Breiðfirðingur - 01.04.1966, Blaðsíða 29

BREIÐFIRÐINGUR
27
þótt ekki kveinkaði hann sér, en beitti þá fremur brandi
sinnar móðurtungu, og ljóðhneigðar, sem gat orðið beitt
í höndum hans, en þó oftar barnaglingur til gamans og
brosa.
Snæbjörn bar að ýmsu blæ hins liðna. Svipurinn fastur
og ákveðinn, andlitsdrættir nokkuð harðir, en gátu þó í
svipan einni breitt yfir andlit hans drengilegt bros. Ann-
ars minnti persónuleiki hans mest á hina fornu breiðfirzku
sævíkinga og þá dáði hann ákaft. Var hann og lærður
skipstjórnarmaður úr Sjómannaskóla íslands, þótt örlögin
ætluðu honum landleiðina eftir að æskuár hans þraut.
Snæbjörn Guðmundur Jónsson var fæddur í Sauðeyj-
um á Breiðafirði 15. júlí 1893. Sonur hjónanna Ingibjarg-
ar Jónsdóttur og Jóns Ormssonar bónda, og voru þetta
heiðurshjón hin mestu og eru systkini Snæbjarnar Árndís,
Árni og Guðrún. Snæbjörn ólst upp með foreldrum í Vest-
ureyjum Breiðafjarðar og dvaldi lengi í Hergilsey í æsku
(og fólk hans) hjá nafna sínum Snæbirni Kristjánssyni og
mótaðist þar af stórhug og dáðum.
Hann lærði húsgagnasmíði vestur á ísafirði eftir að
sjómennskunáminu lauk og flutti til borgarinnar laust fyr-
ir 1920 og setti á stofn myndarlegt húsgagnaverkstæði,
sem var þekkt að vandvirkni og vel gerðum húsmunum,
þar eð hagleikur og hugkvæmni ásamt miklum afköstum
í starfi voru einkenni Snæbjarnar við vinnu sína.
Árið 1934, 27. jan. kvæntist Snæbjörn eftirlifandi konu
sinni Onnu Sigurveigu Friðriksdóttur ættaðri úr Þingeyjar-
sýslu. Þau hafa eignazt tvo efnilega sonu, Snæbjörn og
Stefán og alið upp einn fósturson Þorstein Þorvald Vals-
son. Anna hefur í öllu sínu hljóða yfirlætisleysi verið’