Saga - 2008, Síða 13

upplifun hans. Hlutlægar heimildir (objective sources) geta ekki
varpað ljósi á það hvernig heimildarmaðurinn túlkar atburði eða
reynslu eða hvernig viðkomandi upplifir eigin reynslu. Ég er sam-
mála Portelli um að þetta persónulega sjónarhorn sé styrkur munn-
legrar sögu.
— Geturðu sagt mér frá Finnsku samtökunum um munnlegar heimildir
og því hver staða munnlegrar sögu er innan finnska fræðasamfélagsins?
Finnsku samtökin um munnlegar heimildir urðu upphaflega til
sem óformlegt samstarf árið 2000. Kveikjan var tiltekið verkefni um
munnlega sögu og túlkun hennar, sem unnið var á árunum 1998–
2001 með styrk frá Finnsku akademíunni. Þar kom saman hópur
fólks sem hafði áhuga á munnlegri sögu. Bók mín, Sites of Memory,
var unnin sem hluti af þessu verkefni og kveikti áhuga á reynslu
almennings, lífsferilsviðtölum og minni. Áhuginn varð nægilega
mikill til þess að við sem tilheyrðum þessum hópi skipulögðum
sérstaka málstofu með yfirskriftinni Því gleymi ég ekki svo lengi sem
ég lifi. Hún var haldin af Menningarrannsóknastofnun Háskólans í
Turku og í kjölfar hennar var ákveðið að stofna sérstök samtök um
munnlegar heimildir.
Við höfum lagt áherslu á samvinnu við hin norrænu löndin og
Eystrasaltslöndin og einnig að mynda tengsl við sem flesta aðila
sem fást við munnlega sögu og lífsferilsrannsóknir í þessum lönd-
um. Samtökin eru ekki mjög formlega skipulögð og í raun sé ég
ekki þörf á því að sníða þeim slíkan ramma. Við þurfum til að
mynda ekki að hafa á bak við okkur formlega stofnun til þess að
vera virkir þátttakendur í alþjóðlegri umræðu. Við höfum nú þegar
svo margar stofnanir og samtök hér í Finnlandi sem tengjast munn-
legri sögu að ég tel það í raun vænlegra til árangurs að halda sam-
vinnu okkar á óformlegu nótunum og njóta góðs af þeim sveigjan-
leika sem það veitir okkur. Slíkt frelsi auðveldar okkur að viðhalda
áhuganum á því sem við erum að fást við. Um þessar mundir erum
við að vinna í því að koma okkur upp vefsíðu á ensku og mögulega
dugir það í bili; það mun auðvelda fræðafólki í öðrum löndum að
hafa samband við okkur.
Hvað varðar stöðu munnlegrar sögu í Finnlandi þá get ég ekki
séð að hægt sé að tala um neina eina sameiginlega sýn. Þeir fræði -
menn sem fást við munnlega sögu hér í Finnlandi koma úr mörg-
um ólíkum greinum. Það er engin ein rétt leið til að fást við munn-
legar heimildir, heldur margar mismunandi aðferðir. Það verður
sársauki og sættir 13
Saga haust 2008 nota:Saga haust 2004 - NOTA 25.11.2008 15:37 Page 13