Breiðfirðingur - 01.04.1966, Blaðsíða 50

48
BREIÐFIRÐINGUR
þess, er séð hafði Gunnbjörn Úlfsson, sá er fann Gunn-
bjarnarsker.
Vinir Eiríks höfðu leynt skipi hans undir skógi vöxnurn
sjávarbakka meðan óvinirnir leituðu. Hann kvaddi svo land
við Snæfellsjökul og kom að landi á Grænlandi nær jökli
þeim, er Bláserkur heitir, og var hinn fyrsta vetur í Eiríks-
ey.
Hann sagði virium sínum í Breiðafirði, er hanrr kvaddi
þá, að lrarrn mundi koma aftur til íslands. Og svo gjörði
hann, þegar hann hafði dvalið í Eirrksey, Eiríksfirði og
að Eiríkshólnum. Virðist hann kenna alla verustaði heiti
sínu nerna landið sjálft.
En þessi fyrsti norræni Ameríkumaður var forsjálli en
hinn hatursfulli Hrafna-Flóki, sem r' reröi sinni gaf Islandi
nafn, enda hafa lrklega áhrif þess þá þegar gjört vart við
sig í ótta hjá þeim, sem aðeins þekktu nafnið, ekki larrdið.
Hann nefndi land sitt Grænland, sem benti til gróðurs,
vors og vona. Raunar var það að mestu blekking fram á
þennarr dag, og er þó undur, livað auglýsingaskrumið gerir
fljótlega vart við sig vestra.
Eiríkur var aðeins einn vetur heima, en fór svo aftur
til Grænlands og hyggði landið fyrstur og bjó í Bratta-
lilíð. Þetta var 15 árum áður en Kristni var lögtekin á
íslandi.
En samt lét Þjóðhildur kona Eiríks byggja kirkju að bæ
þeirra, og kostaði sú framkvæmd skilnað þeirra hjóna,
eins og áður er sagt, svo að snemma gjöra vart við sig
ólíkar skoðanir á kirkjubyggingum meðal íslendinga. En
Þjóðhildarkirkja mun vera fyrsta kirkjan í Ameríku, og
ættu Ameríkanar að muna það, er þeir reisa stórmennum