Skírnir - 01.09.2002, Side 6

SKÁLD SKÍRNIS
BRAGI ÓLAFSSON
Hvers vegna fæðist maður?
Hvers vegna fæðist maður? Hvað hefur maður gert af sér til að
verðskulda það að fæðast?
Einn starfsfélagi minn sagði mér um daginn sögu af skólastjóra
úti á landi, manni sem hafði lengst af búið fyrir sunnan en var
núna skólastjóri barnaskóla á landsbyggðinni. Sagan var einhvern
veginn svona:
Á hverjum degi þegar skólastjórinn kom heim úr vinnunni -
það brást ekki að það var um hálfsexleytið - staðnæmdist hann við
tröppurnar fyrir framan útidyrnar hjá sér og skimaði í kringum sig
til að gá hvort einhver sæi til hans. Ef enginn var nálægur, sem oft-
ast var raunin, horfði hann svolitla stund á tröppurnar og hugsaði
sig um hvernig hann ætti að fara upp þrepin þann daginn, hvort
hann ætti til dæmis að stökkva fyrst upp í þriðju tröppuna og síð-
an aftur á bak niður í þá fyrstu áður en hann stykki upp í fjórðu
tröppuna og þaðan í þá fimmtu og jafnframt efstu, eða hvort hann
hætti sér upp í þá fjórðu í fyrsta stökkinu, svo niður í númer tvö
og umsvifalaust aftur upp í fjórðu tröppuna, þá strax til baka nið-
ur á gangstéttina þar sem hann tæki tvö skref aftur á bak og síðan
tilhlaup til að ná upp í fimmtu tröppu í einu stökki. Þegar hann
hafði hugsað sig um í nokkrar sekúndur - það gat reyndar tekið
hann allt upp í hálfa mínútu, einkum á föstudögum, eflaust vegna
þess að þá fannst honum hann hafa meiri tíma til ráðstöfunar, það
væri komin helgi og svo framvegis - þá lét hann til skarar skríða
og stökk eða gekk upp tröppurnar, hvernig sem hann fór að því í
það og það skiptið.