Breiðfirðingur - 01.04.1966, Blaðsíða 35

BREIÐFIRÐINGUR
33
sem öll komust til fullorðinsára nema eitt, sem dó í bernsku.
Nokkur börn önnur ólust þar upp að meira eða minna
leyti, og áttu fósturbörn ekki minni ástúð að mæta en
þeirra eigin. Vinnumenn fullfæra mun Hákon oftast hafa
haft þrjá til fimm. Sjálfur var hann verkmaður góður og
kunni vel til starfa bæði á landi og sjó. En sjávar- og eyja-
gagn var mikið og margvíslegt á Reykhólum.
Hákon bóndi var maður vel virður og vinsæll bæði á
bæ og af. Auk góðra mannkosta hafði hann hlotið í vöggu-
gjöf fágætar líknarhendur. Var því þráfaldlega leitað til
hans, ef krankleiki var í skepnu eða ef skepna meiddist,
svo að eitthvað þurfti við hana að gera. Hann var og sér-
staklega laginn að hjálpa við fæðingar skepnum og kon-
um — enda ,,ljósmóðir“ ekki svo fárra í sveitinni. Var
ulgengt, þegar engin ljósmóðir fékkst, sem oft gat komið
fyrir, að leita til Hákonar á Reykhólum, og heyrðist
aldrei annars getið en að allt færi vel, þar sem hann kom
nærri. Jók þetta með öðru á vinsældir hans.
Það liggur í augum uppi að það var ærið starf fyrir
bóndann og húsfreyjuna að hafa stjórn og umsjón á svo
mannmörgu heimili, sem Reykhólar voru. I þá daga voru
b'ka störfin á stóru sveitaheimili ótrúiega fjölþætt. Á vet-
urna var unnið mikið að tóvinnu, prjónaskap og vefnaði,
og allar íveruflíkur voru saumaðar á heimilunum svo og
skófatnaður, því að „blankskó“ áttu þá tæplega aðrir en
heldrafólk og fínni heimasætur, og þá aðeins til að setja
upp spari. Vélakostur var þá lítill og hjálpartæki frum-
stæð á nútíma mælikvarða. Þó voru þá komnar hand-
snúnar saumavélar á flest heimili og prjónavélar fyrir-
fundust einnig á stöku bæ. Þá voru einnig móeldavélar