágústína BergÞorsteinsdóttir
fæddist 18. apríl
1929. Hún andaðist
30. desember 2017
Útförin fór fram
15. janúar 2018.
svo oft um. Þau
voru óteljandi mörg
trén sem ég gróður-
setti með afa og
mömmu, þar liggja
rætur mínar, hver
einasta helgi á
hverju sumri var til-
hlökkun.
Við eigum svo
ótal margar minn-
ingar saman sem er
óþarfi að skrifa um,
því að við bjuggum þær til og
þær munu ávallt geymast í
hjarta mér.
Þú talaðir alltaf um að hafa
fengið mig í afmælisgjöf af því að
ég kom heim af fæðingardeild-
inni þann dag. Við áttum algjör-
lega sérstakt samband.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Alltaf fann maður einstaka
hlýju frá þér. Þú elskaðir svo
mikið marga og margir elskuðu
þig svo mikið. Enda varstu dug-
leg að segjast elska þá sem þú
elskaðir. Maður fékk að heyra
það í hvert einasta skipti. Ég
gæti skrifað og skrifað um
hversu góð þú varst, en það er
óþarfi því að þeir sem þekktu þig
vita það hversu góð manneskja
þú varst. „Àgústína er dýrlinga-
nafn“ sagðir þú oft, þú varst líka
algjör dýrlingur.
Ég er svo heppin að hafa feng-
ið að vera samferða þér í gegnum
lífið, og heppin að hafa getað
komið svo oft til þín heimsókn á
Sólvang. Daginn sem þú kvaddir
sá ég hversu mikil áhrif þú hafðir
á fólkið í kringum þig, fjölskyld-
una, vistmenn og aðstandendur
þeirra og tala nú ekki um allt
starfsfólkið þitt á 2. hæð, þvílík
væntumþykja og ást í þinn garð.
Þín verður svo sárt saknað.
Blátt lítið blóm eitt er,
ber nafnið: Gleymdu ei mér.
Væri ég fleygur fugl
flygi ég til þín.
Svo mína sálu nú
sigraða hefur þú,
engu ég unna má
öðru en þér.
(höf. ókunnur)
Takk fyrir allar góðu stund-
irnar, elsku amma mín, og allt
sem þú kenndir mér í lífinu. Takk
fyrir að vera þú, þessi risa stóri
karakter með „stórasta“ hjarta í
heimi.
Megi ferðalagið þitt sem fram
undan er verða þér gott. Knús-
aðu alla frá mér, hugur minn er
hjá ykkur öllum.
Elska þig.
Þín
Helma.
Elsku amma Gússý.
Amma kær, ert horfin okkur hér,
en hlýjar bjartar minningar streyma
um hjörtu þau er heitast unnu þér,
og hafa mest að þakka, muna og
geyma.
Þú varst amma yndisleg og góð,
og allt hið besta gafst þú hverju sinni,
þinn trausti faðmur okkur opinn stóð,
og ungar sálir vafðir elsku þinni.
Þú gættir okkar, glöð við undum hjá,
þær góðu stundir blessun, amma
kæra.
Nú hinstu kveðju hjörtu okkar tjá
í hljóðri sorg og ástarþakkir færa.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Við kveðjum þig með söknuði.
Takk fyrir allt, elsku amma.
Við elskum þig alltaf.
Theodór Óli, Aron
Snorri og Ísak Steinn.
Elsku amma Gússý.
Það er svo skrýtið að þú skulir
vera farin. Farin á vit nýrra æv-
intýra þar sem sólin alltaf skín.
Sólin sem þú elskaðir. Komin til
þeirra sem þú saknaðir, afa
Steina og Millu.
Það voru forréttindi fyrir mig
að alast upp hjá þér og afa í
Fögrukinninni. Ég var reyndar
svo lánsöm að eiga tvö sett af
ömmu og afa í sömu götunni,
bara þrjú hús á milli. Það kom
sér ansi vel stundum, sérstaklega
ef það var eitthvað lítið spenn-
andi matur á öðrum staðnum, þá
var bara trítlað yfir og athugað
hvort þar væri ekki eitthvað að-
eins meira spennandi á boðstól-
um.
Alltaf talaðir þú um mig sem
eina af dætrum þínum „Þú ert
barnið mitt, ég á þig og elska
þig,“ var setning sem ég fékk
iðulega að heyra, enda áttuð þið
afi helling í mér. Í dag eigið þið
tvö einstakan stað í hjarta mínu.
Ég var ekki há í loftinu þegar
ég fór í mína fyrstu ferð, af
nokkrum, með þér og afa til
Costa del Sol, þangað sem þið afi,
og síðan þú, áttir eftir að fara í
ansi mörg ár. Fyrst varst það þú
sem fórst með mig í kerru og svo
ég með þig í „kerru“ einhverjum
árum síðar. Við höfðum svo gam-
an af þessum ferðum og töluðum
svo oft um þær.
Ég sé ykkur afa og Millu fyrir
mér hönd í hönd, saman á sólar-
strönd.
Elsku amma, takk fyrir allar
Spánarferðirnar. Takk fyrir allan
súkkulaðihúðaða ananasinn.
Takk fyrir allar föndurstundirn-
ar. Takk fyrir allar pönnukök-
urnar. Takk fyrir allar skíðasög-
urnar. Takk fyrir allar grilluðu
samlokurnar sem þú sendir afa
alltaf með til mín í vinnuna í há-
deginu. Takk fyrir að hugsa
svona vel um mig.
Takk fyrir allt og allt.
Þú áttir söngva og sól í hjarta
er signdi og fágaði viljans stál.
Þeir þurftu ekki um kulda að kvarta,
er kynni höfðu af þinni sál.
(Grétar Fells)
Við Davíð og strákarnir kveðj-
um þig með söknuði.
Elskum þig alltaf.
Þín
Svava Berglind.
Vinkona mín Ágústína Berg
Þorsteinsdóttir hefur kvatt
þennan heim. Gússý, eins og hún
var alltaf kölluð, var í raun fyrsta
vinkona mín og höfum við átt ein-
stakt vinasamband í yfir hálfa
öld. Svo háttaði til að við bjugg-
um hlið við hlið við Fögrukinn í
Hafnarfirði, mín fjölskylda núm-
er 9 og Gússý og hennar fjöl-
skylda númer 11. Fljótlega eftir
að ég fór að ganga og hafa smá
vit lagði ég leið mína til Gússýar í
næsta hús og urðum við miklar
vinkonur. Það var eitthvað svo
notalegt og skemmtilegt að koma
þangað. Gússý var einstaklega
hlý og góð manneskja og hafði
mikla útgeislun. Hún hafði lag á
að draga fram það jákvæða og
einhvern veginn fór maður alltaf
ríkari af fundi hennar. Gússý
kenndi mér margt og ekki síst að
vera jákvæð og finna það góða í
fari fólks. Ljóð Heiðreks
Guðmundssonar lýsir vel lífs-
skoðunum hennar.
Aldrei skaltu að leiðum lesti
leita í fari annars manns,
aðeins grafa ennþá dýpra
eftir bestu kostum hans.
Geymdu ekki gjafir þínar
góðum vini í dánarkrans.
Ég minnist ótal samveru-
stunda okkar en einkum er mér
minnisstætt þegar hún fór með
mig í Þjóðleikhúsið að sjá Kardi-
mommubæinn, en móðir hennar
Emilía lék Soffíu frænku. Þetta
var afskaplega mikil upplifun,
ekki síst að fá að fara baksviðs og
hitta leikarana eftir sýningu.
Það má segja að Gússý hafi
líka verið minn fyrsti atvinnurek-
andi því fyrsta launaða starfið
mitt var að passa Pollý hundinn
þeirra Steina klukkustund á dag
eitt sumarið.
Gússý var mikið aðventu- og
jólabarn. Heimili þeirra Steina
var skreytt hátt og lágt fyrir jólin
og ævintýri líkast að koma þang-
að á aðventunni. Við vinkonurnar
skiptumst alla tíð á jólagjöfum. Á
aðfangadag fór ég til hennar með
pakka og tók við gjöf frá henni. Á
kortið var skrifuð falleg kveðja
til mín og minnar fjölskyldu og í
pakkanum var gjarnan eitthvað
sem Gússý hafði föndrað, málað
eða valið af kostgæfni. Gússý
sagði gjarnan þegar ég kvaddi:
„Sigrún mín, þá geta jólin komið
fyrst þú ert búin að koma.“ Þetta
eru dásamlegar minningar.
Nú á aðventunni heimsótti ég
Gússý á Sólvang og vissum við
báðar í hvað stefndi. Við ræddum
ýmislegt, fórum yfir hvað þessi
vinátta væri okkur dýrmæt og
hvað við værum þakklátar fyrir
að hafa átt hvor aðra. Gússý bað
mig fyrir kveðju til míns fólks og
við kvöddumst, þetta var síðasta
kærleiksstund okkar saman.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Valdimar Briem)
Elsku Heiðdís, Hafdís og fjöl-
skyldan öll, við fyrrverandi íbúar
á Fögrukinn 9, Auður, Anna
Kristín, pabbi og okkar fólk
sendum ykkur okkar innilegustu
samúðarkveðjur. Megi yndisleg
minning um Gússý lifa í hjörtum
okkar allra.
Sigrún Traustadóttir.
Ég er á förum, komin með far-
seðilinn en hef tafist aðeins.
Mundu að ég elska þig og mun
alltaf gera það sagði Gússý við
mig í síma nokkrum dögum fyrir
jól. Er hægt að hugsa sér fallegri
hinstu kveðju? Ég var lengi að
venjast kærleiksríkum kveðjum
Gússýar eftir að ég kynntist
henni fyrir rúmlega þrjátíu árum
síðan. Þegar ég hóf að starfa með
Millu vinkonu minni og dóttur
hennar varð heimili foreldra
hennar opið fyrir mér. Gússý
réði ríkjum í Fögrukinninni og
allir sem þangað komu voru vel-
komnir og kvaddir með þéttu
faðmlagi, kossum á kinn, blessun
og mörgum fallegum orðum. En
Gússý elskaði ekki aðeins tví-
fættu fjölskyldumeðlimina
Steina og dæturnar þrjár og vini.
Hún var með ólíkindum hun-
delsk, hún virti hunda og dáði.
Gússý hélt hunda í Hafnarfirði
frá árinu 1958 þegar Milla dóttir
hennar kom heim með íslensku
tíkina Pollý. Hundahald var þá
bannað í Hafnarfirði en Gússý lét
það bann ekki stoppa sig og var
síðar einn af stofnendum Hunda-
vinafélags Íslands sem barðist
gegn hundabanni í þéttbýli. Á
þeim tíma sem ég kynntist Gússý
var heimilishundurinn íslensk tík
sem kölluð var Gala. Gala var
sjálfstæð, frek og uppátækjasöm,
sem Gussý fannst mjög skemmti-
legt. Eitt af því sem hún lét eftir
Gölu var að sitja í framsæti bif-
reiðar þeirra hjóna sem Steini
keyrði jafnan og Gússý fannst
það bara í góðu lagi og settist
sjálf í aftursætið á tveggja dyra
bílnum. Gala sat hin ánægðasta í
framsætinu og brosti sínu breið-
asta brosi eins og íslenskum fjár-
hundum er einum lagið.
Þegar elsta dóttirin og hunda-
þjálfarinn Milla kvartaði undan
óþekkt tíkarinnar var svar
Gússýar ávallt: „Þú ert bara af-
brýðisöm því Gala er fegurst
ykkar systra.“ Gússý hafði ein-
stakan húmor fyrir hundunum í
Fögrukinninni, hún talaði alltaf
fallega um þá og við þá og aldrei
heyrði ég hana hasta á nokkurn
hund. Eðlilega frestaði Gússý
sinni hinstu ferð fram yfir jól, jól-
in voru hennar tími. Þá var hún í
essinu sínu og litla húsið í Fög-
rukinninni breyttist í jólahús í
nóvember og var skreytt út í
hvert horn. Svo var boðið í jóla-
kaffi og föndur og þrátt fyrir að
ég afþakkaði jólagjöf ár hvert
var Milla send með pakka til mín.
Eitthvað fallegt sem Gússý hafði
búið til og jólakort með hunda-
mynd. Eftir að Gússý flutti úr
Fögrukinninni á Sólvangsveg
reyndi hún að halda hund en það
reyndist erfitt og varð hún að
biðja dóttur sína að fóstra hann.
Gússý talaði opinskátt um dauð-
ann og hlakkaði til endurfunda
við þau feðginin, dótturina Millu
og hann Steina sinn. Minningin
um Gússý lifir í hjörtum okkar,
því þvílíkt fágæta perlu sem
Gússý er aldrei hægt að gleyma.
Kæru Snorri, Hafdís, Heiðdís og
fjölskylda, innilegar samúðar-
kveðjur.
Þórhildur Bjartmarz.
Þegar sól tók að hækka á lofti
þá flaug yndisleg sál til ókunnra
stranda. Það var hún Gússý okk-
ar sem ég var búin að þekkja frá
fæðingu. Einstök og góð vinkona
móður minnar.
Ef einhver hefur fengið góðar
móttökur þá er það Gússy. Það
er á engan hallað að hún var
næstum raunverulegur engill í
mannsmynd sem stráði um sig
kærleik og fyllti umhverfi sitt ást
og umhyggju.
Við bjuggum í sömu götu í
Hafnarfirði, þar var lítið sam-
félag og samkenndin rík. Eink-
um voru móðir mín og Gússý
nánar. Þær voru Reykjavíkur-
dætur, sem fluttust ungar til
Hafnarfjarðar, þá var það heil-
mikil breyting að fara úr mið-
borg höfuðborgarinnar og í lítið
bæjarfélag. Þessi reynsla batt
þær þeim styrku vináttuböndum
sem rofnuðu ekki fyrr en með
ótímabæru andláti móður minn-
ar. Þá reyndist hún okkur dætr-
um hennar eins vel og í hennar
valdi stóð og sleppti aldrei af
okkur hendinni í þau 20 ár sem
liðin eru.
Heimili Gússýjar, eiginmanns
hennar og dætranna þriggja var
ævintýraheimur, þar sem var
gaman að koma. Hún var mjög
listræn og bar heimilið vott um
það. Þar voru allt öðru vísi munir
en hjá okkur hinum í götunni.
Fyrir nú utan tíkina Pollý sem
hafði þar líka heimilisfesti. Hún
var eins og eigandinn, alveg
dásamleg. Við Milla dóttir henn-
ar lékum okkur mikið saman og
uppi á háalofti þar sem kenndi
ýmissa grasa var undraveröld
sem ungum telpum þótti forvitni-
leg, mikið af skrýtnum hlutum,
kjólum og fatnaði frá móður Gús-
sýjar hinni frábæru, þekktu leik-
konu Emelíu Jónasdóttur. Gússý
hafði það yfirbragð bæði til orðs
og æðis að hafa alist upp með
listagyðjunni og áreiðanlega setti
það mark á hana unga að árum
að hafa sofið á bekk í Iðnó meðan
á æfingum móður hennar stóð.
Það var ekki svo lítil upphefð
fyrir mig, unga telpu, að fá að
fara með Millu í leikhúsið í boði
ömmu hennar og fara baksviðs
og kynnast töfrum og leyndar-
dómum leikhússins og fá að sitja
í stúku og horfa á leikrit, ekki
síst „Soffiu frænku“ í Kardi-
mommubænum. Gússý var mikil
hvatamanneskja að því að ég
fengi að fara með og fyrir það er
ég óendanlega þakklát því þetta
setti mikinn svip á æsku mína.
Nú er farsælu lífi öndvegis-
konunnar Gússýjar lokið, en hún
fór líka oft í gegnum dimman dal
á sinni vegferð, sérstaklega þeg-
ar hún missti Millu dóttur sína í
blóma lífsins. Það sár greri aldr-
ei.
Samúð mín og systra minna,
Hildar og Helgu, er með ykkur
elsku Heiðdís og Hafdís en „hvað
er engill í Paradís hjá góðri og
göfugri móður“. Minningarnar
um hana munu lýsa ykkur og við
minnumst hennar með óendan-
legri hlýju.
Lilja Hilmarsdóttir.
Ágústína Berg Þorsteinsdótt-
ir, sem ávallt var kölluð Gússý af
samferðafólki, er fallin frá 88 ára
gömul. Gússý fluttist ung kona til
Hafnarfjarðar og varð um leið
Gaflari eins og þeir gerast bestir.
Fólkið í bænum og hagur þess
var hennar hjartans mál. Hún
var og enda afar vel látin í
heimabæ sínum. Það þekktu allir
Hafnfirðingar af eldri kynslóð-
inni hana Gússý – og það að góðu
einu.
Við samfundi streymdi ávallt
frá henni hlýja og kærleikur.
Henni þótt vænt um fólk og því
um hana. Bros hennar, hæglátt
fasið, hlýleiki og stór faðmurinn
skapaði andrúmsloft gagn-
kvæmrar væntumþykju og ró-
semdar. Þannig var að vera sam-
vistum við Gússý.
En Gússý var langt í frá skap-
laus og viljastyrkur hennar og
eljusemi, í blíðu og stríðu, var
sannarlega til staðar og til eft-
irbreytni.
Hún átti gott líf og samheldna
fjölskyldu; elskulegan eigin-
mann, Sigurstein Jónsson og
dæturnar þrjár, Emelíu (Millu)
og tvíburana, Heiðdísi og Haf-
dísi. Og var svo líka sannarlega
vinamörg. Gússý starfaði við
iðjuþjálfun og lengi á Sólvangi,
dvalarheimili eldri borgara í
Hafnarfirði. Þar var hún aldeilis
á heimavelli. En líf hennar var
ekki alltaf dans á rósum. Andlát
elstu dóttur hennar, Emelíu
(Millu) árið 2004 var henni og
fólkinu hennar þung raun. Eins
sá hún á eftir Steina sínum, sem
lést árið 2008. En hún hélt áfram
með æðruleysi hugans og kær-
leika í farteskinu; buguð en ekki
brotin. Hún var baráttukona,
sem hafði lærst það á langri ævi,
að lífið er ekki alltaf beinn og
breiður vegur, heldur þröngt ein-
stigi með ýmsum hindrunum.
Við sem þetta ritum viljum
sérstaklega þakka Gússý fyrir
baráttu hennar og stuðning við
Alþýðuflokkinn og síðar Sam-
fylkinguna í gegnum tíðina. Hún
var jafnaðarmaður eins og þeir
gerast bestir. Var eðalkrati. Lét
sig hag og hamingju annarra
varða og vildi jöfnuð og réttlæti í
samfélagi manna. Um áratuga
skeið var Gússý í framvarðasveit
Alþýðuflokksins í Hafnarfirði og
lét þar til sín taka með góð-
mennsku og sanngirni að vopni.
Á hana var hlustað, þegar hún
lagði til umræðunnar. Við und-
irritaðir eigum henni margt að
þakka í hinni pólitísku baráttu;
hún var ævinlega mætt til leiks,
áköf og dugleg, þegar á þurfti að
halda. Að njóta vináttu hennar
og hjálpsemi var ómetanlegt.
Eftirlifandi dætrum, Heiðdísi
og Hafdísi, og allri fjölskyldunni
sendum við innilegar samúðar-
kveðjur.
Góð kona hefur kvatt, en lif-
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
BJÖRG SKARPHÉÐINSDÓTTIR,
Höfðavegi 10, Húsavík,
lést föstudaginn 12. janúar.
Útförin fer fram frá Húsavíkurkirkju
laugardaginn 20. janúar klukkan 14.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Styrktarfélag
Heilbrigðisstofnunar Þingeyinga.
Ívar Júlíusson
Júlíus Ívarsson Guðrún Elsa Finnbogadóttir
Aðalbjörg Ívarsdóttir Gylfi Sigurðsson
Skarphéðinn Ívarsson Arnhildur Pálmadóttir
Elín Ívarsdóttir Benedikt Kristjánsson
Hrönn Ívarsdóttir Hafsteinn S. Halldórsson
barnabörn og barnabarnabörn