Breiðfirðingur - 01.04.1966, Blaðsíða 41

BREIÐFIRÐINGUR
39
að skreppa þangað heim (að Reykhólum) eitthvert næsta
sunnudagskvöldið sér til gamans. A slíkum kvöldskemmt-
unum var auðvitað hin uppvaxandi æska staÖarins lífið og
sálin í öllum gleðskapnum. Enda var hún glaðsinna og
frjálsmannleg í framkomu, og sá á að hún var vanari gest-
um og margmenni en unglingarnir á kotbæjunum. Og svo
margt var af ungu fólki á staðnum, að sæmilega var
skemmtanafært af heimilisfólki einu, hvað þá ef fleiri
bættust í hópinn. Oftast kunni einhver þar eða úr nágrenn-
inu nokkuð til þeirrar listar að þenja dragspilið, og þá
þurfti ekki heila hljómsveit til að fólk gæti skemmt sér.
Dansað var í Innstu stofu. Hún var rúmbezt, og þó ekki
stærri en um 6x7 álnir. Þætti það ekki stór danssalur nú.
En fólki tókst furðu vel að skemmta sér og dansa, þótt
húsrými væri af skornum skammti Auðvitað voru þá ein-
göngu dansaðir okkar leikrænu og fjörugu gömlu dansar.
Einnig var farið í ýmsa gamla, þjóðlega leiki: Jólaleik
(pantleik), sótt smjör í strokk, farin pílagrímsför, o.s.frv.
og leiknir ýmiss konar þegjandaleikir, þar sem þátttakend-
ur urðu að framkvæma hlutverk sín -—- hver sem voru —
alveg steinþegjandi. — Þá má ekki gleyma vefaraleiknum,
sem var mjög fjörugur leikdans, og mun hafa flutzt hingað
írá Noregi með ungmennafélagshreyfingunni í öndverðu.
Leikirnir höfðu það fram yfir dansinn, að allir gátu verið
nieð í þeim, einnig þeir, sem sakir kunnáttuleysis eða
feimni voru utanveltu í dansinum.
Oft kom fyrir — bæði í dansi og leikjum, — að þátt-
takendur urðu að skipta sér í tvo hópa, og þurfti þá ann-
ar hvor þeirra að einhverju leyti að leika sitt hlutverk utan
dyra dansstofunnar. Var þá jafnan haldið til á Pallinum