Saga - 2007, Síða 39

íslensk æska „hef ir fleg ar skírt sinn dans af sinni óskeik ulu mál -
kennd en mis jafn lega snjallri fló. Dans inn geng ur nefni lega al -
mennt und ir nafn inu „rokk i›“ og er ég hrædd ur um a› æ›i erfitt
reyn ist a› breyta flví“, rit a›i hann snemma árs 1957.87 Mál vönd un -
ar menn létu fló ekki deig an síga og fund i› var upp á flví a› kalla
hi› n‡ja fyr ir bæri „vagg og velta“. Skömmu eft ir a› flessi ni› ur -
sta›a var ger› heyr in kunn ug söng ein dá› asta dæg ur laga söng kon -
an á sí› ari hluta sjötta ára tug ar ins, Erla fior steins dótt ir, lag sem hét
ein fald lega „Vagg og velta“ og kom út á plötu vor i› 1957, en fla›
var fyrsta ís lenska plat an sem hægt var a› kenna vi› rokk. Text ann
vi› lag i› ger›i hinn marg reyndi texta höf und ur Loft ur Gu› munds -
son.
„Vagg og velta“ var raun ar banda rískt djasslag í rokk a›ri út -
gáfu, en ís lenski text inn vi› fla› olli slík um hugaræs ingi í sam fé lag -
inu a› Rík is út varp i› bann fær›i lag i›.88 Líkt og í er lendu út gáf unni
voru tek in brot úr ö›r um text um og flau tengd sam an á gam an sam -
an hátt en or› in „vagg“ og „velta“ mynd u›u grunn inn. fiannig var
sung i› „afi minn fór á hon um Rau›. Klár inn jós og karl valt af baki.
… [E]ng inn græt ur Ís lend ing. Velt ist hann í ver ald ar glaumi. …
[Y]fir kald an ey›isand, vagga ég og velt ist me› tröll um. … [N]ú er
hún gamla Gr‡la dau›. Gafst hún upp á velt unni, grey i›. …
[T]unn an valt og úr henni allt, botn inn upp í Borg ar fjör› velt ist.“89
Stór hóp ur manna var hneyksl a› ur yfir fless ari me› fer› á ís lensk -
um kvæ› um. Á me› an óá nægju ald an reis hæst var um fátt ann a›
tal a› á manna mót um í Reykja vík en flessa ósvinnu.90 Auk fless var
söng kon unni blót a› í sand og ösku og marg ir voru rei› ir út í
hana.91 Sí› ar sag›i Erla svo frá vi› brög› un um vi› „Vaggi og
veltu“, en hún bjó í Dan mörku og kom granda laus til Ís lands til a›
fara í söng fer›a lag me› Hauki Morthens:
fia› lag fór fyr ir brjóst i› á sum um, m.a. var plat an brot in í
beinni út send ingu í út varp inu, mér til mik ill ar fur›u. Ég átt a›i
mig fló ekki á hva› fólk var æst yfir flessu fyrr en ég kom í
„eru þeir orðnir vitlausir!“ 39
87 Morg un bla› i› 16. jan. 1957, bls. 6.
88 Sbr. Morg un bla› i› 12. apr íl 1957, bls. 6.
89 Hljóm plata. Erla fior steins dótt ir: Vagg og velta, DK1415. — Sjá enn frem ur:
Vin sæl ir dæg ur laga text ar 5. hefti (1957), bls. 9–10.
90 Sjá t.d.: Morg un bla› i› 27. mars 1957, bls. 6. — Morg un bla› i› 5. apr íl 1957, bls.
6. — Morg un bla› i› 18. apr íl 1957, bls. 6. — Al fl‡›u bla› i› 12. apr íl 1957, bls. 12,
2. — Al fl‡›u bla› i› 8. maí 1957, bls. 4.
91 Sbr. Morg un bla› i› 2. júlí 1989, bls. C-10. (Vi› tal vi› Erlu fior steins dótt ur).
Saga vor 2007_Saga haust 2004 - NOTA 1/28/12 7:56 PM Page 39