Breiðfirðingur - 01.04.1966, Blaðsíða 63

BREIÐFIRÐINGUR
61
hákarli í hjalli sínum, ef hann bauð mér ekki nokkra
fjórðunga í nesti heim með mér.
— Hvert var nú helzt að leita fanga með fisk og skreið?
— Næsti áningarstaður við Smáhamra var í Þorpum.
Þar fékk ég oft mikið af viði. Gálmarströndin var fengsæl
í þá daga á sínar fjörur. Þar rak margan vænan bút.
Þarna átti ég mjög góðu að mæta hjá Jóni bónda. Hann
var skemmtinn í máli og fyndinn í tilsvörum. Síðar skipti
ég mikið við son hans Odd, sem enn býr í Þorpum. Þriðji
áningarstaður var Hvalsá. Þar keypti ég oft töluvert af
trjáviði hjá Magnúsi Jónssyni.
Viðarverð var nokkuð stöðugt. Raftahestur kostaði 4
krónur, en drögur á hest kostuðu 8 krónur. En krónan var
nálægt gullverði, trúi ég, svo að þetta var hreint ekki svo
lítið fyrir óunninn viðinn.
Samt mátti ég alveg ráða því sjálfur, hvað ég lét á hest-
inn. Og það var nú stundum í þyngra lagi. Og reiðingar
og reipi varð að vera traust, svo að ekki slitnaði niður
eða meiddi hestana.
— Hvað fórstu margar slíkar lestaferðir alls?
— Mér telst svo til, að þær hafi verið 54 ferðir til
skreiðar og viðarkaupa. Við fengum árlega fisk á fimm
hesta 1000 kíló samanlagt, og viðarkaupin jukust mikið
eftir að gaddavírinn kom til sögunnar og farið var að girða
tún og haga, með gaddavír á viðarstólpum. — Rekaviður
entist vel, og helzt þurfti að hafa stöðugar birgðir, Einnig
þurfti mikinn við í heytóptir. En þá var lítið um hlöður,
en heyin reyrð niður með við og vírum.
— Var ekki mikil vinna við allan þennan trjávið eftir
að heim var komið?